De Verschillen Tussen Manga, Manhwa & Manhua, Uitgelegd

In de afgelopen jaren heeft de internationale populariteit van manga geleid tot een toegenomen interesse in manhwa en manhua. Manga, manhwa en manhua klinken hetzelfde, en zijn over het algemeen gelijkaardig in artwork en lay-out, wat kan leiden tot het per ongeluk categoriseren van deze strips als Japans van oorsprong. Maar er zijn enkele subtiele – maar belangrijke – verschillen tussen de drie die het verschil maken.

De geschiedenis van Manga, Manhwa & Manhua

De termen “manga” en “manhwa” komen eigenlijk van de Chinese term “manhua”, wat “geïmproviseerde tekeningen” betekent. Oorspronkelijk werden deze termen gebruikt in Japan, Korea en China, respectievelijk, als algemene termen voor alle strips en grafische romans, ongeacht het land van herkomst. Nu gebruiken internationale lezers deze termen om strips aan te duiden die uit een specifiek land komen: manga zijn Japanse strips, manhwa zijn Koreaanse strips en manhua zijn Chinese strips. De makers van deze Oost-Aziatische strips hebben ook specifieke titels: een persoon die manga maakt is een “mangaka”, een persoon die manhwa maakt is een “manhwaga” en een persoon die manhua maakt is een “manhuajia”. Samen met de etymologie heeft elk land ook elkaars strips historisch beïnvloed.

In het midden van de 20e eeuw schoot de populariteit van manga omhoog met de Godfather of Manga, Tezuka Osamu, de schepper van Astro Boy. Geleerden geloofden echter dat de oorsprong van de manga eerder begon, rond de 12e tot 13e eeuw, met de publicatie van de Chōjū-giga (Rollen van dartelende dieren), een verzameling dierentekeningen van verschillende kunstenaars. Tijdens de Amerikaanse bezetting (1945 tot 1952) brachten Amerikaanse soldaten Europese en Amerikaanse strips met zich mee, die de kunststijl en creativiteit van mangaka’s beïnvloedden. Er was een grote vraag naar manga door een toename van het lezerspubliek in de jaren 1950 tot 1960 en kort daarna werd manga een wereldwijd fenomeen met overzeese lezerspubliek vanaf de late jaren 1980 tot nu.

Manhwa heeft zijn eigen geschiedenis van ontwikkeling. Tijdens de Japanse bezetting (1910-1945) van Korea brachten Japanse soldaten hun cultuur en taal in de Koreaanse samenleving, waaronder de import van manga. In de jaren 1930 tot 1950, werd manhwa gebruikt als propaganda voor oorlogsinspanningen en om een politieke ideologie op te leggen aan burgers. Manhwa werd populair in de jaren 1950-1960, maar nam af als gevolg van de strenge censuurwetten in het midden van de jaren 1960. Manhwa werd echter weer populair toen Zuid-Korea websites lanceerde die digitale manhwa publiceren, bekend als webtoons, zoals Daum Webtoon in 2003 en Naver Webtoon in 2004. Daarna, in 2014, lanceerde Naver Webtoon wereldwijd als LINE Webtoon.

Manhua zijn strips uit China, Taiwan en Hong Kong. Manhua is naar verluidt begonnen in het begin van de 20e eeuw met de introductie van het lithografische drukproces. Sommige manhua waren politiek gedreven met verhalen over de Tweede Sino-Japanse Oorlog en de Japanse bezetting van Hongkong. Na de Chinese Revolutie in 1949 waren er echter strenge censuurwetten, waardoor manhua het moeilijk had om legaal in het buitenland te worden gepubliceerd. Manhuajia begonnen hun werk echter zelf te publiceren op sociale media en webcomic-platforms zoals QQ Comic en Vcomic.

De ideale lezers

Oost-Aziatische strips hebben specifieke inhoud om verschillende demografische groepen aan te trekken, meestal gebaseerd op leeftijd en geslacht. In Japan zit de jongens shonen manga vol met actie- en avonturenverhalen zoals My Hero Academia en Naruto. Meisjes shoujo manga bevat vooral magische meisjesverhalen zoals Cardcaptor Sakura en complexe romances zoals Fruits Basket. Er zijn ook manga – bekend als seinen en josei – die ouder zijn en een meer volwassen inhoud hebben. Evenzo zijn er manhwa en manhua strips voor specifieke doelgroepen.

