Een wond hechten

Je verblijft in een hut met wat vrienden en familie in de afgelegen wildernis, ver van de bewoonde wereld. Het is er rustig. Ongerept.

Op een ochtend, terwijl je vriend hout aan het kloven is, glijdt zijn stok van de boomstam en snijdt in zijn been, een grote snee achterlatend. Hoewel de wond groot en diep is, heeft de hamer geen slagader of grote ader geraakt, dus er is geen risico dat hij doodbloedt. Je brengt hem terug naar de hut om hem van dichtbij te bekijken en schoon te maken.

Hoewel het bloeden is gestopt, zit er nog steeds een enorme, gapende wond in het been van je vriend. Die moet worden dichtgemaakt om de kans op infectie te verkleinen en de wond goed te laten genezen. Je probeert een vlinderverband, maar dat houdt de wond niet bij elkaar. Het is duidelijk dat je maatje hechtingen nodig heeft, maar de dichtstbijzijnde dokter is een dagreis verderop. Gelukkig heb je een hechtset in je EHBO-voorraad, en weet je hoe je hem zelf kunt hechten.

Wat is hechten?

Hechten is een mooie manier om hechten te zeggen. Je gebruikt een gesteriliseerde naald en draad om een ernstige wond dicht te naaien, zodat het weefsel goed kan genezen en de kans op infectie afneemt.

Hechtingen worden gebruikt als een wond diep en gapend is. Als u bijvoorbeeld vet in uw wond kunt zien, moet u hechtingen laten zetten. Als u alleen zou proberen de wond te sluiten met een verband, zou dat alleen het bovenste deel van het weefsel bij elkaar brengen, terwijl het weefsel eronder nog gescheiden zou zijn. Dat kleine gat kan een broedplaats voor infecties worden. Hechten zorgt ervoor dat je alle weefsellagen bij elkaar brengt, zodat de beschadigde wond kan gaan genezen.

Een ander voorbeeld van wanneer je zou moeten hechten: Een vriend van mij heeft een neef die betrokken was bij een ongeluk waardoor een vinger van zijn hand losraakte. Ze waren in een afgelegen gebied en konden niet meteen naar de eerste hulp. Dus gebruikte de vader (die dierenarts was) een hechtset om hem weer aan te hechten. Het was niet perfect, maar het zorgde ervoor dat het losgekomen vingerweefsel niet afsterft en ze konden hem naar de eerste hulp brengen om het goed te laten hechten. De neef van mijn vriend heeft die vinger nog steeds.

Diy Hechten moet je alleen in echte noodgevallen doen

Hechten is een vaardigheid die veel oefening vergt. Als je het niet goed doet, kun je in het ergste geval een levensbedreigende infectie veroorzaken of de wond niet goed laten genezen; in het beste geval laat je een lelijk litteken achter. Wanneer een arts hechtingen verricht, spuit hij meestal een verdovend middel in het te hechten gebied, zodat de patiënt niet voelt dat er een naald in en uit zijn vlees gaat. Jij hebt dat waarschijnlijk niet bij je, dus zal hechten waarschijnlijk erg pijnlijk zijn. Nog een reden waarom het een laatste redmiddel zou moeten zijn.

Om die redenen mag hechten alleen in noodsituaties worden toegepast als u niet binnen 12-24 uur bij een arts kunt komen. In de meeste gevallen, als je een gapende wond hebt, doe je wat je kunt om het bloeden te stoppen en gebruik je vlinderverband en gaas om de wond zo goed mogelijk dicht te maken. Bel dan 112 of ga zo snel mogelijk naar de eerste hulp.

Als u zich om de een of andere reden in een situatie bevindt waarin u niet naar een dokter kunt, kunt u het hier zelf doen.

Voorzieningen voor hechten

In een uiterste noodsituatie kunt u waarschijnlijk een gewone naald en draad gebruiken (idealiter gesteriliseerd met kokend water of anderszins) om een wond te hechten. Maar dat zou 1) moeilijk zijn en 2) de kans op infectie vergroten.

Om een wond goed en effectief te kunnen hechten, heb je een hechtset nodig. Dit is wat u minimaal nodig heeft:

• Naalddrijver. Dit is wat je gebruikt om de naald vast te houden als je hem door het weefsel steekt.
• Weefseltang. Deze gebruik je om het weefsel rond de wond te manipuleren terwijl je de hechtdraad aanbrengt.
• Een schaar. Om overtollig draad af te knippen.
• Gesteriliseerde naald en draad. Als je hechtingen aanbrengt bij iemand, breng je vreemde voorwerpen in hun lichaam aan en laat je ze achter. Je wilt er zeker van zijn dat ze gesteriliseerd zijn. U kunt gesteriliseerde hechtdraden kopen bij de meeste online eerste hulp en survival winkels. De naald op een medische hechtdraad is meestal gebogen om het naaien wat makkelijker te maken.

Zorg ervoor dat alles gesteriliseerd is voordat je het op menselijk vlees gebruikt. Bij de kits zitten meestal steriliserende alcoholdoekjes. Duluth Trading Company verkoopt een hechtset met steriele hechtingen en doekjes voor slechts $32.

Hoe oefenen met hechten

Je wilt niet dat je eerste keer hechten de confrontatie met een echte gapende, bloedende wond is. U zult willen oefenen. Maar hoe oefen je het hechten van een wond zonder wond?

