Darren McFadden
2008 NFL DraftEdit
Op de NFL Scouting Combine in Indianapolis op 24 februari 2008 liep McFadden een officieuze tijd van 4,27 seconden en een officiële tijd van 4,33 seconden op de 40-yard dash, waarmee hij op de tweede plaats eindigde van alle running backs op de combine, na Chris Johnson, die een toenmalig record van 4,24 seconden liep. McFadden scoorde naar verluidt ook een 17 op het Wonderlic examen. McFadden’s selectie nummer in de draft was onderwerp van verschillende speculaties. Hij werd bekritiseerd vanwege mogelijke karakterproblemen als gevolg van twee nachtclub incidenten en het inhuren van een advocaat om zijn vaderschapsproblemen op te lossen.
| Gewicht | 40-yard dash | 10-yard split | 20-yard split | 20-yard shuttle | Three-cone drill | Vertical jump | Breedspringen | Bench press | Wonderlic | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6 ft 1 1⁄4 in (1.86 m) |
211 lb (96 kg) |
4.33 s | 1.50 s | 2.53 s | 4.10 s | 6.86 s | 35 1⁄2 in (0.90 m) |
10 ft 8 in (3.25 m) |
13 reps | 17 | ||
| Alle waarden van NFL Combine behalve 20ss, 3-cone, en vertical leap van Arkansas Pro Day | ||||||||||||
Oakland RaidersEdit
Seizoenen 2008-2009Edit
McFadden werd door de Oakland Raiders als vierde gekozen in de NFL Draft van 2008. De Raiders tekenden McFadden voor een contract van zes jaar, 60,1 miljoen dollar, met 26 miljoen dollar aan garanties. De onderhandelingen over het contract verliepen snel omdat de Raiders vreesden voor een tweede opeenvolgende contract holdout zoals het geval was met quarterback JaMarcus Russell in 2007.
Tijdens het trainingskamp maakte McFadden indruk op Raiders coach Lane Kiffin met zijn vermogen om instructies eenmalig aan te nemen en ze naadloos in zijn spel te verwerken. Media waarnemers beschouwden hem als de meest complete Raiders rookie in dit stadium sinds Marcus Allen. Op 8 september maakte McFadden zijn NFL debuut tegen de Denver Broncos, waar hij 46 rushing yards had op 9 carries; de Raiders verloren de wedstrijd, 14-41. McFadden scoorde zijn eerste professionele touchdown tegen de Kansas City Chiefs op 14 september 2008, zijn tweede NFL wedstrijd, waarin hij 164 yards haalde op 21 carries. McFadden liep in deze wedstrijd ook een blessure aan zijn grote teen op, die hem voor de volgende 14 wedstrijden beperkte, waaronder drie gemiste wedstrijden. Op 23 november, in een wedstrijd tegen de Broncos, scoorde McFadden 2 touchdowns, zijn eerste multi-touchdown wedstrijd in zijn loopbaan. Hij eindigde het seizoen met 499 yards op 113 pogingen, met vier touchdowns. Hij maakte ook 29 recepties voor 285 yards. Raiders interim hoofd coach Tom Cable, die het overnam nadat Kiffin was ontslagen door eigenaar Al Davis, kreeg kritiek omdat hij McFadden later in het seizoen niet had laten spelen. In reactie op de kritiek verklaarde Cable: “Nou, wat echt dicteerde was de rotatie waarin we zaten, in termen van het spel, de flow van het spel. Ik denk dat Fargas vrij goed speelde. Het zijn gewoon de situaties die zich voordoen.” Oakland Tribune schrijver Jerry McDonald reageerde op Cable’s verklaring door te zeggen: “Als de flow van het spel betekent dat McFadden, een uitstekende ontvangende back, van het veld moet worden gehouden op third down plays die om een pass vragen, dan moet de flow worden veranderd door de play-caller.” Tijdens de 2009 Oakland Raiders campagne, werd McFadden gehinderd door tal van blessures en zag een dieptepunt in zijn carrière in carries en yardage. McFadden’s dieptepunt van het seizoen kwam toen hij voor min 2 yards rende tegen de Texans op 4 oktober.
