Amerikaanse Joden zijn doodsbang
Joden zijn opnieuw vermoord, en hun kinderen zullen moeten leven met de kennis van dat geweld. Dit is de gedachte die Rabbi David Niederman, een leider van de joodse Satmar-hasidische gemeenschap, heeft beziggehouden: Hoe zullen hij en anderen uitleggen dat twee schutters het gisteren blijkbaar gemunt hadden op een koosjere kruidenierszaak die gerund werd door leden van zijn gemeenschap in Jersey City, New Jersey? “Hoe lang,” vroeg Niederman op een persconferentie die vandaag werd georganiseerd door burgemeester Bill de Blasio van New York, “moeten deze kinderen leven met hun littekens?”
In de afgelopen maanden is Amerika bijna non-stop geconfronteerd met berichten over antisemitisme in allerlei vormen. Een hakenkruis gekrabbeld op de buitenkant van een synagoge. Een reeks aanslagen tegen orthodoxe Joden in Brooklyn. Joodse studenten die uit progressieve kringen op campussen werden geduwd vanwege hun veronderstelde standpunten over Israël. Scheldwoorden tegen Joden tijdens het winkelen tijdens een uitbraak van mazelen. Vooral in de politiek ligt de angst heel dicht aan de oppervlakte: Elke verklaring of actie van de Trump-regering met betrekking tot Joden roept onmiddellijk intense tegenreacties op van progressieven, of die nu gebaseerd zijn op feiten of niet.
Op de avond van de schietpartij in Jersey City leidden berichten over een gepland uitvoerend bevel dat de regering in staat zou stellen om klachten over antisemitisme op campussen te vervolgen, ertoe dat sommige rabbijnen, activisten en journalisten president Donald Trump met Adolf Hitler vergeleken. De twee incidenten waren een studie over hoe beladen debatten over antisemitisme zijn geworden: In het gezicht van een tastbare, dodelijke aanval, sprongen activisten onmiddellijk over op de angst dat de Amerikaanse regering op het punt staat Joden aan te vallen.
Dit is de verderfelijke aard van antisemitisme: Het komt in vele vormen voor, van alle kanten van het politieke spectrum. Het is onmogelijk om één enkele vijand aan te wijzen die verantwoordelijk is voor de recente piek van antisemitische incidenten in de Verenigde Staten; Jodenhaat verandert gemakkelijk van gedaante om aan de doelstellingen van vele ideologieën te voldoen. Veel Joden zijn bang voor antisemitisch geweld en discriminatie, en toch zijn ze het niet eens over de bron en de oorzaak ervan. Daarom is de schietpartij in de kosjere kruidenierswinkel van gisteren zo ingewikkeld te verklaren, en toch zo eenvoudig: Zoals Jonathan Greenblatt, het hoofd van de Anti-Defamation League, me vandaag in een interview vertelde: “Joden worden doodgeschoten in de supermarkten waar ze boodschappen doen, gewoon omdat ze Joods zijn.”
More Stories
De details van de schietpartij in Jersey City zijn nog niet bekend, maar burgemeester Steven Fulop heeft gezegd dat de schutters duidelijk “het doelwit” waren van een kleine koosjere kruidenierswinkel in een schietpartij waarbij een politieagent, een winkelier, een winkelmedewerker en Mindel Ferencz, die samen met haar man eigenaar was van de winkel, om het leven kwamen. Dit is slechts de laatste daad van dodelijk geweld tegen Joden: Afgelopen voorjaar vermoordde een schutter een vrouw in een synagoge in Poway, Californië, en een jaar geleden doodde een andere schutter 11 Joden in een synagoge in Pittsburgh.
Lees verder: Zal iemand zich 11 dode Joden herinneren?
“Mensen zijn bezorgd hier, en mensen zijn bezorgd in het hele land,” zei Moshe Schapiro, de rabbi van de Chabad Hasidische gemeenschap in Hoboken en Jersey City. Schapiro zei dat hij na de schietpartij sprak met Moishe Ferencz, de eigenaar van de kruidenierszaak wiens vrouw werd gedood. Net als andere leden van hun gemeenschap, zei Schapiro, vroeg hij om gebeden en goede daden.
Wetshandhavers hebben aan verslaggevers verteld dat ten minste een van de schutters blijkbaar banden had met de Black Hebrew Israelites, een randgroepering waarvan de volgelingen antisemitische opvattingen aanhangen en soms ontkennen dat Joden met een blanke huidskleur echt Joods zijn. Zwarte Hebreeuwse Israëlieten passen niet netjes in de links-rechts politieke scheidslijn van Amerika. Het belangrijkste dat ze delen met blanke nationalisten zoals Robert Bowers, de vermeende schutter in de aanslag van 2018 in Pittsburgh, is een merk van samenzweerderig denken dat Joden de schuld geeft van allerlei politieke en sociale kwalen.
