7 fasen in een strafrechtelijk proces

Wat gebeurt er tijdens een proces? Elk proces kent tussen de 5 en 7 stadia, afhankelijk van de acties van het verdedigingsteam tijdens het proces. Elke fase heeft zijn eigen unieke procedures die in dit artikel zullen worden besproken.

Voir Dire

Voir Dire is een deftig Frans woord dat wordt gebruikt om de selectie van een jury aan te duiden. In Louisiana geeft elk misdrijf waarop een jaar of meer gevangenisstraf staat, de gedaagde recht op een juryrechtspraak. Dit omvat alle misdrijven en sommige overtredingen. Het aantal juryleden dat nodig is om een zaak te horen en een vonnis te vellen, hangt af van de ernst van het misdrijf.

Voor alle misdrijven die een zware gevangenisstraf vereisen of de verdachte onderwerpen aan een straf van levenslang of de dood, is een jury van 12 personen nodig. Sinds een grondwetswijziging in 2017 vereisen alle 12-persoons jury’s een unanieme beslissing, hoewel dit voorheen niet het geval was. In deze oudere zaken is een 10-persoonsstemming toegestaan om tot een uitspraak te komen voor elk misdrijf waarop een zware gevangenisstraf staat, maar waarop niet levenslang of de doodstraf staat.

Alle kleine misdrijven – d.w.z. die waarop niet noodzakelijkerwijs een zware gevangenisstraf staat – en in aanmerking komende misdrijven vereisen een 6-persoonsjury, die allemaal moeten instemmen om tot een geldig vonnis te komen.

De regels voor de juryselectie zijn tamelijk soepel, waarbij elke partij de juryleden vrijelijk kan ondervragen over hun achtergrond en overtuigingen die relevant zijn voor de zaak.

Het is een beetje een verkeerde benaming om te zeggen “een jury kiezen”, omdat je in werkelijkheid juryleden deselecteert en de eerste 6 of 12 overgebleven juryleden in de jury worden gezet. Wat betekent dit? Ten eerste zal elk jurylid met een legitieme vooringenomenheid over de zaak of een onvermogen om de wet te volgen zoals die door de rechtbank is gegeven, worden geëxcuseerd voor “reden”. Er is geen limiet aan het aantal potentiële juryleden dat om deze reden kan worden verwijderd. Vervolgens heeft elke partij een beperkt aantal “peremptory strikes”, eenvoudige discretionaire redenen om een jurylid te verwijderen. De enige verboden reden voor een schrapping is het uitsluiten van iemand op basis van zijn ras of geslacht. Het aantal voor elke partij beschikbare uitsluitingen is gelijk aan het aantal juryleden dat in de zaak zitting moet nemen: 6 of 12.

De verdachte kan natuurlijk afzien van zijn recht op een juryrechtspraak en ervoor kiezen alleen door de rechter te worden berecht. Deze beslissing moet binnen 45 dagen na de eerste zitting worden genomen en is onherroepelijk.

Openingspleidooi

Nadat de jury is samengesteld, begint het proces met een openingspleidooi. Dit is een samenvatting van wat beide partijen denken dat het bewijs al dan niet zal aantonen en de jury informeren over wat zij denken dat een eerlijke en rechtvaardige uitspraak zal zijn aan het eind van de zaak. De staat is verplicht een openingstoespraak te houden en men kan aanvoeren dat alle bewijsmateriaal dat niet redelijkerwijs te verwachten was uit de toespraken tijdens die toespraak, van het proces moet worden uitgesloten op grond van verrassing. Dit gebeurt natuurlijk zelden, aangezien de moderne regels inzake ontdekking een einde hebben gemaakt aan grote hinderlagen tijdens het proces. Interessant is dat de verdediging helemaal geen openingsverklaring hoeft te geven en dat zelfs kan uitstellen tot na de presentatie van hun zaak.

State’s Case in Chief

Na de openingsverklaringen is de staat verplicht zijn zaak te presenteren. Zij zal dit doen door het oproepen van getuigen en het introduceren van documenten die de feiten zullen aantonen die nodig zijn om de elementen van de ten laste gelegde misdrijven te bewijzen. De advocaat van de verdediging krijgt de kans om de waarheidsgetrouwheid en vooringenomenheid van elke getuige te betwisten door middel van een kruisverhoor.

De zaak van de verdediging

De gedaagde is niet verplicht om een zaak te presenteren, maar mag dat wel doen als hij dat nodig acht. Als de verdediging besluit geen zaak te presenteren, zal de rechter de jury instrueren geen nadelige gevolgtrekkingen dienaangaande te maken. In feite zal elk jurylid dat van de beklaagde verlangt dat hij bewijs aandraagt, tijdens de juryselectie worden geëxcuseerd. Mocht de verdediging een zaak presenteren, dan kan de staat ook getuigen aan een kruisverhoor onderwerpen om hun waarheidsgetrouwheid te betwisten en eventuele vooroordelen bloot te leggen.

