De Nobelprijs Het Nobelprijs Logo
Har Gobind Khorana werd geboren uit Hindoe-ouders in Raipur, een klein dorp in Punjab, dat nu deel uitmaakt van Oost-Pakistan. De juiste geboortedatum is niet bekend; uit documenten blijkt 9 januari 1922. Hij is de jongste uit een gezin van één dochter en vier zonen. Zijn vader was een “patwari”, een belastingambtenaar voor de landbouw in het Brits-Indiase bestuurssysteem. Hoewel arm, was zijn vader toegewijd aan de opvoeding van zijn kinderen en zij waren praktisch de enige geletterde familie in het dorp dat door ongeveer 100 mensen werd bewoond.
Har Gobind Khorana bezocht de D.A.V. High School in Multan (nu West Punjab); Ratan Lal, een van zijn leraren, heeft hem in die periode sterk beïnvloed. Later studeerde hij aan de Punjab Universiteit in Lahore waar hij een M. Sc. graad behaalde. Mahan Singh, een groot leraar en nauwkeurig experimentator, was zijn promotor.
Khorana woonde in India tot 1945, toen de toekenning van een beurs van de Regering van India het hem mogelijk maakte naar Engeland te gaan en hij aan de Universiteit van Liverpool een doctoraal examen aflegde. Roger J.S. Beer hield toezicht op zijn onderzoek en zorgde bovendien ijverig voor hem. Het was de kennismaking van Khorana met de westerse beschaving en cultuur.
Khorana bracht een postdoctoraal jaar (1948-1949) door aan de Eidgenössische Technische Hochschule in Zürich bij professor Vladimir Prelog. De associatie met professor Prelog heeft zijn denken en filosofie over wetenschap, werk en inspanning onmetelijk gevormd.
Na een korte periode in India in de herfst van 1949, keerde Khorana terug naar Engeland waar hij een fellowship kreeg om te werken met Dr. (nu Professor) G. W. Kenner en Professor (nu Lord) A. R. Todd. Hij verbleef in Cambridge van 1950 tot 1952. Ook dit verblijf bleek voor Khorana van doorslaggevende waarde te zijn. De belangstelling voor zowel proteïnen als nucleïnezuren nam in die tijd wortel.
Een baanaanbod in 1952 van Dr. Gordon M. Shrum van British Columbia (nu Chancellor van Simon Fraser University, British Columbia) bracht hem naar Vancouver. De British Columbia Research Council bood in die tijd zeer weinig faciliteiten, maar er was “alle vrijheid van de wereld”, om Dr. Shrum’s woorden te gebruiken, om te doen wat de onderzoeker graag deed. In de daaropvolgende jaren begon een groep te werken op het gebied van biologisch interessante fosfaatesters en nucleïnezuren, met de inspiratie en aanmoediging van Dr. Shrum en veelvuldige hulp en wetenschappelijk advies van Dr. Jack Campbell (nu hoofd van de afdeling Microbiologie van de Universiteit van British Columbia). Onder de vele toegewijde en loyale collega’s uit deze periode moet met name Dr. Gordon M. Tener (thans hoogleraar in de Afdeling Biochemie van de Universiteit van British Columbia) worden genoemd, die veel heeft bijgedragen aan het geestelijk en intellectueel welzijn van de groep.
In 1960 verhuisde Khorana naar het Instituut voor Enzymenonderzoek aan de Universiteit van Wisconsin. Hij werd een genaturaliseerd staatsburger van de Verenigde Staten. Sinds de herfst van 1970 is Khorana Alfred P. Sloan Professor in de Biologie en Scheikunde aan het Massachusetts Institute of Technology.
Har Gobind Khorana was in 1952 getrouwd met Esther Elizabeth Sibler, die van Zwitserse afkomst is. Esther bracht een consistent gevoel van doelgerichtheid in zijn leven in een tijd waarin Khorana zich, na zes jaar afwezigheid uit zijn geboorteland, overal niet op zijn plaats voelde en nergens thuis. Zij hebben drie kinderen: Julia Elizabeth (geboren 4 mei 1953), Emily Anne (geboren 18 oktober 1954), en Dave Roy (geboren 26 juli 1958).