Bekende dyslectici betekent dat

Onwetendheid leidt vaak tot mislukking

Dyslexie is een syndroom van meervoudige gevarieerde lees- en niet-leessymptomen dat meer dan 40 miljoen Amerikaanse kinderen en volwassenen treft. Velen met dyslexie en verwante leer- en aandachtsstoornissen beseffen al vroeg dat ze niet zijn zoals hun leeftijdsgenoten. Hun leer- en coördinatieproblemen, of klungeligheid, leiden vaak tot een verminderd gevoel van eigenwaarde, belachelijk worden gemaakt, gepest worden en zelfs pesten. Zij voelen zich vaak dom, depressief en geïsoleerd. Als gevolg hiervan kan men zich helaas afvragen hoeveel begaafde en creatieve dyslectici geblokkeerd zijn bij het vervullen van hun genetische bestemming en potentieel. Maar al te vaak groeien kinderen met leermoeilijkheden op tot volwassenen met te weinig werk, die hun leven lang routinematige, uitzichtloze beroepen moeten uitoefenen. Sommigen hebben moeite een gezin te onderhouden en de kinderen goed op te voeden. Velen verzeilen in drugs en alcohol – en zelfs in de criminaliteit. Hun verlies en kosten voor de samenleving zijn niet te overzien. En tragisch genoeg was, en is, dit enorme verlies te voorkomen!

Hoe je kunt slagen

Omdat dyslexie vaak een zelfcompenserende stoornis is die met tijd, inspanning, begrip en vooral behandeling kan worden overwonnen, is het van cruciaal belang om dyslectici te voorzien van succesverhalen van bekende individuen, zodat zij niet opgeven – en inderdaad volharden. Zo zijn er bijvoorbeeld veel dyslectici geweest die een enorme bijdrage aan de mensheid hebben geleverd. Onder hen bevinden zich beroemde entertainers, ontwerpers, architecten, schrijvers, atleten, juristen, artsen, wetenschappers, politieke en zakelijke leiders.

Deze succesvolle dyslectici leerden hun verborgen en frustrerende barrières te overwinnen of te omzeilen, waardoor zij hun dromen en verlangens konden verwezenlijken. In feite bleek hun stoornis vaak een katalysator te zijn voor succes – het dwong hen om verborgen talenten te ontwikkelen en te gebruiken. Vaak waren hun meest cruciale “levensreddende” eigenschappen vastberadenheid en doorzettingsvermogen, samen met een wanhopige behoefte om te bewijzen dat zij niet zo dom waren als zij zich innerlijk voelden. Als gevolg daarvan gaven zij nooit op, hoe moeilijk de taak die voor hen lag ook leek. Hun succesvolle leven, ondanks dyslexie, laat ons zien dat “compenserende wonderen” kunnen worden bereikt, zolang dyslectici worden aangemoedigd door liefhebbende ouders, zorgzame leraren en “genezers” om in zichzelf te geloven.

Een inspirerend voorbeeld van enkele zelfgecompenseerde beroemde en succesvolle dyslectici volgt. Maar vergeet niet – voor elke beroemde of bekende dyslecticus, zijn er duizenden en duizenden meer die het gemaakt hebben, ondanks hun stoornis. Helaas zijn er miljoenen die dat niet hebben gedaan – die dat wel hadden kunnen doen!

Omdat veel beroemde zogenaamde dyslectici (bijv. Einstein, Edison, Da Vinci, enz.) blijkbaar zijn gerapporteerd door vergissingen, wishful thinking of onvolledige gegevens, vond Dr. Levinson het de moeite waard om hier slechts een paar zelf-erkende individuen met deze stoornis op te nemen – en slechts één waarschijnlijke kandidaat.

Het is echter belangrijk op te merken dat de binnenoor- of CVS-theorie van dyslexie gemakkelijk het geldige bestaan van alle gerapporteerde succesvolle dyslectici zou kunnen verklaren – zelfs diegenen die ongefundeerd of zelfs vals lijken, b.v. Einstein, Edison, Da Vinci, enz. Voor diegenen die geïnteresseerd zijn, honderden beroemde anderen met mogelijke dyslexie zijn genoteerd, maar vereisen verdere validatie.