In Japan worden de hoofdstukken van manga’s gepubliceerd in wekelijkse of tweewekelijkse tijdschriften als Shonen Jump. Als een manga populair wordt, wordt hij gepubliceerd in verzamelde volumes van tankōbon. Digitale manhwa en manhua worden wekelijks geupload op webtoon platforms.

Culturele inhoud & Leesrichting

De inhoud van een Oost-Aziatische strip weerspiegelt de cultuur en waarden van oorsprong. In manga zijn er talloze fantasie- en bovennatuurlijke verhalen over shinigami – doodsgoden – zoals Bleach en Death Note. Manhwa, heeft vaak verhaallijnen gerelateerd aan de Koreaanse schoonheidscultuur zoals True Beauty, terwijl manhua, veel wuxia (martial arts ridderlijkheid) thema strips bevat. Hoewel manhua boeiende verhaallijnen heeft, is het ook bekritiseerd voor een fundamenteel gebrek aan een samenhangend verhaal, hoewel dit je niet moet ontmoedigen om manhua eens te proberen.

Manga en manhua worden van rechts naar links en van boven naar beneden gelezen. Manhwa is echter vergelijkbaar met Amerikaanse en Europese comics, in die zin dat ze van links naar rechts en van boven naar beneden worden gelezen. Bij digitale strips wordt de lay-out van boven naar beneden gelezen, waardoor oneindig kan worden gescrolld. Gedrukte manga heeft beperkingen als het gaat om het afbeelden van beweging in het kunstwerk; de verticale lay-out en het oneindig scrollen in digitale manhwa en manhua worden echter gebruikt om op strategische wijze de beweging van voorwerpen die naar beneden komen of het verstrijken van de tijd af te beelden.

Het artwork & Tekst

In print en digitaal, wordt manga meestal in zwart-wit gepubliceerd, tenzij het speciale uitgaven zijn en in full colour of met kleurenpagina’s worden gedrukt. Digitale manhwa wordt gepubliceerd in kleur, maar gedrukte manhwa wordt traditioneel gepubliceerd in zwart-wit, vergelijkbaar met manga. Net als manhwa, wordt ook digitale manhua in kleur gepubliceerd.

Geïnspireerd door de kunst van Walt Disney, tekende Tezuka Osamu zijn personages met grote ogen, kleine monden en overdreven gezichtsuitdrukkingen om bepaalde emoties te benadrukken. Tezuka’s kunststijl beïnvloedde het werk van andere kunstenaars in Japan en elders. Manhwa en manhua personages worden echter getekend met meer realistische menselijke proporties en verschijningen. Manga en manhwa hebben ook realistische en gedetailleerde achtergronden, bijna fotorealistisch, in tegenstelling tot digitale manhwa die eenvoudigere achtergronden heeft – hoewel moet worden opgemerkt dat gedrukte manhwa in dit opzicht meer op manga lijkt.

Manga gebruiken ook een unieke set van onomatopeeën in hun verhalen om niet alleen de geluiden van dieren en levenloze objecten te beschrijven, maar ook de geluiden van psychologische toestanden en emoties. Deze onomatopeeën worden geschreven in de omliggende panelen en goten van een pagina, net als in Amerikaanse strips. Ook manhwa en manhua hebben hun eigen set van onomatopeeën die gebruikt worden om emoties en bewegingen te beschrijven. Ook digitale manhwa maken vaak gebruik van muziek en soundbites om de leeservaring te verbeteren, iets wat nieuw is voor hun elektronische presentatie.

Met het internet hebben we gemakkelijk toegang tot veel Oost-Aziatische comics. Of je nu manga, manhwa of manhua leest, elke strip heeft zijn verdiensten, die de leeservaring voor iedereen waar dan ook alleen maar verbeteren.

Ederlyn Peralta (43 Artikelen Gepubliceerd)

Meer van Ederlyn Peralta