Dit is de verwrongen logica van antisemitisme: Joden krijgen de schuld van het brengen van immigranten “indringers” naar de Verenigde Staten, terwijl ze tegelijkertijd worden besmeurd als blanke supremacisten. Joden zijn het doelwit van samenzweringstheorieën en stereotypen, en toch wordt de joodse kwetsbaarheid voortdurend in twijfel getrokken en ondermijnd door mensen die menen dat joden een buitenproportionele culturele macht hebben. Zichtbaar herkenbare Joden, inclusief degenen die wellicht winkelen in koosjere kruidenierswinkels zoals die in Jersey City, zijn vaak het doelwit van geweld. Op de persconferentie van vandaag verwees Niederman, de Satmar rabbijn, naar een oud artikel in The New York Times waarin de vraag werd gesteld of Joden veilig zijn in New York City. “Helaas zien we nu dat we niet veilig zijn in de New Yorkse agglomeratie,” zei hij. Het is opmerkelijk dat hij dit uitgerekend over New York is gaan denken: Naar schatting 1,7 miljoen Joden wonen in het grootstedelijk gebied, de hoogste concentratie Joden in Amerika.
Net zoals antisemitisme niet in één ideologische mal past, treffen daden van antisemitisme Joden uit elke religieuze traditie en elk politiek kamp. “Joodse mensen weten het: Wanneer een vandaal een synagoge ontheiligt met een hakenkruis, maakt hij doorgaans geen onderscheid tussen een orthodoxe of een hervormde synagoge,” zei Greenblatt. “Dit is een van de kenmerken van antisemitisme: Uiteindelijk maakt het geen onderscheid tussen je mate van observantie of je mate van zionisme.” Dit is wat het antisemitisme zo moeilijk te bestrijden maakt: Het heeft in verschillende tijden en politieke contexten stand gehouden, neemt vele verschillende vormen aan en eist een grote verscheidenheid aan slachtoffers.
Maar zelfs Joden zijn het niet eens over hoe antisemitisme eruitziet, of wie er verantwoordelijk voor is, of hoe het te bestrijden. Op de avond van de schietpartij in de koosjere kruidenierswinkel doken berichten op over een nieuw uitvoerend bevel van de regering-Trump, vergezeld van geruchten dat de regering het jodendom nu zou categoriseren als een ras of nationaliteit met het oog op de handhaving van klachten over burgerrechten op universiteitscampussen. Zoals Jared Kushner, senior adviseur van het Witte Huis, vandaag in een opiniestuk voor The New York Times schreef, definieert het uitvoeringsbesluit het jodendom niet exclusief als een nationaliteit. In plaats daarvan verduidelijkt het dat “in de mate dat Joden worden gediscrimineerd vanwege etnische, raciale of nationale kenmerken,” schreef hij, “zij recht hebben op bescherming door de antidiscriminatiewet.”
Deze inspanning weerspiegelt vastgelopen, tweepartijdige inspanningen in het Congres om soortgelijke bescherming te creëren voor Joodse studenten die worden geconfronteerd met vermeende discriminatie op de campus. Het is ook een echo van de interpretatie van de regering-Obama van Titel VI, die bescherming biedt aan studenten op basis van hun ras en nationaliteit. De regering-Trump heeft zich lange tijd gepositioneerd als een felle tegenstander van antisemitisme, en deze stap paste in die geest. Maar nog voordat het decreet was gepubliceerd, hadden activisten en journalisten het decreet zelf al als antisemitisch bestempeld. Zoals leiders van de linkse activistengroep If Not Now in een verklaring schreven: “De stap van het decreet om jodendom als een ‘nationaliteit’ te definiëren bevordert het klassiek onverdraagzame idee dat Amerikaanse joden geen Amerikanen zijn.” Men kan veel dingen zeggen over de intense progressieve tegenreactie tegen een nog niet vrijgegeven uitvoeringsbesluit, maar de duidelijkste conclusie is deze: Joden in Amerika zijn klaar voor angst. Sommigen leggen een verband tussen de recente toename van antisemitisme en de acties van de regering-Trump, waaronder de onwil van de president in het verleden om nazi’s en witte supremacisten te veroordelen. Anderen doen kritiek op de regering Trump af als ongegrond en wijzen op geweld zoals de aanslag in Jersey City als de ware manifestatie van antisemitisme in Amerika. Het resultaat is een gigantische, verwarrende puinhoop: Joden zijn het doelwit van alle verschillende richtingen, terwijl ze elkaar ook verguizen.
Lees: Vernietigt Trump de tweepartijdige consensus over Israël?
“Er is een reden waarom Joodse mensen zich bang voelen. De bedreigingen tegen hen zijn onmiskenbaar,” zei Greenblatt. “Op dit moment, of je nu een Democraat of Republikein bent, of je de president mag of niet mag – ik denk niet dat dat het punt moet zijn. Het zou onpartijdig moeten zijn om terug te slaan tegen vooroordelen.”
Antisemitisme is angstaanjagend vanwege de talloze vormen ervan en vanwege het vermogen verdeeldheid te zaaien onder de Joden zelf. Maar het is ook angstaanjagend omdat het niet op te lossen is, en nooit weggaat. De aanval op de kruidenierswinkel is ontegenzeggelijk beangstigend, zei Schapiro, de Chabad rabbijn. De mensen in zijn gemeenschap zijn bezorgd. Maar ze weigeren hun leven over te geven aan angst. Uiteindelijk, zei hij, “blijven ze waar ze zijn.”