Federale overheid

De betekenis van federale overheid in de wet

Een federale overheid is een bestuurssysteem dat de macht verdeelt tussen een grotere centrale overheid, en de lokale en regionale overheden daaronder. In de Verenigde Staten zijn de bevoegdheden van de federale overheid vastgelegd in de grondwet. Perfecte voorbeelden van federale regeringen zijn die welke het best functioneren in grote landen met een grote diversiteit onder de burgers, maar waar nog steeds een gemeenschappelijke cultuur bestaat, die iedereen samenbindt. Om dit concept te verkennen, kunt u de volgende definitie van federale overheid bekijken.

Definitie van federale overheid

Naamwoord

Een regeringsstelsel waarin de macht is verdeeld tussen een centrale, grotere regering en de lokale, regionale of deelstaatregeringen die daaronder liggen.

Oorsprong

1635-1645 Latijn foederal – (liga)

Wat is federale overheid

Een federale overheid is een systeem dat is ontworpen om als het ware de macht van de rijken af te pakken en die aan de armen te geven. De macht wordt verdeeld tussen de grotere, sterkere, centrale regering van een natie, en de kleinere deelstaat- en regionale regeringen binnen die natie. Dit wordt gedaan door aan elke sector bepaalde verantwoordelijkheden toe te kennen, zodat de centrale overheid haar eigen taak heeft te vervullen, evenals de deelstaat- en lokale overheden.

In de Verenigde Staten dicteert de grondwet dat de federale overheid zeggenschap kan houden over zaken als de creatie van munteenheid, het verlenen van patenten, en de oprichting van lagere rechtbanken, om er maar een paar te noemen. Een ander voorbeeld van een bevoegdheid van de federale regering is de bevoegdheid om de oorlog te verklaren. Dit zijn de zogenaamde “gedelegeerde bevoegdheden”, die specifiek worden genoemd in artikel 1 van de Amerikaanse grondwet.

Takken van de federale overheid

Ondanks dat de grondwet de bevoegdheden verdeelt tussen de federale overheid en de staten, wilden de grondleggers van de grondwet nog meer garanties dat de centrale overheid geen onderdrukkend gezag zou kunnen krijgen. Daartoe werden drie takken van de federale overheid in het leven geroepen, elk met zijn eigen bevoegdheden en verantwoordelijkheden, en elk met de bevoegdheid om de andere te controleren. Dit staat bekend als een systeem van checks and balances

De wetgevende tak

De wetgevende tak van de federale regering van de Verenigde Staten is een andere naam voor het Congres, en het Congres is verdeeld in twee huizen: de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. De belangrijkste functie van de wetgevende macht is het maken van wetten.

Afgevaardigden in het Huis en de Senaat kunnen wetsontwerpen opstellen, die “wetsontwerpen” worden genoemd, en deze ter bespreking en stemming voorleggen aan het Congres. Wetsvoorstellen die door beide huizen worden goedgekeurd, worden vervolgens naar de president gestuurd voor ondertekening. Weigert de president de wet te ondertekenen, of spreekt hij zijn veto uit, dan gaat de wet terug naar het Congres, waar het kan stemmen om de beslissing van de president te herroepen.

De Senaat bestaat in totaal uit 100 senatoren, met twee senatoren uit elk van de 50 staten van het land. Het Huis van Afgevaardigden bestaat uit 435 leden, en het aantal leden uit elke staat varieert op basis van de totale bevolking van de staten die zij vertegenwoordigen. Een grotere staat als Texas heeft bijvoorbeeld meer afgevaardigden in het Huis dan de kleinste staat van het land, Rhode Island.

De uitvoerende macht

De president staat aan het hoofd van de uitvoerende macht van de federale regering, die de wetten goedkeurt en uitvoert die door de wetgevende macht zijn gemaakt. Naast de president bestaat de uitvoerende macht uit de vicepresident en leden van het presidentieel kabinet. Het kabinet helpt de president bij het nemen van beslissingen over de belangrijkste kwesties en bestaat uit 15 belangrijke departementen. Het presidentiële kabinet bestaat onder meer uit de minister van Buitenlandse Zaken, de minister van Defensie en de minister van Financiën.

De rechterlijke macht

De rechterlijke macht is voorzitter van het rechtssysteem van het land, en gebruikt rechtszaken om de betekenis en het belang van de grondwet en de wetten van het land te interpreteren en uit te drukken. Het Amerikaanse Hooggerechtshof staat aan het hoofd van de rechtsprekende macht, en zijn belangrijkste verantwoordelijkheid is te bepalen of iets al dan niet is toegestaan volgens de regels van de grondwet, d.w.z. of het grondwettelijk of ongrondwettelijk is.

