Als je beschuldigd wordt van vreemdgaan

Ik ging uit met iemand die ervan overtuigd was dat elke man in mijn broekje probeerde te komen. Elke keer als we uitgingen, kreeg hij een woedeaanval als ik te lang met iemand praatte, zelfs als het een vriend was. Als ze flirten of toevallig in mijn richting keken, volgde een verhoor. Het voelde zo beklemmend, en we hadden erge ruzie als resultaat. Het feit dat ik niets onbehoorlijks deed, deed er niet toe. Hij leek niet te begrijpen dat hij mijn integriteit in twijfel trok. Gelukkig heb ik het uitgemaakt. Ik weet dat als hij me van vreemdgaan had beschuldigd, het nog veel erger zou zijn geweest.

Het is één ding als je vreemdgaat. Het is duidelijk dat je dat moet opbiechten. Maar vaak, wanneer mensen worden beschuldigd van vreemdgaan, bestaat het alleen in het hoofd van de onzekere, bezitterige, jaloerse persoon.

Hoewel je ook antwoorden en geruststellingen geeft aan iemand die wil geloven dat je vreemdgaat, ze hebben geen gelijk en ze zijn nooit genoeg.

Ze willen het niet geloven.

Wanneer je niet vreemdgaat, maar er wel van wordt beschuldigd, zijn er drie typische bronnen van de beschuldigingen van je partner:

• Angst en onzekerheid op basis van jullie beider verleden of hedendaagse kwesties die betekenen dat ze zich niet veilig en zeker voelen.
• Bepaalde gedragingen van jou zien als indicatoren van vreemdgaan, dus overgevoeligheid.
• Zij gaan vreemd

Bang en onzekerheid

Relaties moeten gebaseerd zijn op wederzijdse liefde, zorg, vertrouwen en respect. Dit schept ruimte voor eerlijkheid en intimiteit. In een nieuwe relatie is het waarschijnlijk dat jullie allebei aspecten van jullie verleden zullen delen, zelfs als die niet mooi zijn. Als je hebt toegegeven dat je bent vreemdgegaan, vooral als het meerdere keren was of in meerdere relaties, is het begrijpelijk dat een partner zich een beetje nerveus kan voelen over de vraag of je echt bent veranderd of dat dit een seriële gewoonte is. Bekijk mijn podcast aflevering over de vier kwaliteiten van een liefhebbende partner. Daarin wordt uitgelegd waarom zelfbewustzijn over hoe gedrag in het verleden de relatie heeft beïnvloed, van vitaal belang is.

Als ze eerder zijn bedrogen, heeft dat een aanzienlijke invloed op hun vermogen om te vertrouwen en intiem te zijn als ze dat niet hebben verwerkt.

Als emotionele bagage zo aanwezig is dat deze invloed heeft op iemands vermogen om je met liefde, zorg, vertrouwen en respect te behandelen op grond van wie je bent, zal er geen gezonde, wederzijdse relatie ontstaan.

Als iemands emotionele bagage hem of haar blokkeert om vertrouwen te hebben, moet hij of zij er werk van maken om dit aan te pakken. Dit is van vitaal belang om te begrijpen, want anders maak je jezelf verantwoordelijk voor hun ‘fixatie’ en genezing. Je gaat mensen ‘pleasen’ om te proberen te ‘bewijzen’ dat je ‘beter’ bent. Dat is niet je j.o.b. en je negeert je eigen behoeften in dit proces. Dit gaat alleen maar leiden tot pijn en wrok.

Hoe empathisch en meelevend je ook bent, je geduld zal slijten als je jezelf moet blijven verdedigen en gestraft moet worden voor hun ervaringen in het verleden. Jij wilt de relatie vooruit helpen – en zij zitten vast in het verleden.

Ze zijn niet klaar om los te laten.

Hoewel ze misschien geluiden van het tegendeel laten horen, onthult je partner hun vertrouwensproblemen. Ze vertrouwen relaties niet, ze vertrouwen zichzelf niet, en ze hebben moeite om te vertrouwen op wat je zegt en doet. Ze zien het misschien niet zo, maar zo is het.

Is er iets wat je kunt doen aan hun angst en onzekerheid?

Het is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat je grenzen zijn, zodat je duidelijk bent over waar jij eindigt en zij beginnen. Dit stelt je in staat om je eigen kant van de straat te bepalen, zodat je helder kunt krijgen of je, al dan niet bewust, het gedrag van je partner uitlokt?

• Ben je een flirt?
• Blaas je warm en koud?
• Heb je een zwervend oog?
• Ben je geheimzinnig of teruggetrokken, misschien zelfs emotioneel onbeschikbaar?
• Ga je om met een ex van wie je weet dat hij of zij nog steeds bij je terug wil komen? Of heb je een dubbelzinnige vriendschap waarin je je gedraagt alsof je hun partner bent?

Als je een van de bovenstaande dingen doet, hoe ongemakkelijk het ook is om te horen, ben je je partner aan het gaslighten als je hun zorgen bagatelliseert of zelfs wegwuift.

Flirten met anderen, bijvoorbeeld, lijkt misschien OK voor jou omdat, in jouw gedachten, het niet is alsof je het doet. Je noemt het misschien niet ‘flirten’; je zegt misschien dat je ‘gewoon een praatje maakt’ of ‘wat aan het lachen bent’. Maar als je dit doet en je partner vervolgens vertelt dat het allemaal in zijn of haar verbeelding zit, ben je met zijn of haar hoofd aan het rommelen. Hetzelfde geldt als je ze onzeker, behoeftig of dramatisch noemt.