Seizoen 2010Edit
McFadden begon het seizoen 2010 als een betere speler dan hij in zijn eerste twee seizoenen was. Tegen de Tennessee Titans op 12 september rende McFadden 95 yards op 18 carries. In Week 2, rushed McFadden voor 145 yards op 30 carries tegen de St. Louis Rams. McFadden rushed voor 105 yards met een rushing touchdown tegen de Arizona Cardinals in Week 3. McFadden miste 4 wedstrijden door een knieoperatie voor een gescheurde meniscus nadat hij op 5 oktober geblesseerd raakte tegen de Houston Texans. Bij zijn terugkeer op 24 oktober 2010 tegen de divisie rivaal Denver Broncos, droeg McFadden de bal 16 keer voor een totaal van 165 yards en 3 touchdowns. Hij noteerde ook 2 ontvangsten voor 31 yards en een touchdown. McFadden werd slechts de 4e Raider die 4 touchdowns in een wedstrijd had. Art Powell, Marcus Allen, en Harvey Williams waren de anderen.
Op 21 november, in een wedstrijd tegen de Pittsburgh Steelers, zou McFadden rushen voor slechts 14 yards. Tegen de Miami Dolphins op 28 november had McFadden het opnieuw moeilijk. Deze keer rushte hij voor slechts 2 yards op 8 carries. McFadden kwam op dreef tegen de San Diego Chargers in Week 13. Hij rende voor 97 yards op 19 carries.
McFadden eindigde het seizoen 2010 als een van de 5 meest productieve NFL running backs ondanks dat hij in slechts 13 wedstrijden speelde. Hij had career highs in rushing (1.157 yards), ontvangen (506 yards), TDs (10 totaal-7 rushing, 3 ontvangen), en total yards from scrimmage (1.663 total yards). Hij had 6 wedstrijden met tenminste 100 yards rushing, en een totaal van 9 wedstrijden met tenminste 89 yards rushing. Zijn rushing yards per wedstrijd (89.0), totaal aantal scrimmage yards (1.663) en yards per carry (5.2) stonden allemaal in de top 5 van de NFL running backs.
Seizoen 2011Edit
In de seizoensopener van de Raiders tegen de Broncos in Week 1, McFadden rushed voor 150 yards. De 150 yards van McFadden was de meeste ooit voor een Raiders running back in een seizoensopener. De Raiders hielden stand en wonnen de wedstrijd met 23-20. Tegen de Buffalo Bills in Week 2, werd McFadden vastgehouden aan 72 yards met een rushing touchdown op 20 carries, een 3.6 gemiddelde. Maar McFadden vond andere manieren om de Raiders te helpen. Hij ving 7 passes voor 71 yards en scoorde een receiving touchdown. De Raiders verloren de wedstrijd echter met 38-35. Tegen de Jets in Week 3 rushed McFadden voor 171 yards, een nieuw hoogtepunt in zijn loopbaan, op 19 carries om de Raiders te helpen 34-24 te winnen. In het proces scoorde McFadden 2 rushing touchdowns. McFadden werd de derde running back die 100 of meer yards scoorde tegen de Jets in het Rex Ryan tijdperk. McFadden’s prestatie leverde hem FedEx Ground NFL Player of the Week op. Tegen de Cleveland Browns in week 6, rende McFadden voor 91 yards op 20 carries, een gemiddelde van 4.6, en een rushing touchdown.
Aan het eind van week 6, leidde McFadden de competitie in rushing met 610 yards, en had ook nog 19 ontvangsten voor 154 yards, en de Raiders stonden 4-2. In Week 7 tegen de Kansas City Chiefs moest McFadden echter na 2 runs de wedstrijd verlaten vanwege een verergering van zijn chronische voetaandoening en werd hij uitgeschakeld voor de rest van het seizoen.
Seizoen 2012Edit
McFadden keerde terug voor het seizoen 2012, maar had het het hele jaar moeilijk en eindigde met 707 yards op 216 carries. Hij voerde de Raiders wel aan in rushing en noteerde drie rushingprestaties van meer dan 100 yards. Zijn problemen werden toegeschreven aan zijn voortdurende blessure problemen, want hij miste nog vier wedstrijden tijdens het seizoen, en de terugkeer van het zone-blocking schema waar McFadden mee worstelde in zijn eerste twee jaar bij de Raiders.
2013 seizoenEdit
McFadden verscheen in 10 wedstrijden in het 2013 seizoen, met 114 carries voor 379 yards (een 3,3 gemiddelde), samen met 5 touchdowns.
2014 seizoenEdit
Op 11 maart 2014, Oakland re-signed McFadden na de release van Rashad Jennings. In week 14, tegen de 49ers, droeg hij de bal slechts vier carries voor vijf yards. Het seizoen 2014 markeerde als de eerste keer waarin Darren McFadden een volledig seizoen speelde. Hij verscheen in alle 16 wedstrijden met 12 starts. Hij eindigde het jaar met 155 carries voor 534 yards (een gemiddelde van 3,4-yard) en 2 touchdowns. McFadden zag een daling in zijn aantal carries door de opkomst van tweedejaars running back Latavius Murray.