Er zitten negen rechters in het Hooggerechtshof: acht ‘associate justices’ en één ‘chief justice’. De president selecteert de rechters individueel, en de Senaat keurt de keuzes van de president goed. In tegenstelling tot de lagere rechtbanken zijn de ambtstermijnen van de rechters bij het Hooggerechtshof niet beperkt en kunnen zij zoveel jaren dienen als zij willen. In feite dienen velen van hen de rest van hun leven. De uitspraken van het Hooggerechtshof zijn onomkeerbaar en vormen een precedent voor alle zaken die hiermee verband houden.

Superioriteit van de federale regering

Artikel VI, Clausule 8 van de Amerikaanse Grondwet stelt specifiek de federale regering als de superieure wet van het land, zoals het stelt:

“Deze Grondwet, en de wetten van de Verenigde Staten die zullen worden gemaakt in Pursuance daarvan; en alle verdragen gemaakt, of die zullen worden gemaakt, onder de autoriteit van de Verenigde Staten, zullen de hoogste wet van het land zijn; en de rechters in elke staat zullen daaraan gebonden zijn, elke ding in de Grondwet of de wetten van een staat in afwijking van het tegendeel.”

Dit betekent dat de staten weliswaar een grote mate van autonomie behouden, maar dat zij zich bij kwesties waarover de federale regering zeggenschap heeft, moeten conformeren aan de federale wetgeving. Bovendien, mocht er een conflict ontstaan tussen de federale wet en de wet van de staat, dan geldt de federale wet.

Bijv. James McCulloch realiseerde zich in 1819 nooit dat hij geschiedenis zou schrijven toen hij een baan aannam als kassier bij het Baltimore filiaal van de United States Bank – een bank die door het Congres was gecharterd. McCulloch werd aangeklaagd omdat hij weigerde zich te houden aan de belastingwetten van de staat Maryland, wat hij deed omdat de bank een federale bank was. Het Amerikaanse Hooggerechtshof bepaalde uiteindelijk dat de belastingwetten van Maryland ongeldig waren, omdat ze de staat superieur probeerden te maken aan de nationale regering, hetgeen in strijd was met de Supremacy Clause van de Grondwet.

Cooperative Federalism

Deze zaak is een perfect voorbeeld van de noodzaak van wat wordt aangeduid als “coöperatief federalisme”. Coöperatief federalisme verwijst naar het samenkomen van nationale, staats- en lokale overheden om een gemeenschappelijk probleem op te lossen, in tegenstelling tot het maken van afzonderlijk beleid, of het niet eens kunnen worden over een beleid in een systeem dat wordt geregeerd door de nationale overheid. Zowel de nationale als de deelstaatregeringen hebben het recht om belastingen te heffen; maar terwijl de nationale regering een belasting kan heffen op de deelstaten, kunnen de deelstaten geen belasting heffen op de nationale regering, en dit concept werd bevestigd in de zaak van de McCulloch-rechtszaak hierboven.

Dual Federalism

Een ander voorbeeld van de werking in een federaal regeringsstelsel is dat van het duale federalisme. Bij het duale federalisme zijn er duidelijk afgebakende scheidslijnen die een deelstaatregering in staat stellen haar bevoegdheden uit te oefenen, terwijl zij gevrijwaard blijft van mogelijke inmenging van de nationale regering.

Een bekende zaak die het concept van duaal federalisme perfect illustreert, is de zaak Dred Scott v. Sandford uit 1847. Dred Scott was een slaaf uit Missouri die voor de Burgeroorlog door zijn eigenaar, Peter Blow, naar de staat Illinois was gebracht. Na de dood van zijn eigenaar klaagde Scott de executeur van de nalatenschap aan. Scott beweerde dat hij een burger van Illinois was en als zodanig vrij zou moeten zijn.

Sadelijk genoeg werd Scott uiteindelijk zijn vrijheid ontzegd op grond van het feit dat de Grondwet “duidelijk” was over de definitie van “alle mensen”, waartoe slaven niet behoorden, omdat slaven werden beschouwd als eigendom, niet als mensen. Daarom kon Scott onmogelijk burger worden als hij niet eens als “persoon” werd erkend.

Federaal regeringsstelsel

Het federale regeringsstelsel van de Verenigde Staten is gebaseerd op het concept van federalisme, wat de term is voor een “gemengde” of samengestelde regering die bestaat uit een grotere, centrale regering en regionale regeringen die samenwerken in één systeem. Federalisme verschilt van confederalisme, waarbij de centrale regering verantwoording moet afleggen aan de regionale regeringen. Het verschilt ook van devolutie, wat precies het tegenovergestelde is van confederalisme, waarbij de regionale regeringen zich moeten onderwerpen aan de wil van de centrale regering.

