Hoe betalen professionele atleten hun huur?

19 juli, 2019

Je kunt geen sportpagina openslaan zonder te lezen over de miljoenendeal van een NFL- of NBA-speler. Maar niet elke atleet verdient het grote geld. Sommige professionele atleten verdienen minder dan je zou denken.

Hoe betaalt een bovengemiddelde zwemmer of hardloper precies zijn rekeningen? Het gaat niet altijd om het grote salaris. Sommige topsporters moeten creatief zijn. En omdat ze het grootste deel van hun leven trainen, is het soms een strijd om het licht aan te houden.

Wat maakt een atleet “professioneel” versus “amateur”?

De kloof tussen een amateur- en een professionele atleet is behoorlijk groot – en die is geplaveid met geld.

Volgens de advocaten-schrijvers van Findlaw.com worden “amateursporters in het algemeen niet betaald voor hun atletiekprestaties… Professionele sporters daarentegen krijgen meestal een jaarsalaris plus bonussen die zijn gekoppeld aan individuele en teamprestaties.”

Eenvoudig, toch? Betaald krijgen = professioneel. Niet betaald krijgen = amateur.

Wat Verdienen Student Atleten op de universiteit?

Op de universiteit kan een bedreven atleet een volledige of gedeeltelijke beurs krijgen in ruil voor zijn aanwezigheid en prestaties voor de school. De NCAA zegt jaarlijks meer dan 2,9 miljard dollar toe te kennen aan zo’n 150.000 studentenatleten in de Eerste en Tweede Divisie. Maar de concurrentie is moordend. De NCAA berekent dat slechts 2% van de atleten op de middelbare school een sportbeurs voor de universiteit krijgt.

Die studiebeurs dekt meestal collegegeld, kost en inwoning, boeken en collegegeld. En de beurs kan van jaar tot jaar worden verlengd (of geweigerd), afhankelijk van de overeenkomst tussen de school en de student.

Maar daar houdt het niet op. Afgelopen voorjaar nog wonnen studentatleten een collectieve rechtszaak tegen de NCAA, die eerder een maximum had gesteld aan de hoeveelheid studiebeursgeld die zij konden ontvangen. Het argument van de studenten was dat terwijl de universiteiten profiteerden, de atleten vastzaten aan hun “amateur”-etiket en daarom geen geld kregen.

Hoe goud schittert op de Olympische Spelen

In de moderne Olympische Spelen, moesten de deelnemers amateurs zijn en geen professionals. Sinds 1988 staat het IOC toe dat professionals aan de Spelen deelnemen (de beslissing wordt aan de afzonderlijke sportbonden overgelaten). Dit leidt tot enige verwarring, wanneer de federaties om de vier jaar van gedachten veranderen over het toelaten van hun atleten, zoals de NHL onlangs de stekker eruit trok om haar atleten toe te laten tot de Olympische Winterspelen in 2018.

Het openstellen van professionele sporten voor de Olympische Spelen is ook hoe je Dream Teams krijgt, zoals de Amerikaanse basketbalploeg in 1992. Het IOC plukt ook de vruchten van het feit dat beroemde professionele atleten de Spelen sterker profileren.

De Olympische Spelen bieden een moeilijk veld (woordspeling bedoeld) voor de atleten van verschillende landen om te navigeren, van strikte en steeds veranderende sponsorregels, tot situaties waarin sommige sporten corporate voor hun atleten toestaan en andere niet. Zoals met alles in de sportwereld, is het een ingewikkeld spel en niet iedereen wint.

Welke soorten kosten hebben atleten?

Atleten hebben echter meer kosten dan alleen de basis van kost en inwoning. Als professional moeten ze ook betalen voor zaken als:

• Uitrusting. (Van klimschoenen tot badpakken.)
• Reizen. (Naar wedstrijden over de hele wereld gaan is niet goedkoop.)
• Medische behandelingen. (Als je lichaam je instrument is, moet je het af en toe bijstellen.)
• Sportmakelaars. (Deze mensen onderhandelen over die contracten voor professionele atleten en nemen ook 4-10%.)

Waar komt het geld vandaan?

Het zijn niet alleen gouden medailles die een atleet kan betalen. Hun inkomen bestaat uit veel verschillende inkomstenstromen.

• Win je een wedstrijd, dan krijg je een cheque. (Atleten strijden vaak om de “portemonnee” bij een evenement, waarbij de winnaar het meeste geld mee naar huis neemt.)
• Sponsoring. (Een merk wil dat je hun spullen draagt, dus je tekent een contract en zij kleden je aan, plus misschien betalen ze je wat geld.)
• Verschijningskosten. (Niet alleen linten doorknippen bij de wasstraat, optreden kan ook betekenen dat je meedoet aan een wedstrijd, vooral als je een Olympisch winnaar of recordhouder bent. (Denk aan Wheaties dozen, auto’s en sportdranken. Aan de luxe kant kunnen deze zeer lucratief blijken.)

