Do You Have What It Takes to Be an Astronaut?

Vanaf 4 december 2019 zijn 565 mensen uit 41 landen de ruimte in gegaan. Dat is het. 565 van de meer dan 7 miljard van ons die momenteel op deze planeet zijn. En dat is met behulp van de definitie van ruimtereizen om elke vlucht meer dan 62 mijl of ongeveer 100 kilometer te omvatten.

Velen van deze ruimtereizigers zijn natuurlijk NASA-astronauten. Dat betekent dat ze een rigoureus aanmeldings- en trainingsproces hebben doorlopen. Maar wat is er nu precies nodig om astronaut te worden?

Minimumeisen om astronaut te worden

Om in aanmerking te komen voor het NASA-astronautenprogramma moet je Amerikaans staatsburger zijn. Een dubbele nationaliteit is toegestaan.

Daarnaast stelt de NASA drie minimumeisen voor hun astronautentoepassing. Ten eerste moeten kandidaten een bachelordiploma hebben in engineering, biologische of natuurkundige wetenschappen, computerwetenschappen of wiskunde. Ten tweede moet je drie jaar gerelateerde werkervaring hebben of 1.000 uur piloot zijn geweest. Die beroepservaring kan bestaan uit lesgeven of het volgen van een hogere graad. En ten derde moet je in staat zijn om te slagen voor iets dat de NASA lange duur astronautenfysiek noemt.

Als onderdeel van dat lichamelijk onderzoek moet je kunnen aantonen dat je 20/20-zicht hebt, hoewel het gebruik van een bril of een LASIK-operatie om dat te bereiken, geen probleem is.

Leeftijdsvereisten

Het zal je misschien verbazen dat er geen leeftijdsvereisten zijn om astronaut te worden. (Je moet natuurlijk wel oud genoeg zijn om aan de beroepseisen te voldoen en in staat zijn om het fysieke onderzoek te doorstaan). De gemiddelde leeftijd varieert van 26 tot 46 jaar oud.

Astronaut John Glenn, die geschiedenis schreef als de eerste Amerikaan die een baan om de aarde maakte, keerde op 77-jarige leeftijd terug naar de ruimte als een specialist in de nuttige lading van het ruimteveer Discovery. Tijdens de negen dagen durende missie deed hij mee aan onderzoek naar de effecten van microzwaartekracht op het ouder wordende lichaam.

Lichamelijke vereisten

Er is ook geen specifiek lichaamstype vereist om astronaut te worden, maar je moet wel in het ruimtepak passen, de zogeheten extravehicular mobility unit, die de astronauten dragen om ruimtewandelingen te maken. Dit klinkt misschien voor de hand liggend, maar ruimtepakken zijn van oudsher ontworpen voor mannen. In de jaren 1970 bood de NASA een extra-kleine en een kleine versie van het mannenpak aan, maar die hielden nog steeds geen rekening met de verschillende lichaamstypes die veel vrouwen hebben, zoals grotere heupen en smallere schouders. En door bezuinigingen in de jaren ’90 werden die kleinere maten helemaal afgeschaft.

Dit klinkt misschien voor de hand liggend, maar ruimtepakken zijn van oudsher ontworpen voor mannen.

In maart van 2019 plande NASA wat de eerste ruimtewandeling voor alle vrouwen moest worden, maar het historische evenement moest worden geannuleerd omdat er niet genoeg ruimtepakken waren om beide vrouwen tegelijkertijd te passen. Uiteindelijk vond in oktober later dat jaar de eerste ruimtewandeling voor vrouwen plaats, met de astronauten Jessica Meir en Christina Koch.

Mythen over astronauteneisen

Als tiener kreeg ik te horen dat een tatoeage zou betekenen dat ik nooit astronaut zou kunnen worden. Dat is helemaal niet waar. Sommige Apollo-astronauten kregen zelfs tatoeages, kleine stipjes om aan te geven waar defibrillatorpads moeten worden geplaatst in geval van medische nood. Misschien probeerde degene die mij de mythe vertelde dat astronauten geen tatoeages kunnen hebben, mij te ontmoedigen er een te nemen. (Sorry! Het werkte niet.)

Welke training is er nodig om astronaut te worden?

Selectie als kandidaat-astronaut is nog maar het begin. Daarna moet je een uitgebreide fysieke en intellectueel veeleisende training doorstaan.

Astronauten van de NASA moeten slagen voor een militaire wateroverlevingstraining, een vliegsyllabus doorstaan en SCUBA-gekwalificeerd worden, wat een zwemtest inhoudt. Ze moeten ook met succes een training voltooien over de systemen die het internationale ruimtestation besturen, een extravehiculaire activiteitstraining (dat is oefenen voor ruimtewandelingen), een roboticavaardigheidstraining en een vliegvaardigheidstraining voor vliegtuigen.

Oh, en je moet Russisch leren!