De grootste vraag is of de beklaagde moet getuigen. Die beslissing is aan de verdachte alleen, na overleg met zijn advocaat. Het is niet de beslissing van de advocaat. De verdachte heeft het absolute recht om te getuigen voor zijn verdediging, maar is daartoe niet verplicht. Hij kan zich beroepen op het vermoeden van onschuld en zijn stilzwijgen kan niet tegen hem worden gebruikt. Juryleden die van de verdachte verlangen dat hij getuigt, worden tijdens de juryselectie op een terechtzitting verwijderd. Dat gezegd hebbende, zijn er twee kritieke punten die u moet overwegen.

Ten eerste, zelfs als de verdachte zich beroept op zijn recht om niet te getuigen, kan elke verklaring die hij tijdens het onderzoek aan de politie heeft afgelegd, aan de jury worden verteld tijdens de hoofdzaak van de staat. Soms heeft de verdediging niets meer toe te voegen aan de verklaring en zal zij afzien van het afleggen van een getuigenis.

Ten tweede, als de verdachte getuigt, zal de jury te horen krijgen welke eerdere veroordelingen hij heeft – zelfs voor ongerelateerde aanklachten. In Louisiana is de algemene regel dat elke getuige kan worden geïmpliceerd met het bestaan van een veroordeling. Vaak zal een gedaagde afzien van het afleggen van een getuigenis om de juryleden niet bloot te stellen aan zijn eerdere veroordelingen.

Weerlegging door de staat

Wanneer de gedaagde een zaak voorlegt, krijgt de staat de gelegenheid deze te weerleggen als hij dat wenst. Een weerleggingszaak bestaat uit het presenteren van getuigen en bewijsstukken die tegenspreken wat de verdediging in haar zaak heeft gepresenteerd. De staat kan niet herhalen wat hij in zijn eigen zaak heeft gepresenteerd, noch kan hij bewijsmateriaal uitbreiden buiten wat de verdediging in zijn zaak als bewijsmateriaal heeft toegelaten.

Beëindigende pleidooien

Nadat al het bewijsmateriaal van beide kanten is ingediend, is het nu tijd om de zaak ter overweging aan de jury voor te leggen. Alvorens dit te doen, krijgen beide partijen de gelegenheid om het aan de jury voorgelegde bewijs te bespreken en hen aan te sporen een gunstige beslissing te nemen. Aangezien de bewijslast bij de staat ligt, zal de staat de eerste presentatie houden en de gelegenheid krijgen om na de presentatie van de beklaagde nogmaals naar voren te komen om de argumenten van de beklaagde te weerleggen. Alle partijen moeten hun argumenten beperken tot de feiten die tijdens het proces zijn gepresenteerd. En het weerwoord van de staat is beperkt tot het weerleggen van de argumenten van de gedaagde en mag niet slechts een herhaling zijn van wat zij in het eerste slotpleidooi hebben gezegd.

Verdict

Na afloop van de pleidooien zal de rechter de juryleden instrueren over het toepasselijke recht en hen laten beraadslagen. De beraadslagingen vinden in besloten kring plaats. Als de juryleden een juridische vraag hebben, kunnen zij die stellen aan de rechter, die zijn instructies over een bepaald rechtsvraag zal verduidelijken of herhalen. Zodra de jury het eens is over een uitspraak, zal zij de rechtbank daarover adviseren.

Elke zaak heeft 4 mogelijke uitspraken. Schuldig aan de tenlastelegging en onschuldig zijn de twee voor de hand liggende uitspraken. Maar de jury kan de gedaagde ook schuldig verklaren aan een responsief vonnis. Een responsief vonnis is een minder zwaar maar inbegrepen misdrijf dat is toegestaan door het wetboek van strafvordering. In wezen adviseert de jury de rechtbank dat de staat er niet in is geslaagd alle noodzakelijke elementen van een misdrijf buiten redelijke twijfel te bewijzen, maar voldoende bewijs heeft aangedragen om een veroordeling voor een of ander minder zwaar misdrijf te ondersteunen.

Het laatste vonnis is eigenlijk een niet-veroordelend vonnis. Als de jury niet tot een besluit kan komen, wordt het vonnis geacht te zijn “opgehangen” en wordt een nietigverklaring bevolen. Als dit gebeurt, heeft de staat de mogelijkheid om het ten laste gelegde misdrijf opnieuw voor de rechter te brengen.

André Bélanger, afgestudeerd aan de Loyola University, is een zeer gerespecteerde strafrechtelijke verdedigingsadvocaat die de mensen van Baton Rouge, Louisiana, en de omliggende gebieden van Ascension Parish en New Orleans, dient voor een van Baton Rouge’s top-25 advocatenkantoren. In de 18 jaar dat hij advocaat is, heeft Mr. Bélanger duizenden strafzaken behandeld, zowel tijdens het vooronderzoek als tijdens de rechtzitting, waaronder ongeveer 200 rechtzaken. Deze ervaring omvat de verdediging en vervolging van moordzaken, grote drugssamenzweringen en fraudezaken, waardoor Bélanger een van de weinige advocaten is die zelfs de grootste, meest complexe federale zaken kan behandelen. https://manassehandgill.com/andre-belanger/