De tragische reden waarom Rick Moranis Hollywood verliet

De films Little Giants en Big Bully zouden volgen in 1994 en 1996, waarbij de laatste de laatste keer was dat Moranis op het witte doek te zien was, voordat hij Hollywood voorgoed achter zich liet.

In het begin van de jaren negentig zorgde een familiedrama ervoor dat Moranis zich terugtrok uit de felle lichten van Hollywood om zich op zijn gezin te concentreren.

Trouwd sinds 1986 met kostuumontwerpster Ann Belsky, met wie Moranis twee kinderen had (Rachel en Mitchell), werd Moranis plotseling weduwnaar toen zijn vrouw in 1991 overleed.

Treurig genoeg overleed Belsky dat jaar aan kanker, en hoewel Moranis een tijdlang probeerde door te gaan met het maken van films, besloot hij uiteindelijk het publieke oog te verlaten om zich te concentreren op het full-time vaderschap. Halverwege de jaren ’90 was de acteur zo goed als verdwenen.

In 2005 legde Moranis uit waarom hij plotseling uit de schijnwerpers verdween:

“Ik ben een alleenstaande ouder en ik vond het gewoon te moeilijk om mijn kinderen op te voeden en het gereis te doen dat bij het maken van films komt kijken. Dus nam ik een kleine pauze. En die kleine pauze veranderde in een langere pauze, en toen merkte ik dat ik het niet echt miste.”

Het was echter niet alleen zo dat Moranis zich op het vaderschap wilde richten. In 2004 onthulde de voormalige filmster dat hij zich helemaal niet op zijn gemak voelde als filmster, en dat hij gedesillusioneerd raakte toen hij films met een groter budget ging maken:

“Bij de laatste paar films die ik heb gemaakt miste ik het echt om mijn eigen materiaal te kunnen creëren. In de eerste films die ik maakte, moest ik in principe mijn eigen materiaal herschrijven, of het nu Ghostbusters of Spaceballs was.

“Tegen de tijd dat ik op het punt kwam dat ik de hoofdrol in films moest spelen, en ik leidinggevenden had die me vertelden welke zinnen ik moest zeggen, was dat niets voor mij. Ik ben echt geen acteur.

“Ik ben iemand die uit de komedie komt, en mijn drijfveer was altijd om de zin te herschrijven om hem grappiger te maken, niet om te proberen iemands kostbare woorden te laten werken.”

Sinds Big Bully in 1996 is Moranis niet meer op het witte doek te zien geweest, hoewel hij wel een stem heeft ingesproken in Brother Bear uit 2003 en in drie direct-to-video-films heeft gespeeld of stemwerk heeft verricht: Honey, We Shrunk Ourselves, Rudolph the Red-Nosed Reindeer and the Island of Misfit Toys en Brother Bear 2.

De cameo die Moranis kreeg aangeboden in de Ghostbusters reboot van 2016 kon de komiek niet teruglokken naar films, waarbij Moranis in 2015 tegen The Hollywood Reporter zei: “Ik wens ze het beste. Ik hoop dat het geweldig is. Maar het heeft gewoon geen zin voor mij. Waarom zou ik slechts één dag opnames maken van iets dat ik 30 jaar geleden deed?”