Er zijn een paar manieren:

Varkensbuik. Ik leerde hechten op een flap varkensbuik. Hoewel de varkensbuik al het weefsel bevat dat je bij een mens ook ziet, inclusief huid, vet en een beetje spieren, is varkenshuid veel dikker dan menselijke huid. Als je niet voorzichtig bent, zul je uiteindelijk je hechtnaald moeten buigen om hem door de pantserachtige lederhuid van het varken te krijgen.

Om je oefenwondjes op de varkensbuik te maken, snij je er gewoon in met een mes of scalpel.

Kip met vel. Ik heb gehoord dat een kippenborst met vel een goede hechtingsoefening is, omdat het vel een beetje meer op dat van een mens lijkt.

Banaan. Bananen hebben een lekkere vlezige textuur waarmee je goed kunt oefenen met hechten.

Hechtkussen. Als je het hechten niet op je eten wilt oefenen, kun je bij Amazon een hechtoefenpad kopen. Ze zijn gemaakt van latex en er zitten voorgesneden wondjes op. Een van de voordelen van hechtpads is dat je ze meerdere keren kunt gebruiken, in tegenstelling tot de varkensbuik of kip die zou moeten worden weggegooid nadat je erop hebt geoefend (en dan misschien gegeten). Hechtpads zijn betaalbaar; je kunt er een kopen op Amazon voor $20. Ik gebruik een hechtpleister in het voorbeeld hieronder.

Hoe hecht je een wond

Er zijn verschillende hechttechnieken met verschillende moeilijkheidsgraden. Meer complexe hechttechnieken worden gebruikt om littekenvorming te verminderen.

Voor dit artikel laten we zien hoe je de meest eenvoudige hechttechniek uitvoert: onderbroken (of intermitterende) hechtingen.

Een onderbroken hechting wordt zo genoemd omdat elke steek niet aaneengesloten is.

Ononderbroken hechtingen zijn eenvoudig te plaatsen en vast te zetten. Je kunt er ook veel makkelijker veranderingen mee aanbrengen dan met een doorlopende hechting. U knipt gewoon een van de hechtingen door, past de wond aan en hecht dan opnieuw.

Hier leest u hoe u onderbroken hechtingen aanbrengt:

1. Was de handen en bereid de wond voor. Was uw handen als een arts om de kans op infectie van de wond te verkleinen. Bereid de wond voor op het hechten door eventuele resten met water weg te spoelen. Verwijder zoveel mogelijk bloed. Trek latex handschoenen aan.

2. Gebruik uw naalddrijver om de naald te pakken. Zorg ervoor dat de naaldklem vastklikt. Trek alle draad uit de hechtset.

3. Gebruik de weefseltang om de kant van de wond bloot te leggen waar u met de hechting begint. Zo kunt u zien waar u mee werkt en hoe diep de wond is. Lijn de randen van de wond zo veel mogelijk uit.

4. Duw de naald in een hoek van 90 graden door de huid, ongeveer een centimeter rechts van de wond. Ga niet onder het vet. Net erboven.

5. Als u diep genoeg bent gegaan, draait u uw hand met de klok mee, zodat de naald aan de andere kant van de wond omhoog komt. U wilt dat de naald recht tegenover het eerste naaldgat naar buiten komt.

6. Wanneer de naald aan de andere kant van de wond naar buiten is gekomen, ontgrendelt u de naalddrijver, bevestigt u hem weer in de buurt van de punt van de naald (u hoeft hem niet vast te zetten), en trekt u totdat u nog ongeveer 1 tot 2 centimeter draad over hebt aan de rechterkant van de wond. Laat de naald los.

7. Houd met uw linkerhand de draad aan de linkerkant van de naald vast en wikkel deze twee keer om de punt van de naaldhouder.

8. Open de naaldhouder een beetje en pak die 1-2″ draad aan de rechterkant van de wond.

9. Trek met uw linkerhand aan het lange deel van de draad. Het deel van de draad dat om de naaldhouder zit, glijdt eraf. U hebt nu een eenvoudige bovenhandse knoop met twee lussen gemaakt. Dit wordt de “eerste worp” genoemd.”

10. Trek de boel aan zodat het weefsel elkaar net raakt en zorg ervoor dat de knoop plat ligt.

11. Tijd voor de “tweede worp”. Houd met uw linkerhand het lange uiteinde van de draad vast en wikkel het één keer met de klok mee om de naaldspinner. Open de naaldspindel een beetje en pak het korte uiteinde van de draad vast. Trek met uw linkerhand aan het lange deel van de draad. U maakt uw chirurgenknoop af met nog een bovenhandse knoop.

12. Herhaal stap 11 nog een keer voor een “derde worp” om echt een stevige knoop te maken. In plaats van de draad met de klok mee om de naalddrijver te wikkelen, wikkelt u hem tegen de klok in. Dit voorkomt dat de knoop gaat schuiven.

13. Knip de overtollige draad af.

14. Ga een kwart centimeter verder langs de wond en herhaal het proces.

15. Zorg ervoor dat alle knopen aan dezelfde kant zitten. De mijne zitten aan de linkerkant van de wond.

16. Wikkel uw gehechte wond in met een gesteriliseerd verband. Zoek zo snel mogelijk professionele medische hulp.