In een federaal regeringsstelsel heeft de centrale regering haar eigen taken, net als de regionale regeringen, en zullen de twee elkaar nooit ontmoeten, hoewel ze samen in één systeem bestaan.

Voorbeelden van federale regeringen

Voorbeelden van federale regeringen die in andere delen van de wereld bestaan, zijn onder meer de regeringen van Duitsland, India, Australië, Canada en Zwitserland.

Banen bij de federale overheid

Volgens het Bureau of Labor Statistics waren in september van 2015 bijna 22 miljoen burgers van de Verenigde Staten gemeld als overheidswerknemer. In 2014 meldde het federale Office of Personnel Management (“OPM”) dat het aantal mensen met een federale overheidsbaan alleen al meer dan vier miljoen bedroeg.

Interviews voor federale overheidsbanen worden uitgevoerd nadat een kandidaat is geslaagd voor een schriftelijk examen voor de ambtenarij, en die banen variëren van administratieve functies, tot apothekers en contractspecialisten. Het ambtenarenexamen is een test die meet hoe vaardig sollicitanten zijn in de vaardigheden die voor de specifieke aangeboden baan vereist zijn. Degenen met de hoogste scores mogen door naar de volgende stap in de sollicitatieprocedure.

Voor zover het banen bij de federale overheid voor gekozen ambtenaren betreft, zijn leden van het Congres voor verschillende perioden in dienst, afhankelijk van het Huis waartoe zij behoren. Leden van het Huis van Afgevaardigden dienen een termijn van twee jaar, terwijl die in de Senaat een termijn van zes jaar dienen. Alle leden van het Congres kunnen voor een onbeperkt aantal termijnen worden herkozen. De president heeft een ambtstermijn van vier jaar, maar kan voor nog eens vier jaar worden herkozen, met een maximum van twee ambtstermijnen. Rechters die voor het Hooggerechtshof worden benoemd, hebben een levenslange ambtstermijn, zodra zij door de president zijn gekozen en door de Senaat zijn goedgekeurd.

Federale regeringsafsluiting

Een federale regeringsafsluiting doet zich voor wanneer het Congres een “financieringsgat” creëert door te weigeren of niet in staat te zijn de financiering goed te keuren die nodig is om de overheidsactiviteiten voort te zetten. Een financieringsgat kan zich ook voordoen wanneer het Congres een wetsvoorstel voor de financiering van overheidsactiviteiten aanneemt en de president zijn veto uitspreekt over het wetsvoorstel.

Als het financieringsgat zo lang duurt dat het geld opraakt, begint een shutdown. De wet schrijft voor dat niet-essentieel personeel verlof krijgt, een zogenaamde “furlough”, en dat overheidsactiviteiten en -diensten worden opgeschort tot de shutdown voorbij is. Hoewel een shutdown normaal gesproken op federaal niveau plaatsvindt, is er ook op staats- en lokaal niveau sprake van een shutdown.

In 2013 werd de federale overheid in de Verenigde Staten stilgelegd, toen het Congres het niet eens kon worden over een begroting voor het komende fiscale jaar. De 16 dagen durende shutdown is grotendeels te wijten aan een conflict over de financiering van de Affordable Care Act, algemeen bekend als “Obamacare”. Republikeinen boden een overweldigende push om het programma te defunderen, en Democraten en de president verwierpen alle begrotingsvoorstellen die niet in de nodige financiering voor Obamacare voorzagen.

De gevolgen van deze shutdown van de federale overheid waren catastrofaal:

Bijna 800.000 federale werknemers zaten zonder werk
Bijna een miljoen extra werknemers zagen hun salaris uitgesteld
Niet-essentiële werknemers werden op non-actief gesteld, waaronder werknemers van nationale parken, waardoor de National Park Service meer dan 75 miljoen dollar aan inkomsten per dag misliep
Miljoenen veteranen vreesden een onderbreking in hun V.A. voordelen, omdat de fondsen opraken

De shutdown kostte het land uiteindelijk bijna $25 miljard – dat is ongeveer $1,5 miljard voor elke dag van de shutdown. Alleen al om deze redenen is het begrijpelijk waarom een shutdown van de federale overheid zoveel mogelijk moet worden vermeden.

Gerelateerde juridische termen en kwesties

Federalisme – Een regeringsstelsel waarin de macht is verdeeld tussen een centrale (federale) regering, en verschillende regionale regeringen.
Devolutie – De overdracht van macht, verantwoordelijkheden, of rechten aan een ander.
Juridisch precedent – een beginsel of regel die in een eerdere rechtszaak is vastgesteld en die bindend is voor, of overtuigend werkt voor, een rechtbank bij de beslissing in latere zaken met soortgelijke feiten of kwesties.
Presidentieel kabinet – de hoogste benoemde functionarissen van de uitvoerende tak van de Amerikaanse regering.