Gretchen Wilson Biografie

Zangeres en songwriter

Geboren op 16 juni 1973; kinderen: Grace.

Adressen: Platenmaatschappij -Sony Nashville, 8 Music Square West, Nashville, TN 37212. Website – http://www.gretchenwilson.com.

Carrière

Trad op in bars in de buurt van haar geboorteplaats Pocahontas, IL; verhuisde naar Nashville, 1996; raakte betrokken bij Muzik Mafia kring van artiesten en kunstenaars; tekende bij Sony Nashville label; bracht Here for the Party uit, met de hit Redneck Woman,2004; bracht All Jacked Up uit, 2005.

Awards: Horizon Award, Country Music Association, 2004; beste nieuwe artiest, American Music Awards, 2004; Grammy Award voor beste vrouwelijke country vocale prestatie, Recording Academy, voor “Redneck Woman,” 2005; vrouwelijke vocalist van het jaar, Country Music Association, 2005; favoriete vrouwelijke country artiest, American Music Award, 2005.

Kanttekeningen

In een tijd waarin vrouwelijke vocalen in country muziek meestal het domein waren van diva’s die designer kleding droegen en pop-raffinement nastreefden, bracht Gretchen Wilson de muziek weer in contact met haar “redneck” wortels – om de term te gebruiken die Wilson naar de top van de country hitlijsten bracht. Country radio werd begin 2004 beheerst door Wilson’s hit “Redneck

Woman,” een hymne waarvan de tekst, mede geschreven door Wilson, zich wijdde aan “redneck girls like me.” Die single en het album dat volgde, Here for the Party, behoorden tot de snelst verkopende opnames in de geschiedenis van de countrymuziek, en sommige waarnemers dachten dat ze een verandering in de richting van het genre als geheel betekenden. Het album werd viervoudig platina. Haar opvolger uit 2005, All Jacked Up, werd vier keer genomineerd voor een Grammy.

Wilson’s songs waren gevuld met beelden van het leven in een kleine stad, en ze leefde het leven waar ze over zong. Geboren op 16 juni 1973, groeide ze op in het kleine Pocahontas, Illinois, ongeveer 35 mijl ten oosten van St. Louis, Missouri. In een van de liedjes op Here for the Party, zong ze over haar verlangen om “Pocahontas trots” te maken. Ze kan enig muzikaal talent geërfd hebben van haar vader, een muzikant, maar hij verliet het gezin kort na haar geboorte. Wilson werd opgevoed door haar moeder, die in een opeenvolging van gehuurde stacaravans woonde. Vaak was het stel de huisbaas een stap voor op het innen van achterstallige huur.

“Ik dacht dat iedereen redneck was toen ik een kind was,” vertelde Wilson aan de Minneapolis Star Tribune. “Ik dacht dat iedereen een alleenstaande moeder had die twee banen had en drie avonden per week pindakaas en jam at als avondeten.” Wilson zorgde vaak voor haar jongere broertje Josh, en ze vertelde de New York Daily News dat er “spanning was tussen mij en mijn moeder omdat we zo dicht bij elkaar zaten. We waren bijna als zussen. Toen ik ongeveer 12 was, voelde ik me de volwassene in huis. Wilson’s moeder werkte vaak als barman, en Wilson moest stoppen met de middelbare school om haar te vergezellen in Big O’s Tavern toen ze 15 was. Zij werkte als kok terwijl haar moeder achter de bar stond.

Dat lijkt misschien een moeilijke situatie voor een 15-jarig meisje, “maar dit was een kleine bar waar iedereen iedereen kent en de hele familie er is omdat er niets anders te doen is in de stad,” vertelde Wilson aan de Daily News. “Het was bijna als een kinderdagverblijf.” Het gaf Wilson ook de kans om de countryklassiekers van Loretta Lynn en Patsy Cline, waar ze zo van hield, voor een live publiek te zingen. Soms gaf ze zichzelf de naam Country Cutie. Binnen een paar jaar zong Wilson met twee lokale bands en trad ze op in zalen zo ver weg als de buitenwijken van St. Louis.

In 1996, op 22-jarige leeftijd, verliet Wilson Pocahontas met $500 op zak, om roem en fortuin te zoeken in Nashville. Ze moest al snel terug naar het barkeepen om de eindjes aan elkaar te knopen, maar ze begon een plaats te vinden in de industrie door te zingen op demo tapes – opnames van songwriters composities die worden gebruikt om een lied te pitchen aan een bepaalde performer. Ze begon bij muzieklabels aan te kloppen om te proberen zelf een platencontract te krijgen, maar ze werd alom afgewezen. “Ik ging naar deze showcases en de labels zouden tegen me zeggen: ‘Het spijt me, maar dat is gewoon te country’,” vertelde Wilson aan de Daily News. “Hoe kun je te country zijn voor country?”, mijmerde ze.

Een relatie met haar vriend, Mike Penner, bracht een dochter, Grace, voort en Wilson dacht erover om haar doel van sterrendom op te geven. Maar ze vond haar weg naar een creatieve gemeenschap, de Muzik Mafia, die haar in staat stelde haar dromen nieuw leven in te blazen. Iemand die haar had geholpen tijdens haar eerste dagen in Nashville was John Rich, voorheen lid van de groep Lonestar, en een Nashville non-conformist die later het duo Big & Rich zou vormen met een andere songwriter, Big Kenny (Kenny Alphin). Rich was een van de organisatoren van de Muzik Mafia, een losjes verbonden groep artiesten die samenkwamen in Nashville clubs voor wekelijkse podium shows, waarbij de locatie alleen door mond-tot-mondreclame werd verspreid.

