Game of Thrones: Hoe Jon Snow toch koning werd

Nu de wacht van Game of Thrones erop zit, zijn de vragen die in de verhaallijn van Jon Snow hebben rondgeslingerd eindelijk beantwoord. Wat was het doel van zijn Targaryen-afkomst? Was hij voorbestemd om de Koning van Westeros te worden? Hoe zou zijn terughoudendheid om de IJzeren Troon op zich te nemen standhouden in het licht van Daenerys’ ravage tegen King’s Landing? Als het Jon’s ware doel was om de rijken der mensen te bewaken, wat zou het dan betekenen voor Game of Thrones’ eigen Kapitein Westeros om het schild te hanteren?

Om die laatste vraag eerst te beantwoorden: het hanteren van een schild betekende het hanteren van een dolk. Snow heeft de enige moord in de finale van de serie op zijn naam staan. Hij vermoordde Dany in de bitterkoude troonzaal, op een steenworp afstand van de machtige zetel die ze zo lang heeft begeerd. Het is een zet die voortkomt uit Jon’s sudderende twijfels over Dany, die volledig overkoken na “The Bells,” geuit in gesprek met Tyrion (Peter Dinklage).

“Toen ze de slavendrijvers van Astapor vermoordde, weet ik zeker dat niemand anders dan de slavendrijvers klaagde,” vertelt Tyrion aan Jon, de twee van hen spreken in de eens en toekomstige Hand van de Koning’s geïmproviseerde gevangeniscel. “Het waren tenslotte slechte mannen. Toen ze honderden Meereenese edelen kruisigde, wie kon dat tegenspreken? Het waren slechte mannen. De Dothraki khals die ze levend verbrandde? Ze zouden haar erger hebben aangedaan. Overal waar ze komt, sterven slechte mannen en wij juichen haar toe, en ze wordt machtiger en zekerder dat ze goed en juist is. Ze gelooft dat het haar lot is om een betere wereld voor iedereen te bouwen. Als jij dat geloofde, als je het echt geloofde, zou je dan niet iedereen doden die tussen jou en het paradijs stond?”

Voordat hij verder gaat, herinnert Jon zich de woorden van een andere man die bekend is met ijs en vuur: wijlen Aemon Targaryen (Peter Vaughan), die Jon ooit vertelde dat “liefde de dood van plicht is.” Aemon onttrok zich aan zijn eigen plichten als erfgenaam van de IJzeren Troon, en maakte zo de weg vrij voor zijn onwaarschijnlijke broer Aegon om de kroon op te eisen en de mensen te creëren die zo veel van Westeros’ huidige onrust zouden veroorzaken: de Mad King Aerys, zijn kinderen Rhaegar en Daenerys, en zijn geheime kleinzoon – een andere Aegon, bij ons beter bekend als Jon Snow.

Tyrion, Beric, Aemon … het zijn allemaal fortuinlijke soldaten, die hun respectievelijke oorlogen hebben doorstaan en er met hun eigen wonden vanaf zijn gekomen. Liefde en plicht, getest voor hen allen. Voor Jon Snow, een man die afstamt van de eerbiedwaardige Ned Stark door opvoeding, zo niet van nature, heeft plicht altijd gewonnen – en als het steken van een geliefd hart zou dienen als het schild dat de rijken der mensen bewaakt?

Nadat Jon Daenerys heeft gedood, zit hij wekenlang in een gevangeniscel, waar hij op de een of andere manier aan de executie van een wraakzuchtige en gewelddadige Grey Worm (Jacob Anderson) ontkomt. Wanneer hij eindelijk wordt vrijgelaten, is de status quo van Westeros veranderd: Bran (Isaac Hempstead Wright) is koning, Sansa is koningin van het Noorden, en Jon mag zijn koninklijke lot helemaal ontvluchten, met een sterretje: hij wordt gedwongen om terug te keren naar Castle Black, waar hij zijn dagen zal slijten op de Muur.

Gezien wat we weten over Jon Snow, had het verhaal daar ook kunnen eindigen. Castle Black is tenslotte vertrouwd voor de man; het is een aangenaam bestaan voor iemand wiens ambities nooit groter waren dan doen wat juist is. Toegegeven, de Jon die overblijft weet niet helemaal of hij het juiste heeft gedaan door Daenerys te doden – dus het is logisch dat de uiteindelijke versie van Jon Snow uiteindelijk afwijkt van het “juiste” pad, en in plaats daarvan zijn eigen pad volgt.

