Allergie voor parafenyleendiamine

Wat is parafenyleendiamine?

Parafenyleendiamine (PPD) is een chemische stof die veel wordt gebruikt als permanente haarkleurstof. PPD wordt in haarverf gebruikt omdat het een permanente verfstof is die een natuurlijke uitstraling geeft, en het geverfde haar kan ook worden gewassen of gepermanent zonder dat de kleur verloren gaat.

De basis-PPD is kleurloos en heeft zuurstof nodig om kleurstof te worden. Daarom worden PPD-haarkleurmiddelen meestal in twee flesjes verpakt: het ene bevat de PPD-kleurstof en het andere een ontwikkelaar of oxidator. Donkere tinten haarkleurmiddelen bevatten hogere concentraties PPD dan lichtere tinten. De donkere tinten haarverf worden vaak gebruikt door mensen met van nature donker haar.

Andere toepassingen van PPD

Textiel- en bontkleurstoffen
Donkergekleurde cosmetica
Donkergekleurde tijdelijke henna-tatoeages
Fotografische ontwikkelaar en lithografische platen
Fotokopieer- en drukinkten
Zwart rubber
Olie, vetten en benzine.

Parafenyleendiamine en allergie

Volledig geoxideerd PPD is geen sensibilisator, maar de intermediaire, gedeeltelijk geoxideerde vorm van PPD kan bij gevoelige personen contactallergische dermatitis veroorzaken. Haarkleurpreparaten die PPD of PPD-derivaten bevatten, dragen een waarschuwing op de verpakking waarin wordt aanbevolen vóór gebruik van de kleurstof een zelftest uit te voeren.

PPD is door de American Contact Dermatitis Society (ACDS) uitgeroepen tot Contact Allergen of the Year voor 2006.

Wie krijgt een allergie voor parafenyleendiamine?

Een allergie kan ontstaan bij iedereen die aan PPD wordt blootgesteld. Bijvoorbeeld:

Kappers – die vaak meerdere keren per dag haarverf aanbrengen bij hun klanten
Kappers – vooral bij klanten die donkere tinten verf gebruiken, dus allergie komt vaker voor bij mensen met een gekleurde huid dan bij mensen met een lichte huid.
Fotografen die film ontwikkelen
Mensen die zwarte tijdelijke tatoeages hebben.

De prevalentie van haarkleurstofreacties is de laatste jaren toegenomen omdat het verven van haar populair is geworden onder mannen en vrouwen van alle leeftijden.

Een negatief resultaat op een patchtest van de kleurstof vóór gebruik garandeert niet dat er geen reactie optreedt, omdat de patchtest zelf sensibilisatie kan veroorzaken en kan leiden tot uitslag als het haar de volgende keer wordt geverfd.

Wat zijn de klinische kenmerken van allergie voor PPD?

PPD-allergie presenteert zich meestal als acute, subacute of chronische allergische contactdermatitis op plaatsen die in direct contact komen met de kleurstof. De blootstelling die de reactie initieert, veroorzaakt misschien geen symptomen; contactdermatitis treedt op bij later contact met PPD en treedt meestal sneller op (van enkele uren tot enkele dagen na het contact), wordt steeds ernstiger en uitgebreider, en houdt langer aan.

Een milde reactie op haarverf bij een klant presenteert zich meestal als een jeukende, droge uitslag op de bovenoogleden (zie oogliddermatitis) en/of de randen van de oren.
Een ernstiger reactie veroorzaakt duidelijke roodheid, blaarvorming en zwelling van de oogleden, hoofdhuid, gezicht en hals.
Hoge concentraties PPD in zwarte tijdelijke tatoeages kunnen binnen 1-2 dagen na het tatoeëren leiden tot heftige blaarreacties op de plaats van de tatoeage; 1-2 weken later kan een lichenoïdale eruptie ontstaan.
Dermatitis kan wijdverbreid worden, door direct contact of door autoeczematisatie.
Mensen die met PPD werken, zoals kappers en fotografen die film ontwikkelen, kunnen handdermatitis ontwikkelen. Door autoeczematisering kan de dermatitis zich uitbreiden naar de armen, borst en elders.
Dermatitis kan worden gevolgd door post-inflammatoire hyperpigmentatie, hypopigmentatie of littekenvorming.
Nadat de reactie is verdwenen, is levenslange sensibilisatie voor PPD waarschijnlijk.

PPD-allergie kan zich ook zelden presenteren als erythema multiforme of contacturticaria. PPD wordt ook verdacht van het neerslaan van contactleukodermie en vitiligo bij personen met een genetische predispositie.

Er zijn ook systemische reacties op PPD gemeld, zoals astma, anafylaxie en acuut nierfalen.

Contactallergie voor p-fenyleendiamine in haarverf

Hoe wordt parafenyleendiamine-allergie gediagnosticeerd?

PD-allergie kan klinisch worden vermoed en wordt bevestigd door patch-testen. Patiënten met een duidelijke voorgeschiedenis van allergie voor haarverf of zwarte henna tatoeages kunnen het beste getest worden met een lagere 0,3% PPD concentratie dan in de basisserie allergenen, om een ernstige blaarvorming veroorzakende patchtestreactie te voorkomen.

Er zijn twee methoden voor patchtesten.

Onbedekte patchtesten

De onbedekte methode wordt aanbevolen aan consumenten voorafgaand aan het gebruik van haarverf. De instructies voor het testen moeten bij elke verpakking haarverf worden meegeleverd.

