Als de resultaten van de baarmoederhalsscreeningtest afwijkend zijn

Als de diagnose baarmoederhalskanker wordt gesteld, moet uw arts u doorverwijzen naar een gynaecologisch oncoloog, een arts die gespecialiseerd is in kanker van het voortplantingssysteem van vrouwen.

Welke andere tests heb ik nodig?

De resultaten van uw huidige screeningtest en die van uw eerdere tests bepalen uw risico op baarmoederhalskanker. Uw arts zal ze gebruiken om uw volgende test of behandeling te bepalen. Dat kan een vervolgscreening over een jaar zijn, een colposcopie, of een van de andere procedures die hieronder worden besproken om eventueel gevonden voorstadia van kanker te behandelen.

Omdat er veel verschillende vervolg- of behandelingsmogelijkheden zijn, afhankelijk van uw specifieke risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker, kunt u het beste met uw zorgverlener meer in detail over uw screeningresultaten praten, om volledig te begrijpen wat uw risico op baarmoederhalskanker is en welk vervolgplan het beste voor u is.

De Pap-test en HPV-test zijn screeningtests, geen diagnostische tests. Ze kunnen niet met zekerheid zeggen of u baarmoederhalskanker hebt. Een abnormaal resultaat van de Pap-test of HPV-test kan betekenen dat er meer tests nodig zijn om te zien of er sprake is van kanker of een voorstadium van kanker. De gebruikte tests omvatten colposcopie (met biopsie), endocervicale schraapsel en kegelbiopsie.

Tests voor mensen met symptomen van baarmoederhalskanker of abnormale screeningstestresultaten

Medische voorgeschiedenis en lichamelijk onderzoek

Eerst zal de arts u vragen naar uw persoonlijke en familiaire medische voorgeschiedenis. Dit omvat informatie over risicofactoren en symptomen van baarmoederhalskanker. Een volledig lichamelijk onderzoek zal u helpen uw algemene gezondheidstoestand te beoordelen. U krijgt een bekkenonderzoek en misschien een Pap-test als die nog niet is gedaan. Bovendien worden uw lymfeklieren gevoeld om te zien of de kanker is uitgezaaid (metastase).

Colposcopie

Als u bepaalde symptomen hebt die op kanker zouden kunnen wijzen, als uw Pap-test abnormale cellen laat zien, of als uw HPV-test positief is, moet u waarschijnlijk een onderzoek ondergaan dat colposcopie wordt genoemd. U gaat op de onderzoekstafel liggen zoals bij een bekkenonderzoek. Er wordt een speculum in de vagina geplaatst zodat de arts de baarmoederhals beter kan zien met een colposcoop. De colposcoop is een instrument dat buiten het lichaam blijft en vergrootglazen heeft. Hiermee kan de arts het oppervlak van de baarmoederhals van dichtbij en duidelijk zien. De colposcopie zelf veroorzaakt meestal niet meer ongemak dan een ander speculumonderzoek. Het kan veilig worden gedaan, zelfs als u zwanger bent. Net als bij de Pap-test is het beter om dit niet tijdens de menstruatieperiode te doen.

Tijdens de procedure brengt de arts een zwakke oplossing van azijnzuur (vergelijkbaar met azijn) op uw baarmoederhals aan om eventuele abnormale gebieden beter zichtbaar te maken. Als een abnormaal gebied wordt gezien, wordt een klein stukje weefsel verwijderd (biopsie) en naar een laboratorium gestuurd om zorgvuldig te worden onderzocht. Een biopsie is de beste manier om met zekerheid te zeggen of een abnormale plek een voorstadium van kanker is, een echte kanker, of geen van beide.

Biopsieën van de baarmoederhals

Er kunnen verschillende soorten biopsieën worden gebruikt om de diagnose baarmoederhalskanker of baarmoederhalskanker te stellen. Na deze procedures kunnen patiënten lichte kramp of pijn voelen en kunnen ze ook licht bloedverlies hebben.

Colposcopische biopsie

Bij dit type biopsie wordt de baarmoederhals onderzocht met een colposcoop. Met behulp van een biopsietang wordt een klein stukje van het abnormale gebied verwijderd.

Endocervicale curettage (endocervicaal schrapen)

Als de colposcopie geen abnormale gebieden laat zien of als de transformatiezone (het gebied dat een risico vormt voor HPV-infectie en pre-kanker) niet met de colposcoop kan worden gezien, moet een andere methode worden gebruikt om dat gebied op kanker te controleren.

Een smal instrument (een curette of een borsteltje) wordt in het endocervicale kanaal (het deel van de baarmoederhals dat zich het dichtst bij de baarmoeder bevindt) ingebracht. De curette of het borsteltje wordt gebruikt om de binnenkant van het kanaal af te schrapen en wat weefsel te verwijderen, dat vervolgens naar het laboratorium wordt gestuurd om te worden gecontroleerd.

Kegelbiopsie

Bij deze procedure, ook wel conisatie genoemd, verwijdert de arts een kegelvormig stukje weefsel uit de baarmoederhals. Het weggenomen weefsel in de kegel omvat de transformatiezone waar baarmoederhalspanciën en -kankers de meeste kans hebben om te beginnen. Een kegelbiopsie wordt niet alleen gebruikt om pre-cancers en kankers te diagnosticeren. Het kan ook als behandeling worden gebruikt omdat het soms voorkankers en sommige zeer vroege kankers volledig kan verwijderen.

Twee veel voorkomende soorten kegelbiopsies zijn:

• Elektrochirurgische procedure met lus (LEEP of LLETZ): Bij deze methode wordt het weefsel verwijderd met een dunne draadlus die door elektriciteit wordt verhit en als een klein mesje fungeert. Voor deze procedure wordt een plaatselijke verdoving gebruikt, en het kan worden gedaan in het kantoor van uw arts.
• Kegelbiopsie met koud mes: bij deze methode wordt weefsel verwijderd met een chirurgische scalpel of een laser in plaats van met een verwarmde draad. U krijgt anesthesie tijdens de operatie (ofwel een algemene anesthesie, waarbij u slaapt, of een spinale of epidurale anesthesie, waarbij een injectie in het gebied rond het ruggenmerg u gevoelloos maakt onder het middel) en het wordt gedaan in een ziekenhuis.

Mogelijke complicaties van een kegelbiopsie zijn bloedingen, infecties en vernauwing van de baarmoederhals.

Een kegelbiopsie verhindert de meeste vrouwen niet om zwanger te worden, maar als een grote hoeveelheid weefsel is verwijderd, kunnen vrouwen een groter risico lopen om voortijdig te bevallen.