Dallas CowboysEdit
seizoen 2015Edit
Op 13 maart 2015 tekende McFadden een tweejarige deal met de Dallas Cowboys ter waarde van maximaal 5,85 miljoen dollar inclusief een bonus van 200.000 dollar, om een van de kandidaten te zijn om de onlangs vertrokken DeMarco Murray te helpen vervangen.
Na in de eerste vijf wedstrijden van het seizoen als reserve op de bank te hebben gespeeld, nam McFadden in Week 7 tegen de New York Giants de rol van lead back over. Hij verving de geblesseerde Joseph Randle en kwam tot een seizoen-high 152 yards rushing en een touchdown in een verliespartij op de weg. Het was zijn eerste 100-yard wedstrijd sinds 2013 en de eerste voor een Cowboys running back in 2015.
Hij zou de starter blijven en eindigde met 1.089 rushing yards (4e in de NFL), na slechts 129 yards te hebben gehaald in zijn eerste 5 wedstrijden. Voor de tweede keer in zijn carrière, was hij in staat om in alle 16 wedstrijden te spelen, terwijl hij 1.417 scrimmage yards (4e onder running backs), 4.6 yards-per-carry (3e in de NFL onder de 27 running backs met minstens 160 carries), 5 100-yard rushing wedstrijden (2e in de NFL), 52 rushing first downs (4e in de NFL), 9 20-plus-yard runs (4e in de NFL), en 2 40-plus-yard runs (4e in de NFL) liet optekenen. Zijn 3 rushing touchdowns was tweede in het team, zijn 40 ontvangsten was 4e en zijn 328 ontvangen yards was 2e-meest in zijn carrière voor een enkel seizoen.
McFadden werd de eerste voormalige Razorback running back die twee 1.000-yard rushing seizoenen registreerde in een NFL carrière. Zijn 100-yard rushing wedstrijden waren tegen de Giants (152 yards), Philadelphia Eagles (117 yards), Miami Dolphins (129 yards), Green Bay Packers (111 yards), en Jets (100 yards). Hij had ook nog twee wedstrijden met 100-plus scrimmage yards (113 rushing-plus-receiving yards tegen Seattle, en 145 rushing-plus-receiving yards tegen Washington).
2016 seizoenEdit
McFadden ging de Organized Team Activities in en streed om de startende rol met rookie Ezekiel Elliott en free agent-aanwinst Alfred Morris.
Op 14 juni onderging hij een operatie nadat hij zijn rechter elleboog had gebroken bij een off-field ongeluk bij hem thuis tijdens het Memorial Day weekend, en werd tijdens het voorseizoen op de reserve/NFI lijst geplaatst. Het verrassende herstel van running back Lance Dunbar van een ernstige knieblessure, deed de Cowboys besluiten om McFadden erbij te houden om het seizoen 2016 te beginnen. Het succes van het team en Elliott, vertraagde ook zijn activering op het reguliere seizoensrooster tot 13 december.
Hij passeerde Morris op de depth chart als de back-up running back, zodra hij in zijn rol tegen de Tampa Bay Buccaneers werd opgenomen, omdat hij werd gezien als meer van een complete speler met zijn blokkerende en ontvangende vaardigheden. In de seizoensfinale tegen de Philadelphia Eagles werd hij tot starter benoemd om Elliott te sparen voor de play-offs. Hij eindigde het seizoen na zijn optreden in drie wedstrijden (één start), met 87 rushing yards en 17 receiving yards.
2017 seizoenEdit
Op 16 maart tekende McFadden een contractverlenging van een jaar bij de Cowboys. In het voorseizoen passeerde Alfred Morris hem op de depth chart om de back-up achter Ezekiel Elliott te worden. Tijdens het reguliere seizoen kozen de Cowboys ervoor om running back Rod Smith te activeren in plaats van McFadden, omdat hij ook op speciale teams kon spelen. Op 26 november vroeg McFadden om zijn vrijlating nadat hij een healthy scratch was voor alle wedstrijden op één na (tegen de Atlanta Falcons).
RetirementEdit
Op 28 november 2017, slechts twee dagen na zijn vrijlating, kondigde McFadden zijn pensioen aan van football na 10 seizoenen in de NFL.