21 Petrifying Pictures Inside Ed Gein’s House Of Horrors
Enkele van de dingen die in Ed Gein’s huis werden gevonden waren een vuilnisbak en verschillende stoelen bekleed met menselijke huid, een riem en korset van afgehakte tepels, en menselijke schedels gemaakt tot kommen.
Ed Gein’s House In The Snow
Women Peering Into Gein’s Window
Vind je deze galerij leuk?
Deel het:
Vind je deze galerij mooi?
Deel het:
Vrouwen kijken in Gein’s ramenSeriemoordenaar Ed Gein krijgt misschien niet dezelfde onmiddellijke erkenning als, zoals Ted Bundy, maar wat de autoriteiten in Ed Geins huis aantroffen toen hij werd gepakt, was zo’n schok voor het Amerika van de jaren vijftig dat zijn gruwelijke daden nog decennia lang een blijvende invloed zouden hebben op de ware misdaadcultuur.
Zo had Gein een ongezonde toewijding aan zijn dode moeder – een eigenschap die van grote invloed was op Robert Blochs roman Psycho uit 1959 en de daaropvolgende verfilming.
De voorliefde van de moordenaar voor onthoofding, necrofilie, het afsnijden van lichaamsdelen, het bewaren van organen in potten en het maken van zelfgemaakte stoelen, maskers en lampenkappen van de huid van slachtoffers werd een essentieel onderdeel van de viscerale terreur die in The Texas Chainsaw Massacre en The Silence of The Lambs werd uitgebeeld.
Getty ImagesEdward Theodore Gein.
Maar voordat Geins misdaden wereldberoemde romans en films inspireerden, en zich verankerden in de collectieve psyche van een naoorlogse natie die van een gouden tijdperk leek te genieten, was Gein gewoon een inwoner van Plainfield, Wisconsin.
Toen kregen de autoriteiten een kijkje in zijn huis vol gruwelen – zie de foto’s in de galerij hierboven — en realiseerden zich hoe gestoord deze man werkelijk was.
Maar wat ze in Ed Gein’s huis aantroffen is alleen maar verontrustender nadat ze het volledige verhaal hebben geleerd. Immers, de meeste seriemoordenaars ontwikkelen hun gruwelijke interesses al op jonge leeftijd met fetisjen van mishandelende, seksuele of masochistische aard.
In een poging om Ed Gein te begrijpen, is het waarschijnlijk het beste om te beginnen met het bestuderen van zijn vroege jaren, die werden doorgebracht in een mishandelend gezin met een overheersend religieuze moeder.
Ed Gein’s verontrustende jeugd
Geboren als Edward Theodore Gein op 27 augustus 1906 in La Crosse, Wisconsin, waren zijn ouders een onaangepast paar voor zo’n kwetsbare jonge jongen. Zijn vader, George, was een alcoholist, wat betekende dat de jongen grotendeels in de gaten werd gehouden door zijn moeder, Augusta.
Augusta, ondertussen, was een volledige religieuze fanaticus. Hoewel Ed opgroeide met zijn oudere broer Henry, kon geen enkel broertje en zusje het tij keren van een puriteinse matriarch die haar kinderen stelselmatig bespotte en beschimpte.
Augusta regeerde het huis met een ijzeren vuist, ideologisch gebaseerd op haar strenge, conservatieve kijk op het leven. Ze preekte regelmatig over zonde, vleselijk verlangen en lust tegen de twee jongens, terwijl hun vader in slaap viel in een door drank veroorzaakte trance.
Augusta verhuisde de familie Gein in 1915 naar Plainfield. Gein was pas negen toen ze naar het desolate boerenland verhuisden en hij ging zelden weg, behalve voor school.
Hoewel Gein waarschijnlijk al gevormd en gevormd was in termen van repressief gedrag en onnatuurlijke afwijzing van normale driften, zouden zijn geestelijke gezondheidsproblemen pas echt vorm krijgen toen zijn beide ouders stierven. In 1940, toen Ed 34 jaar oud was en nog thuis woonde, overleed zijn vader.
Alleen gelaten met moeder
Gein en zijn broer probeerden na het overlijden van hun, toegegeven, zelfgenoegzame vader de achterstand die hij had opgelopen, in te lopen. De twee broers hadden allerlei baantjes om de eindjes aan elkaar te knopen en hun moeder te steunen, zodat haar woede zich niet tegen hen zou keren.