De Muzik Mafia bestond uit een buitengewoon diverse verzameling muzikanten, waaronder een twee meter lange Afro-Amerikaanse rappende cowboy. “Je weet nooit wie er komt…. Het is als Fellini in Nashville,” vertelde muziekdirecteur John Grady aan de Star Tribune. Wilson paste gemakkelijk in de Muzik Mafia groep, en Rich moedigde haar aan om te proberen liedjes te schrijven. Hij vertelde aan de New York Times dat “Gretchen’s stem me gewoon verpletterde,” en de twee begonnen samen aan liedjes te werken. Op een avond keken de twee naar country muziekvideo’s met een opeenvolging van langbenige, modieus geklede zangeressen. Wilson uitte het gevoel dat ze nooit in staat zou zijn om zo’n imago uit te dragen omdat ze een redneck vrouw was. Rich pikte de zin op, en de toekomstige hit “Redneck Woman,” met zijn anthemische “hell yeah” refrein en zijn rijkdom aan redneck details, was in minder dan een uur klaar.

Met nieuwe muziek in de hand deed Wilson auditie bij het Sony label en de nieuwe president, John Grady, die pas drie weken in dienst was. Ze werd gesteund door verschillende leden van de Big & Rich band. Grady zag een grote hit in de maak, tekende Wilson bij Sony en bracht “Redneck Woman” uit als single. De resultaten waren onmiddellijk en opzienbarend. In april 2004 bereikte het nummer de top tien van Billboard magazine’s country chart in bijna recordtijd, en steeg vervolgens naar de hoogste plaats. De release van Wilson’s CD Here for the Party werd twee keer vervroegd, en het verkocht 227.000 exemplaren in zijn eerste week, waarmee het gemakkelijk de country album chart aanvoerde en R&B artiest Usher uitdaagde voor de pop album top spot. Het was de beste openingsweek voor een countryalbum ooit. Wilson kreeg aandacht van ver buiten de gebruikelijke countrysfeer, want “Redneck Woman” werd het onderwerp van een item op National Public Radio.

De songs van Wilson konden niet echt worden geclassificeerd als traditionele country; ze hadden vette rockbeats en waren voorzien van de modernste productie-elektronica. Toch voelden de luisteraars Wilsons landelijke wortels, en dat was de manier waarop Wilson het wilde. “Ik was vastbesloten om een plaat samen te stellen die echt was,” vertelde ze de Boston Globe. “Ik heb het de hele tijd over mijn idolen Loretta Lynn en Tanya Tucker en Patsy Cline en dat soort mensen. En ik wist dat als ik naar een plaat van Loretta Lynn luisterde, ik verhalen zou horen die echt waren. Ik hing aan elk woord dat uit haar mond kwam omdat ik wist dat zij dat had meegemaakt.”

Het Wilson-fenomeen ging onverminderd door in de zomer en herfst van 2004, toen de danceclub-hit “Here for the Party” het succes van “Redneck Woman” bijna evenaarde. (“I may not be a 10, but the boys say I clean up good,” zong Wilson zelfverzekerd). Wilson toerde door grote arena’s en bereidde zich voor op grote veranderingen in haar leven. “Ik heb waarschijnlijk een kwart miljoen dollar verdiend en uitgegeven in de laatste vier maanden,” vertelde ze de Star Tribune. “Dat is meer geld waar ik vier maanden geleden ooit aan kon denken. Ineens heb ik een bedrijf. Ik heb mensen die voor me werken die ik niet eens ken.” Maar het succes leek Wilson niet te zullen veranderen. “Ik ga nog steeds liever vissen en op een vierwieler rijden dan naar het winkelcentrum te gaan,” vertelde ze de Daily News. “Dit is gewoon wie ik ben.” In november 2004 won Wilson de Horizon Award van de Country Music Association, die wordt uitgereikt aan de beste nieuwe artiest van het voorgaande jaar, en ze werd uitgeroepen tot Beste Nieuwe Artiest bij de American Music Awards van 2004, waarmee ze de zwaar bevoordeelde rapper Kanye West versloeg. Begin 2005 won ze ook een Grammy Award voor het nummer “Redneck Woman.”

Op 27 september 2005 verscheen Wilson’s tweede album, All Jacked Up. Het album werd door Will Hermes van Entertainment Weekly een “pittige opvolger” genoemd en bevatte een duet met countryster Merle Haggard. Andere songs gingen over Wilson’s favoriete dingen, zoals Jack Daniel’s whiskey en de vlek op de achterzak van haar vriendje, veroorzaakt door zijn pruimtabakblikje. Haar song “California Girls” was een tirade tegen de oppervlakkigheid van de inwoners van Hollywood, waaronder Paris Hilton. “Ik weet persoonlijk niet waarom ze zo’n grote ster is. Wat doet ze? Ik snap het gewoon niet,” vertelde Wilson aan Newsweek. “80 pond en blond zijn, en in Hollywood wonen? Dat zijn geen doelen.”

In november van dat jaar won Wilson de Country Music Association award voor zangeres van het jaar en de American Music Award voor favoriete vrouwelijke country artiest. Om te bewijzen dat haar eerste album geen toevalstreffer was, werd Wilson in 2006 genomineerd voor vier Grammy Awards, waaronder beste country album, beste vrouwelijke country vocale prestatie, beste country samenwerking met vocalen (met Haggard), en beste country song. Ray Waddell verklaarde voor Billboard: “Buiten de bombast heeft Wilson een persoonlijkheid en een ziel, en haar impact op de countrymuziek zal nog vele albums te voelen zijn.”