De kracht van grassroots-bewegingen: A #WellesleyVotes Conversation
De nationale politieke impasse krijgt zo veel aandacht dat het gemakkelijk kan zijn om te vergeten dat politieke verandering aan de basis nog steeds mogelijk is. Hahrie Han, inaugurele directeur van het SNF Agora Institute en faculteitsdirecteur van het P3 Research Lab aan de Johns Hopkins University, herinnert ons eraan dat verandering achter de schermen kan plaatsvinden, weg van de nieuwscamera’s, op straat, oog in oog.
Han zal samen met Laura Grattan, Jane Bishop ’51 Associate Professor of Political Science aan Wellesley, op 18 november een #WellesleyVotes virtueel evenement organiseren om de toekomst van het organiseren aan de basis na de verkiezingen van 2020 te bespreken. Na het behalen van haar Ph.D. in politieke wetenschappen, doceerde Han aan Wellesley en was ze medeoprichter van het College’s Project on Public Leadership and Action voordat ze in 2015 vertrok voor een kans aan de University of California, Santa Barbara.
Zowel Han als Grattan beschrijven community organizing als transformatief. “Als kind van immigranten leer je dat transformatie niet alleen mogelijk is, maar dat het een manier van leven is,” zei Han, wiens ouders uit Korea komen. “Dat is wat immigranten doen – je probeert jezelf opnieuw te maken, je familie opnieuw te maken, de wereld om je heen opnieuw te maken. En dat is wat organiseren in de kern is.”
Grattan zei dat de transformerende mogelijkheden van basiswerk tastbaar voor haar werden toen ze als afgestudeerde student in Durham, N.C., samenwerkte met mensen met verschillende achtergronden en ervaringen om een leefbaar loonbeleid door te voeren. Het samenkomen in kerkkelders, het vergaderen bij mensen thuis, het samenzijn en het werken aan een gemeenschappelijk doel “voelde als spiritualiteit”, zei ze.
“Vaak is het belangrijkste werk het werk dat het meest onzichtbaar is. Het gestage werk dat een waarschijnlijk verlies in een mogelijke overwinning verandert, is niet het verhaal dat aandacht krijgt.”
Hahrie Han
In het P3-lab bestuderen Han en haar collega’s burgerlijke en politieke betrokkenheid, collectieve actie en organisatie. Ze noemen het het P3 lab, zei ze, “omdat we de participatie van gewone mensen mogelijk, waarschijnlijk en krachtig willen maken. Dus mensen moeten kunnen deelnemen, ze moeten willen deelnemen en het werk moet er echt toe doen. Het lab werkt samen met basisorganisaties om kwesties aan te pakken zoals hoe barrières voor participatie kunnen worden geslecht, met name voor historisch gemarginaliseerde mensen, hoe mensen van de zijlijn naar het openbare leven kunnen worden getrokken, en vervolgens hoe die participatie in politieke macht kan worden gekanaliseerd.
Een van de meest zichtbare voorbeelden van een succesvolle basisinspanning die uit de verkiezingen van 2020 zal komen, is het kiezersregistratiegrondwerk dat Stacey Abrams en andere organisatoren hebben gedaan in Georgia, een staat die bezig is paars te worden, en mensen uit beide uiteinden van het politieke spectrum verrast. “Ze proberen gemeenschappen te organiseren die historisch gezien buiten het politieke systeem zijn gehouden,” zei Han. En ze registreren niet alleen mensen om te gaan stemmen, ze werken er ook aan om ze naar de stembus te krijgen. “Ik denk dat de relaties die ze in de loop van de tijd hebben opgebouwd in gemeenschappen, vooral in gekleurde gemeenschappen, echt vruchten beginnen af te werpen,” zei Han. De kiezers van Georgia hebben hun record van 3,9 miljoen stemmen in 2008 overtroffen door meer dan 4 miljoen stemmen uit te brengen in de verkiezingen van 2020.
Het mediaverhaal rond dit soort grootschalige politieke verschuivingen heeft de neiging om de organisatie aan de basis uit te wissen. Verhalen over Georgia, bijvoorbeeld, richten zich op de bekende Abrams, terwijl ze probeert de aandacht te vestigen op alle organisatoren die deel uitmaken van de inspanning. Grattan herinnerde aan het werk van de organisatoren in Durham die vochten om het leefbaar loon voor contractarbeiders te veranderen. Ze pakten de vergaderingen van de gemeenteraad in, waaronder die waar de raad stemde voor de verhoging van het leefbaar loon. De volgende dag stond er in de krant niets over de inspanningen van de organisatoren, alleen dat de raad de motie had aangenomen en wat de ambtenaren van de provincie te zeggen hadden. “De gevestigde partijen en de media zien de politiek en de wereld, maar niet de macht van de gemeenschap,” zei Grattan. Han was het daarmee eens. “Vaak is het belangrijkste werk het werk dat het meest onzichtbaar is,” zei ze. “Het gestage werk dat een waarschijnlijk verlies in een mogelijke overwinning doet veranderen, is niet het verhaal dat aandacht krijgt.