Vanuit bepaalde gezichtspunten was Jon Snow de prins die beloofd was, de man die voorbestemd was om de kroon te dragen en over Westeros te heersen. Maar hij heeft nooit iets van dat alles gewild. Wat hij in plaats daarvan kreeg, was een actieve rol in het bepalen van een nieuw lot voor het rijk, een waarin koninklijke afkomst niet langer de beslissende factor is in de weg van het land. Jon komt in een positie waarin hij de kroon verwerpt met een snelle moord en zichzelf veroordeelt tot een levenslange dienst op de Muur.

Maar er is nog een kroon die Jon onderweg heeft verdiend – een kroon die thuishoort aan de andere kant van de Muur, waar hij nog niet zo lang geleden dat gesprek met Beric had. Sprekend met de Lightning Lord in die onverstandige missie om een wight te vangen en mee te nemen naar King’s Landing als bewijs van de dreiging van de Night King, Jon en de anderen ademden wilde lucht, wangen blozen van de kou – en voor een man die nog niet zo lang geleden was gestorven, Jon Snow zag er nog nooit zo levend uit. Voor een man die weet hoe de dood eruit ziet (namelijk dat het helemaal nergens op lijkt), is het misschien toch een happy end dat hij er uiteindelijk voor kiest om bevelen niet te gehoorzamen en in plaats daarvan terug te keren naar de plek waar hij zich het meest levend voelde.

“Dat is waarom we er allemaal mee instemden om hem te volgen,” zei Tormund Giantsbane (Kristofer Hivju) over Jon terug in “The Last of the Starks,” een soort kroningsspeech. “Dat is het soort man dat hij is. Hij is klein, maar hij is sterk. Sterk genoeg om bevriend te raken met een vijand en ervoor vermoord te worden. De meeste mensen worden vermoord en blijven dat. Deze niet. Hij komt terug en blijft vechten. Hier, ten noorden van de muur en weer terug. Hij blijft vechten. Hij klom op een verdomde draak en vocht! Wat voor man beklimt een verdomde draak? Een gek – of een koning!”

Op het eind verwerpt Jon Snow de kroon die hij vanaf zijn geboorte had moeten dragen. Jon Snow, meer een product van zijn opvoeding dan van zijn natuur, kiest in plaats daarvan voor de kroon die hij verdiend heeft: een kroon die in het “echte Noorden” ligt, zoals Tormund zou zeggen. In de slotscène van de serie verlaat Jon Castle Black samen met de Free Folk en leidt hen comfortabel terug naar het Haunted Forest, waar de eerste griezelige Game of Thrones scène plaatsvond. Er zijn geen White Walkers meer te vrezen, dankzij Jon’s rol in het verzamelen van het rijk tegen de Night King, zo niet het doden van hem – en ook al zijn er nog steeds gevaren ergens daarbuiten, er is zeker minder te vrezen nu Jon Snow, voormalig Lord Commander van de Night’s Watch, voormalig Koning in het Noorden, de man die verondersteld werd Koning van de Zeven Koninkrijken te zijn, nu voorwaarts rijdt met een nieuwe titel: de Koning Achter de Muur. Moge hij nog lang regeren.

Lees de hele serie Final Path van THR, met personage-voor-personage voorspellingen:

1. Jon Snow
2. Daenerys Targaryen
3. Tyrion Lannister
4. Cersei Lannister
5. Jaime Lannister
6. Sansa Stark
7. Arya Stark
8. Bran Stark
9. Samwell Tarly
10. Theon Greyjoy
11. De Hond
12. Brienne van Tarth
13. Varys
14. Melisandre
15. Davos Seaworth
16. Jorah Mormont
17. Bronn
18. Tormund Giantsbane
19. Beric Dondarrion
20. De Draken
21. De Nachtkoning
22. Dwars door de wereld van ijs en vuur
23. Final Predictions

Volg THR.com/GameOfThrones voor doorlopende verslaggeving gedurende het hele seizoen.