Mensen hebben een basisbehoefte aan veiligheid en zekerheid, en bovenstaande voorbeelden zijn destabiliserend.

Als je hierin iets om verantwoordelijkheid voor te nemen hebt, is het tijd voor een eerlijk gesprek met jezelf (en hem/haar) over wat jullie samen doen.

Als je geen van bovenstaande dingen doet, maar je partner je er misschien wel van beschuldigt dat je vreemdgaat omdat je bijvoorbeeld met je vrienden rondhangt in plaats van de hele tijd bij hem/haar te zijn, probeer dan opnieuw een gevoel te krijgen of deze relatie wel werkbaar is. Misschien hebben ze wel heel onrealistische verwachtingen.

Wel kunnen we gevoelig zijn voor iemands triggers, maar als we in de val trappen om op eierschalen te lopen, worden we minder van wie we werkelijk zijn.

Onbegrip voor een communicatiekloof

Ben je de laatste tijd super druk op je werk? Misschien een beetje te veel met jezelf bezig? Maak je je privé ergens zorgen over en sluit je je af? Heb je een verrassing in het verschiet en doe je geheimzinnig?

Soms trekken mensen de verkeerde conclusies.

Als je partner niet gewend is aan de jij die je bent als je angstig of overweldigd bent, kan de afstand van het gebrek aan communicatie verkeerd worden geïnterpreteerd als iets anders.

Opnieuw, je wilt jezelf niet in de positie brengen van op eierschalen lopen, maar deel uitmaken van een relatie betekent dat je gevoelig moet zijn voor elkaars behoeften en natuurlijke onzekerheden.

Ben zelfbewust genoeg om je patronen te herkennen.

Ja, ze zouden er goed aan doen niet meteen de ergste conclusies te trekken, maar intimiteit is van vitaal belang voor de gezondheid en rijkdom van je relatie. Je afsluiten snijdt dat af.

Je kunt je er heel goed van bewust zijn dat je je in jezelf terugtrekt als je overspannen bent of dat je tijd nodig hebt om te downloaden, of dat je slecht bent in het vragen om hulp, maar je partner is geen gedachtelezer.

Ze gaan vreemd (of hebben er aan gedacht)

Weet je wat projectie is? Het is het nemen van je verborgen gevoelens, gedachten en daden en ze dan die van iemand anders noemen.

Als je partner zich bijvoorbeeld seksueel aangetrokken voelde tot iemand op een feestje, maar vervolgens zijn gevoelens, waaronder zijn schuldgevoel, naar beneden heeft geschoven, kan het naar buiten sijpelen dat hij zich afvraagt of je een affaire hebt of je aangetrokken voelt tot anderen.

En louche lieden, dus mensen die in het beste geval misbruik van je maken en in het slechtste geval misbruik van je maken, baseren hun beschuldigingen over wat zij denken dat je doet op hun daden. Het is gewoon ole guilty conscience en gaslighting.

Als je partner iemand is die erg bang is om vreemd te gaan omdat ze zelf bedrogen zijn of ze de relatie(s) van hun ouders eronder hebben zien verkruimelen, dan gaat dat over hun emotionele bagage inclusief hun opvattingen over relaties.

Tenzij je een sterke reden hebt om te geloven dat ze vreemdgaan (en er zal bewijs zijn in hun karakter en daden), ga er dan niet van uit dat hun beschuldigingen projecties zijn.

De donkere kant van schuldig gemaakt worden zonder reden

Sommige mensen als ze aan de ontvangende kant staan van iemand die hen gewoonlijk beschuldigt van vreemdgaan, besluiten uiteindelijk dat als die persoon hen toch niet gaat geloven, ze het net zo goed toch kunnen doen. Hoewel ik de frustratie begrijp, is dit niet de manier om met de situatie om te gaan.

Als je het gevoel hebt dat je wilt vreemdgaan en ‘hun gelijk wilt bewijzen’, heb je je breekpunt bereikt. Dat is je woede over het feit dat je herhaaldelijk wordt gewantrouwd zonder dat je daar iets aan hebt. Het doet pijn, vooral wanneer je partner misschien verwacht dat je hem of haar impliciet vertrouwt.

Het is ofwel tijd om weg te lopen of je partner te vertellen dat hij of zij, om de relatie voort te zetten, dubbel zo hard moet werken aan het oplossen van zijn of haar problemen en zich moet committeren aan de relatie.

Geef hem of haar geen verdere kansen om hun problemen op jou af te reageren. Ze zullen opstaan en hun problemen aanpakken met uw steun, of de relatie zal eindigen.

Soms zou iemand die doodsbang is om te vertrouwen liever weglopen en zich goed voelen dan het risico lopen van de kwetsbaarheid van het vertrouwen in jou.

Als een algemene richtlijn, als je partner je aanhoudend beschuldigt van vreemdgaan, of consequent jaloers en bezitterig is, is dit een code rood alarm. De relatie is niet gezond. Controle is geen liefde.

Je moet of weglopen en je verlies nemen, of zulke duidelijke en gezonde grenzen stellen dat deze persoon het zelf maar moet uitzoeken.

Eindelijk, echter, zonder vertrouwen is er geen relatie.

Toevoegen aan favorieten