De test houdt in dat een plek van 20 cent oplossing (d.w.z. kleurstof en ontwikkelaar gemengd) wordt aangebracht in de nek (achter het oor) of in de binnenbocht van de elleboog.
Laat het drogen en laat het onbedekt 48-72 uur zitten.
Als er in die tijd geen irritatie of uitslag optreedt, is de test negatief en kan men ervan uitgaan dat het risico om uitslag te krijgen kleiner is dan wanneer de test positief is.
Onmiddellijke irritatie of huiduitslag binnen enkele minuten of enkele uren is eerder een irriterende contactdermatitis dan een allergische contactdermatitis.
Een vertraagde reactie met roodheid, zwelling, blaarvorming of droogheid op de plaats van de test wijst erop dat dermatitis zal ontstaan als het mengsel wordt gebruikt om het haar te verven.
De ernst van de reactie wordt vergeleken op een schaal en genoteerd als 1+ of 2+.

Wees er echter voor gewaarschuwd dat testen op haarverf een primaire allergische reactie op haarverf kan induceren.

Overdekken patch tests

Dermatologen en allergiespecialisten gebruiken bedekte patch tests om PPD-gevoeligheid vast te stellen.

Patchtests worden uitgevoerd met 2% PPD in petrolatum.
Een negatief resultaat betekent meestal dat de persoon PPD-kleurstoffen zonder problemen kan gebruiken.
Een +/- reactie is irriterend of onbepaald en geeft aan dat de persoon PPD-kleurstoffen met voorzichtigheid moet gebruiken.
Een 1+ tot 3+ reactie geeft aan dat allergische contactdermatitis zeer waarschijnlijk zal optreden bij het gebruik van permanente haarverf die PPD bevat.

Een positieve reactie van een van beide methoden bevestigt contactallergie voor PPD en contact met PPD-houdende producten moet worden vermeden.

Merk op dat haarkleurstofallergie kan worden veroorzaakt door andere kleurstoffen, conserveringsmiddelen of geurstoffen. Ook kan irriterende contactdermatitis ontstaan, door de alkalische aard van de haarbehandeling.

Wat is de behandeling van parafenyleendiamine dermatitis?

In acute ernstige gevallen van PPD haarkleurstofdermatitis:

Was het haar en de hoofdhuid grondig met een milde zeep of zeeploze shampoo om de overtollige kleurstof te verwijderen
Toepassen van een 2% waterstofperoxide oplossing of kompressen van kaliumpermanganaat in een 1:5000 verdunning om de PPD volledig te oxideren
Om de korst te kalmeren, te verzachten en het trekkerige gevoel van de hoofdhuid te verlichten, brengt u een nat kompres van koude olijfolie en kalk aan.

Verdere behandeling met een topische toepassing van een emulsie van water en watermengbare corticosteroïdencrème, of orale corticosteroïden kan geïndiceerd zijn.

Behandeling van PPD-dermatitis op andere delen van het lichaam kan worden behandeld als acute dermatitis; dit kan behandeling met topische corticosteroïden en emollientia omvatten.

Hoe wordt een parafenyleendiamine-allergie vermeden?

Mensen met een bevestigde allergie voor PPD

Mensen met een bevestigde allergie voor PPD moeten het gebruik van alle oxidatie haarkleurmiddelen vermijden, en zij moeten hun kapper van hun allergie op de hoogte brengen. Metallic haarkleurmiddelen en plantaardige haarkleurmiddelen kunnen worden gebruikt, maar deze geven geen permanente haarkleur.

Semi-permanente haarkleurmiddelen kunnen een geschikt alternatief zijn, maar ongeveer 10% van de personen die allergisch zijn voor PPD reageren ook hierop; patch tests om de gevoeligheid te bevestigen moeten worden uitgevoerd voorafgaand aan hun gebruik.
Haarkleurmiddelen die para-toluenediamine sulfaat (PTDS) gebruiken in plaats van PPD worden verdragen door ongeveer 50% van de personen die allergisch zijn voor PPD. Voorafgaand aan gebruik wordt een patch-test aanbevolen.
Zwarte henna tatoeages moeten worden vermeden. De meeste personen met PPD-allergie kunnen echter over het algemeen veilig pruiken of bontjassen dragen die met PPD zijn geverfd.

Personen die niet allergisch zijn voor PPD

In geval van beroepsmatige blootstelling moet contact met PPD worden vermeden door het dragen van geschikte beschermende kleding, zoals handschoenen en beschermende mouwen.

Personen die haarverf gebruiken, mogen de verf niet langer dan de aanbevolen tijd in het haar houden, en moeten het er grondig uitwassen. Draag handschoenen tijdens het aanbrengen en breng vaseline of dimethicone-barrièrecrème aan op de huid naast de haarlijn om de kans op sensibilisatie te verkleinen.

Stoffen die verwant zijn aan PPD en ook een allergische reactie kunnen veroorzaken zijn:

Azokleurstoffen: deze worden gebruikt in semi-permanente en tijdelijke haarverf, textiel, balpeninkt, benzine en dieselolie; en als kleurstof in voedingsmiddelen en medicijnen
Para-aminobenzoëzuur (PABA): dit wordt gebruikt in zonnebrandcrèmes en sommige cosmetica die zonder recept verkrijgbaar zijn. Gebruik zonnebrandcrèmes met de vermelding ‘PABA-vrij’.
Benzocaïne en procaïne: dit zijn ester-PABA-bevattende plaatselijke verdovingsmiddelen die door artsen en tandartsen worden gebruikt.
Medicijnen: sulfonamiden, sulfonen, sulfamiddelen en para-aminosalicylzuur.