Dus, hoe train je om complexe apparatuur zoals die in het internationale ruimtestation in een microzwaartekrachtomgeving te bedienen, terwijl je hier op aarde nog stevig vastzit? NASA-astronauten gebruiken het Neutral Buoyancy Laboratory (het NBL), dat, in zeer formele wetenschappelijke termen, een van de coolste dingen is die ik ooit heb gezien.

Het belangrijkste deel van de faciliteit, die zich vlakbij het Johnson Space Center in Houston, Texas, bevindt, is in wezen een enorm zwembad. Astronauten dragen pakken die neutraal drijfvermogen creëren. Vervolgens oefenen ze het manipuleren van replica’s op ware grootte van de modules van het internationale ruimtestation en van voertuigen die het ISS bezoeken, zoals de Japanse HTV, de Europese ATV en de SpaceX Dragon.

Neutraal drijfvermogen betekent dat de gemiddelde dichtheid van een voorwerp overeenkomt met de dichtheid van het water (of een andere vloeistof) dat het omringt, zodat de drijfkracht – dat is wat je in het water omhoog houdt – precies overeenkomt met de zwaartekracht die je anders zou doen zinken. Dit gevoel van onzekerheid – noch zinken, noch stijgen naar de top van het zwembad – bootst de microzwaartekracht van de ruimte na.

De astronauten worden met een kraan in het zwembad neergelaten en krijgen het juiste gewicht om een neutraal drijfvermogen te bereiken. De gesimuleerde omgeving is echter niet perfect – er is nog steeds een trekkracht als de cursisten door het water bewegen. Dat is iets wat ze in de ruimte niet zouden ervaren.

Het zwembad is 62 meter lang, 31 meter breed en iets meer dan 12 meter diep. Er kan 6,2 miljoen liter water in.

Astronauteneisen in andere landen

Het Europees Ruimteagentschap (ESA) stelt op zijn website vergelijkbare eisen om astronaut te worden. Hoewel ze het gebruik van een bril toestaan, merken ze op dat de meeste diskwalificaties plaatsvinden vanwege problemen met het gezichtsvermogen, of het onvermogen van een kandidaat om te slagen voor tests die controleren op gezichtsscherpte, kleurwaarneming en 3D-zicht.

Het Europees Ruimteagentschap noemt het belang van public relations-vaardigheden bij het beschrijven van de baan van een astronaut.

Interessant is dat de ESA ook het belang van public relations benadrukt bij het beschrijven van de baan van een astronaut. Zij zeggen dat astronauten “het leuk moeten vinden om het publiek en de pers te ontmoeten, en in staat moeten zijn om het belang van hun taken in de ruimte over te brengen.”

De ESA heeft sinds 2009 geen wervingscampagne meer gehad voor nieuwe astronauten. Tijdens die oproep ontving ESA 8.413 gekwalificeerde sollicitaties en selecteerde er slechts zes.

Het was moeilijker voor mij om de precieze vereisten te vinden om een kosmonaut, een Russische astronaut, te worden, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik niet de juiste plaatsen weet om te zoeken en niet dat het programma een soort geheim is. In een artikel over het proces wordt opgemerkt dat kosmonauten vóór 2012 alleen werden geselecteerd uit de luchtmacht of uit de technische groepen en andere agentschappen die nauw verbonden zijn met het ruimteprogramma. Bij de eerste open oproep in 2012 moesten de kandidaten Russisch staatsburger zijn, een hogere opleiding hebben genoten op bepaalde specifieke gebieden, in goede gezondheid verkeren en jonger zijn dan 35 jaar.

Wat zijn de kansen om astronaut te worden?

Doet u aan deze eisen? Zodra u zich aanmeldt, als burger of via het leger, doet de NASA een eerste screening om mensen te identificeren die aan de minimumeisen voldoen en neemt vervolgens contact op met hen en hun referenties. De finalisten gaan door naar de volgende fase, waarin ze een week lang medische screenings ondergaan, persoonlijke gesprekken voeren en zich oriënteren.

Elke groep astronauten die wordt gerekruteerd heeft zijn eigen naam. De meest recente klas heeft de bijnaam The Turtles gekregen.

Dus wat zijn je kansen om een Amerikaanse astronaut te worden? NASA hield een wervingscampagne in 2015-2016 en ontving wat zij noemden een recordaantal aanvragen met meer dan 18.300. In 2017 kondigden ze hun grootste astronautenklas tot nu toe aan-12 nieuwe rekruten. Elke groep astronauten heeft zijn eigen naam. Ze werden dingen genoemd als The Mercury Seven, The Flying Escargot, of mijn favoriet, The Scientists.

We weten niet wanneer NASA’s volgende open oproep voor een nieuwe astronautengroep zal zijn, maar gezien de recente selectie van The Turtles, zal dat waarschijnlijk niet lang meer duren. Maar hé, dat betekent dat we allemaal genoeg tijd hebben om te trainen!