In 1944 werd het gezin Gein echter nog kleiner door een vermeend ongeluk. Gein en Henry staken kreupelhout in brand op de boerderij van de familie en de vlammenzee nam blijkbaar oncontroleerbare vormen aan, waardoor Henry uiteindelijk overleed.
Het was pas nadat Gein’s toekomstige misdaden waren ontdekt door de wet en de wereld in het algemeen, dat ware misdaadobsessieven en amateurspeurneuzen zich begonnen af te vragen wat er die dag werkelijk was gebeurd.
Frank Scherschel/The LIFE Picture Collection/Getty ImagesCuriositeitszoekers kijken door een raam in het huis van seriemoordenaar Ed Gein in Plainfield, Wisconsin. November 1957. De felle verlichting in het zijraam op de begane grond maakt deel uit van de verlichting voor het misdaadlaboratorium ter plaatse.
Hoe de dood van Henry ook tot stand kwam, Gein had nu zijn moeder voor zichzelf. Het huishouden van Gein bestond in wezen uit een ouder wordende, puriteinse moeder die haar volwassen zoon aan de schandpaal nagelde over de gevaren van vleselijke verlangens en een volwassen man wiens angsten, zorgen en devoties hem dwongen in deze omgeving te blijven en die omgeving te verdragen.
Dit aspect van Geins gestoorde persoonlijkheid werd het meest onderzocht in Alfred Hitchcocks Psycho.
Gein verliet nooit het huis voor sociale bijeenkomsten, noch ging hij met iemand uit. Hij was volledig toegewijd aan zijn moeder en verzorgde al haar zorgen.
Nauwelijks een jaar later overleed Augusta Gein. Toen begon Ed Geins erfenis als een van de psychologisch meest losgeslagen, gevaarlijke en macabere seriemoordenaars van de 20e eeuw pas echt.
De moorden beginnen
Alleen wonend in het grote huis dat ooit door zijn ouders en oudere broer werd bewoond, begon Ed Gein door het lint te gaan. Hij hield de kamer van zijn moeder brandschoon en onaangeroerd, vermoedelijk in een poging het feit te verdringen dat ze was overleden.
De rest van het huis, ondertussen, was volkomen verwaarloosd. Overal stapelde het afval zich op. Stapels huishoudelijke artikelen, meubels, en onopvallende voorwerpen verzamelden stof en groeiden van kleine hoopjes tot onmiskenbare hopen. Tegelijkertijd koesterde Gein een verontrustende nieuwsgierigheid naar anatomie, die hij aanvankelijk bevredigde door talloze boeken over het onderwerp te verzamelen.
Het toeval wil dat deze fase van Geins psychologische ontwikkeling en de kwaliteit van leven en omgeving zich op hetzelfde moment voordeed dat verschillende inwoners van Plainfield werden vermist. Tal van mensen waren gewoon spoorloos verdwenen.
Een van hen was Mary Hogan, de eigenaresse van de Pine Grove taverne – een van de enige etablissementen waar Ed Gein regelmatig kwam.
Inside Ed Gein’s House
Bernice Worden werd als vermist opgegeven op 16 november 1957. De ijzerwarenwinkel in Plainfield waar ze werkte was leeg. De kassa was weg en er liep een spoor van bloed tot aan de achterdeur.
De zoon van de vrouw, Frank Worden, was hulpsheriff en hij had meteen argwaan tegen de teruggetrokken Gein. Hij richtte een groot deel van zijn onderzoek uitsluitend op Gein, die al snel werd opgespoord en aangehouden in het huis van een buurman.
Het bloedbad van de moordenaar en zijn tot dan toe onopgemerkte bloeddorst waren eindelijk tot een einde gekomen toen de autoriteiten die die avond naar het huis van Gein werden gestuurd, het grimmige, onweerlegbare bewijs ontdekten waarvan ze waarschijnlijk nooit hadden gedacht dat ze het zouden tegenkomen.
Wikimedia CommonsAlfred Hitchcock’s Psycho was enorm geïnspireerd door Ed Gein’s leven, toewijding aan zijn moeder, en macabere misdaden.
Naast het onthoofde lijk van Worden – dat ook nog eens was opengereten als gevangen wild en aan het plafond was gehangen – vonden agenten diverse organen in potten en schedels die waren omgetoverd tot geïmproviseerde soepkommen.