Verder lezen:

• Dyslexie Mijn Leven: Informatie en Advies over Dyslexie en Leerstoornissen door een Dyslecticus
• De legende van het domme kind dat een genie werd

De kracht van onvoorspelbaarheid

Omwille van alle niet-dyslectische variabelen die succes of zelfs falen bepalen, is geen enkele expert in staat om de toekomst van individuen significant te voorspellen – zelfs niet bij diegenen die al vroeg talent tonen. En betrouwbare voorspellingen zijn vooral moeilijk te doen bij dyslectici die “achterlijk” of gewoon “lui of dom” lijken.

Pablo Picasso

Pablo Picasso werd een beroemd, trendsettend kunsticoon ondanks, en ongetwijfeld dankzij, zijn klaarblijkelijke dyslexie. Hij werd geboren in Malag, Spanje, in 1881. Naar verluidt zakte hij voor het parochiale onderwijs vanwege lees- en aanverwante academische problemen, maar uiteindelijk werd hij door zijn vader, een kunstleraar, aangemoedigd om zijn duidelijk aangeboren artistieke talent verder te ontwikkelen. In de loop van zijn carrière ontwikkelde hij een uniek gevoel voor schoonheid en stijl. Pablo schilderde de dingen zoals hij ze zag of echt voelde – buiten de orde, misvormd of scheef. Zijn schilderijen toonden de kracht van de “dyslectische” verbeelding en ook de rauwe of primaire emotie en creativiteit binnen de menselijke psyche. Enkele van zijn beroemde werken zijn: De Jonge Dames van Avigon, Oude Man met Gitaar, en Guernica.

Tom Cruise

Tom Cruise groeide op en slaagde ondanks armoede, veelvuldige verhuizingen, gebrekkige scholing en dyslexie. Ongetwijfeld werd hij gered door zijn begaafde acteertalent en zijn vastberadenheid om te overwinnen en te gedijen, wat er ook zou gebeuren.

Richard Branson

Richard Branson, oprichter en voorzitter van de in Londen gevestigde Virgin Group, heeft zijn schooltijd niet zonder slag of stoot doorstaan. In feite was school een soort nachtmerrie voor hem. Zijn scores op standaard tests waren bedroevend, wat aanvankelijk wees op een soortgelijke toekomst. Ondanks de moeilijkheden en uitdagingen die zijn erkende dyslexie met zich meebracht, dreven zijn begaafde interpersoonlijke en zakelijke talenten hem tot succes.

Vele andere CEO’s hebben ook hun dyslexie erkend, waaronder Bill Gates, Charles Schwab, enz.

Sporters met dyslexie of LD

Bekende sporters zoals de Olympiërs Bruce Jenner en Greg Louganis en autocoureur Jackie Stewart hebben zelf toegegeven dat ze dyslectisch zijn.

Hoewel Dr. Levinson aantoonde dat dyslexie veroorzaakt wordt door een stoornis in het binnenoor (CV) die meestal de lees- en schrijfcoördinatie beïnvloedt, evenals gerelateerde sensomotorische vaardigheden, is het van cruciaal belang te begrijpen dat deze stoornis functie-specifiek is. Zo gaf Bruce Jenner bijvoorbeeld toe dat hij niet recht kon lezen en schrijven – maar deze motorische coördinatiestoornissen werden niet getest in de Olympische Spelen. Hij had zelfs een stotter- en articulatiestoornis kunnen hebben, die hij niet had, en toch Olympisch kampioen kunnen worden.

Hetzelfde geldt voor andere dyslectische atleten die begaafd zijn in bepaalde motorische vaardigheden terwijl ze in andere vaardigheden een stoornis vertonen. Je hoeft geen complete kluns te zijn om dyslectisch te zijn. En de overgrote meerderheid is dat niet – zoals ook blijkt uit de volgende atleten die dyslectisch of LD zouden zijn:

• Henry Winkler, Acteur
• Steven Spielberg, Regisseur
• Mohammed Ali, Wereldkampioen zwaargewicht bokser
• Anne Bancroft, Actrice
• Duncan Goodhew, Olympisch zwemmer
• Magic Johnson, Basketball Hall of Famer
• Bob May, Golfer
• Diamond Dallas Page, wereldkampioen worstelen
• Steve Redrave, Olympisch gouden medaillewinnaar (roeien)
• Nolan Ryan, werper voor de Texas Rangers

