B&C Werelds Record – Typisch Muildierhert
Het wereldrecord typisch muildierhert is een van de weinige bokken met hoofdbalken van 30 inch of bijna 30 inch aan elke kant.
Doug Burris, Jr., begon in 1969 te jagen in het Dolores County-gebied in Colorado. Tijdens zijn eerste drie jachtpartijen nam hij drie mooie muildierhertenbokken (Odocoileus hemionus hemionus) die elke jager met trots boven zijn mantel zou willen hangen. Burris realiseerde zich echter niet dat hij op zijn vierde reis het fundament van de jachtgemeenschap op zijn grondvesten zou doen schudden met een trofee die het wereldrecord zou overtreffen.
TROPHY STATS
Op de openingsdag van het seizoen 1972 stapten Burris en zijn drie metgezellen, Jack Smith, Robbie Roe en Bruce Winters, voor dag en dauw in hun Jeep en gingen op pad. Op weg naar een van de vele bergwegen in het San Juan National Forest, zette Burris de jagers op regelmatige tijdstippen af. Roe was de eerste, gevolgd door Winters en dan Smith. Burris ging verder de berg op. De dag was regenachtig, maar iedereen was het er mee eens om tot het donker te jagen.
Alle bokken die de Texanen die dag zagen waren klein en niemand vuurde een schot af. Op de tweede dag vingen Roe en Winters beide mooie vijfpunters, terwijl Smith en Burris met lege handen bleven. Op de derde dag besloot Burris achter een bok aan te gaan die een vriend de dag ervoor in Proven Canyon had gezien. Ongeveer halverwege de ochtend zag Burris twee mooie bokken eten op een open plek op ongeveer 500 meter afstand.
Terwijl hij naar deze bokken keek, kwam een derde bok in zicht.
Burris wist onmiddellijk dat deze laatste bok uitzonderlijk moest zijn, want hij kon het gewei zien, zelfs zonder de hulp van een verrekijker. Hij besloot de stalk te maken. Gedurende het grootste deel van een uur, baande Burris zich langzaam en rustig een weg door de eikenbossen. Toen hij dacht dat hij de afstand gehalveerd had, stapte hij bijna op een hinde die in het kreupelhout lag. Ze schoot uit het kreupelhout, en de drie bokken die Burris achtervolgde verspreidden zich in verschillende richtingen. Burris had tijd voor een snel schot met zijn .264 Winchester Magnum, en de grootste bok kromp ineen midden in een stap.
Bij nader onderzoek, realiseerde Burris zich dat hij een ongelooflijke trofee had. In 1974, tijdens het 15e North American Big Game Awards programma gehouden in Atlanta, Georgia, werd Burris’ wereldrecord bevestigd. Met een eindscore van 225-6/8 punten, kreeg Burris’ bok de eerste prijs voor de typische muildierherten categorie, naast de felbegeerde Sagamore Hill Award voor de mooiste trofee genomen tijdens die periode.
Op een later tijdstip, toen de Boone en Crockett Club de zogenaamde “dubbele straf” voor buitensporige spreiding liet vallen, steeg de eindscore van de bok met 6/8 van een inch tot 226-4/8 punten.