Het kostte Gein niet al te veel moeite om te bekennen. Hij gaf toe Worden en Mary Hogan drie jaar eerder te hebben vermoord tijdens het eerste verhoor. Gein bekende ook grafschennis, waarbij hij verschillende lijken gebruikte voor enkele van zijn meest groteske misdaden.
Gein vervoerde lijken terug naar het huis, zodat hij zijn anatomische nieuwsgierigheid op de lichamen kon botvieren. Hij sneed verschillende lichaamsdelen af, had seks met de overledenen, en maakte zelfs maskers en pakken van hun huid. Gein droeg ze rond het huis. Een riem van menselijke tepels behoorde bijvoorbeeld tot het bewijsmateriaal.
Moordenaar Ed Gein uit de jaren vijftig maakte meubels en kleding van menselijke delen, zoals handschoenen en lampenkappen. pic.twitter.com/ayruvpwq2i
– Serial Killers (@PsychFactfile) July 27, 2015
Omdat de politie van Plainfield een oneindige achterstand had in onopgeloste moorden en verdwijningen, deden de autoriteiten hun uiterste best om er een paar op Gein vast te pinnen. Uiteindelijk hadden ze geen succes, en het is niet zeker of Gein gewoonweg niet wilde toegeven wat hij niet had gedaan of dat hij de politie niet het plezier wilde geven om te helpen bij hun werk.
Duidelijk overtuigd dat de ongekende misdaden van Ed Gein gezien konden worden als het resultaat van geestelijke gezondheidsproblemen, pleitte zijn advocaat William Belter onschuldig wegens ontoerekeningsvatbaarheid. In januari 1958 werd Gein ongeschikt bevonden om terecht te staan en opgenomen in het Central State Hospital.
Hij had daar eerder verschillende baantjes gehad: metselaar, timmermansknecht, en medisch assistent.
Proces en dood
Tien jaar nadat Gein in het Central State Hospital was opgenomen, werd hij geschikt bevonden om terecht te staan. In november werd hij schuldig bevonden aan de moord op Bernice Worden. Maar omdat Gein ook tijdens het eerste proces krankzinnig was bevonden, werd de moordenaar opnieuw opgenomen in het Central State Hospital.
In 1974 diende Gein zijn eerste poging tot vrijlating in. Vanwege het gevaar dat hij voor anderen vormde, werd dit uiteraard afgewezen. Vrij kalm en laconiek als hij niet in een manische, moorddadige staat verkeerde, hield Gein zich gedeisd en bleef op zichzelf zolang hij in een inrichting verbleef.
Wikimedia CommonsDe grafsteen van de Slager van Plainfield werd in 2000 gestolen en werd een pronkstuk op een tournee van de Angry White Males in 2001. Frontman Shane Bugbee beweerde dat het nep was nadat de politie van Seattle het in beslag had genomen. Het wordt nu bewaard in de kelder van het Plainfield politiebureau.
Pas toen zijn gezondheid eind jaren zeventig ernstig begon te verslechteren, verliet Gein het Central State Hospital. Hij werd overgeplaatst naar het Mendota Mental Health Institute. Hier stierf hij op 26 juli 1984 aan kanker en aandoeningen aan de luchtwegen.
Gein’s nalatenschap is er vooral een van onuitsprekelijk ongekende seksuele afwijkingen en schokkend gruwelijk bloedvergieten. Dit was de eerste keer dat normale Amerikaanse burgers zelfs maar werden geconfronteerd met het idee om iemands huid te veranderen in een masker, necrofilie, of het gebruik van menselijke botten als onderdeel van diverse keukengerei.
De canon van Amerikaanse seriemoordenaars, true crime, en hun overloop in talloze artistieke media begon aantoonbaar met Ed Gein.
Van romans als American Psycho tot muziekgroepen als Cannibal Corpse en klassieke horrorfilms als Psycho en The Texas Chainsaw Massacre – Ed Geins nalatenschap ging net zo goed over tastbare walging als dat het een gelegenheid was om catharsisch te onderzoeken hoe verachtelijk de mensheid kan zijn binnen de grenzen van veilige, artistieke expressie.
Na deze blik in Ed Geins huis van gruwelen, ontdek je de meest huiveringwekkende citaten van seriemoordenaars. Bekijk daarna de beste documentaires over seriemoordenaars die je de rillingen over het lijf jagen.