Getalenteerd en beroemd, ondanks dyslexie – Inzichten van onschatbare waarde

Medische behandeling verbetert vs. vermindert hoogbegaafdheid Vermindert Begaafdheid

Dr. Levinson heeft in zijn praktijk vele beroemde dyslectici onderzocht en behandeld. Hun succes is onveranderlijk inspirerend, zelfs voor de behandeling. En meestal verbetert medische therapie hun genialiteit aanzienlijk terwijl dyslectisch functioneren wordt geëlimineerd of geminimaliseerd – onveranderlijk het gevoel van eigenwaarde verbeterend. In tegenstelling tot misplaatste angsten, belemmeren succesvolle medische en gerelateerde niet-medische behandelingen de creativiteit niet. In feite bevordert therapie de creativiteit. Hoewel veel “deskundigen” geloven of fantaseren dat dyslectici creatiever zijn dan niet-dyslectici en “gezegend” zijn door hun stoornis, voelt een meerderheid van de beroemde dyslectici zich in plaats daarvan dom en/of lelijk – ze beschouwen zichzelf slechts als bedriegers. Ze voelen zich vaak als acteurs die het publiek voor de gek houden door te geloven dat ze competent zijn of “niet dom”. Veel dyslectici zijn het er dan ook niet mee eens dat ze gezegend zijn en willen niets liever dan zich normaal voelen in plaats van uitzonderlijk.

Het is interessant dat er dyslectische kunstenaars zijn met dysgrafie die alleen kalligraferen kunnen tekenen; artsen die niet goed kunnen lezen, spellen en/of schrijven; advocaten die niet kunnen rekenen; zelfs wiskundigen die niet mentaal kunnen optellen, aftrekken en vermenigvuldigen; musici die geen muziek kunnen lezen; atleten die onhandig zijn en veel ongelukken krijgen op andere gebieden dan de begaafde; en zelfs dyslexie-experts die dyslexie niet begrijpen.

De studie van hoogbegaafde dyslectici, vroeger en nu, onthult cruciale inzichten die wetenschappelijk vaak over het hoofd worden gezien en/of verkeerd worden begrepen:

• Het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het veroorzaken van dyslexie (verminderd CV functioneren) is anders dan de hersenstructuur die verantwoordelijk is voor hoogbegaafde functies bij individuen (de hersenschors of het denkend brein).
• Een disfunctie in het ene deel van de hersenen (d.w.z., dyslexie) kan compensatiefunctioneren in een ander gebied van de hersenen in gang zetten.
• Gegeneerd functioneren is meestal genetisch bepaald. Indien latent of geremd, kunnen hoogbegaafde functies eerder getriggerd dan nieuw gecreëerd worden door compenserende mechanismen. Met andere woorden, dyslexie is niet bepalend voor creativiteit en genialiteit. Dyslexie kan echter wel creativiteit stimuleren vanwege een biologische behoefte om de disfunctie te compenseren. Daarentegen kunnen secundaire emotionele factoren die veroorzaakt worden door dyslexie, resulterend in alcohol- en drugsmisbruik, depressie en angst, creatieve mechanismen verhinderen om naar boven te komen. Deze observatie benadrukt de noodzaak van therapie – hoe eerder hoe beter.
• De enorme verschillen in functie versus disfunctie binnen dyslectici benadrukt de dyslexie regel voor iedereen: Dyslexie is een syndroom van meerdere gevarieerde lees- en niet-leessymptomen, waarvan vele mettertijd kunnen worden gecompenseerd. Sommige dyslectici kunnen goed lezen, maar schrijven, spellen en rekenen slecht. Alle combinaties bestaan – daarom is het onredelijk en verkeerd om dyslexie te definiëren als alleen een ernstige leesstoornis.
• In feite zijn er dyslectische kunstenaars die alleen landschappen kunnen tekenen, maar anderen kunnen alleen portretten maken… De lijst van functionerende en disfunctionerende combinaties is even eindeloos als fascinerend. Dit inzicht weerlegt duidelijk de misplaatste neiging om deze complexe en multidimensionele stoornis te definiëren of af te schilderen als enkel een ernstig leesprobleem.

Of je als dyslecticus een meester-kunstenaar of een bekende wetenschapper wordt, hangt nog steeds af van het verwerven van basis lees- en schrijfvaardigheden – waarom bel je vandaag niet voor een gratis consult met Dr. Levinson?