Al deze deals worden onderhandeld door de atleet of zijn agent, met variërende bedragen, afhankelijk van de gemaakte deal. Sommige atleten onderhandelen opnieuw als ze groter worden in hun sport, en anderen gaan jaar na jaar op zoek naar een beter aanbod.

Hoe staat het met jouw salaris? Doe de PayScale Salary Survey en ontvang binnen enkele minuten een gratis salarisrapport.

Over wat voor grote bedragen hebben we het?

De waarheid is dat het sterk varieert… en dat veel ervan niet openbaar is. Sommige beschikbare informatie wordt geschat door anonieme sportagenten (die, om eerlijk te zijn, een goed idee zouden moeten hebben).

RUNNING

In 2018 vroeg LetsRun.com aan sportagenten om verschillende salarissen te schatten op basis van hun inside kennis van de industrie en de spelers. Ze varieerden wild van persoon tot persoon, gezien veel factoren, waaronder waar de loper vandaan kwam – lopers uit de VS werden beter betaald dan die uit Kenia of Ethiopië, ook al wonnen lopers uit de kleinere landen meer races – en hoe ze onlangs presteerden.

De salarissen van professionele atleten op de baan en in het veld (mannen en vrouwen) varieerden in schattingen van $ 32.000 tot $ 237.000 per jaar. Sprinters varieerden van 430.000 dollar tot 1.725.000 dollar. En marathons varieerden van $10.000 tot $141.667 (in het Boston Marathon mannenveld) tot $1.667 tot $200.000 (in het Boston Marathon vrouwenveld).

Andere details komen uit enquêtes van verschillende sportgroepen, die professionals in hun vakgebied vroegen naar de realiteit van hun salaris.

Klimmen

In 2012 sprak het klimtijdschrift Rock and Ice met klimfanaten die in verschillende banen werkten die met klimmen te maken hebben. Van klimzaalmedewerkers ($5.000 tot $40.000 per jaar) tot gear reps ($50.000 tot $100.000) tot professionals. Degenen die zichzelf professionele klimmers noemen, werden door het magazine aangeduid als “gesponsorde klimmers” en zeggen dat ze “tot $100.000 verdienen, maar 58 procent verdient minder dan $5.000. Slechts 20 procent verdient meer dan 20.000 dollar.”

Zelfs als het “rock star” salaris niet zo denderend is, zijn de extraatjes geweldig als je verliefd bent op je sport, schrijft Rock and Ice: “Go climbing dude! Laat je ook fotograferen, signeer posters, geef productfeedback en wees een goede ambassadeur voor je sponsor. Verbazingwekkend genoeg zei slechts 70 procent dat ze hun baan zouden aanbevelen en 25 procent zei dat ze de droom niet waarmaken.”

ZWEMMEN

David Arluck, CEO van de Fitter and Faster Swim Tour, merkt op dat jonge zwemmers die de sprong willen wagen in de wereld van het professionele zwemmen “sponsoring niet moeten zien als ‘wat kan ik verdienen’?

Hij vervolgt: “En dat kan moeilijk zijn… Voor een jonge schoolzwemmer die net een Olympisch team heeft gehaald, kan het moeilijk zijn om ermee om te gaan. Met geduld en het vinden van de juiste sponsorships en het niet accepteren van lage deals, liggen de kansen voor het oprapen. Je moet begrijpen wat je naam en gelijkenis waard zijn.

Waar halen topsporters hun geld vandaan?

Degenen die dat niet kunnen, geven les, toch?

Betaald blijven in je sport kan een carrière als coach betekenen (privé of collegiaal) of het openen van een school of trainingscentrum om geld te verdienen aan je naam. Veel van ’s werelds topatleten worden als “over de top” beschouwd als ze begin 30 nog aan wedstrijden meedoen. Er is veel leven te doen, en inkomen te verdienen, in de jaren die volgen.

Arluck’s bedrijf heeft jonge, mid-career en oudere zwemmers in dienst die clinic-instructie geven voor de Fitter and Faster Swim Tour (FFT). In een interview uit 2017 zei Arluck:

In feite hebben we verschillende zwemmers die jaarlijks slechts een paar clinics met ons zouden doen terwijl ze aan wedstrijden meededen. Toen ze met pensioen gingen, deden ze er nog veel meer – in sommige gevallen leverden ze meer dan $30.000 per jaar op, terwijl ze in het weekend werkten en plannen maakten voor hun carrière op de lange termijn. Dit is een broodnodig inkomen voor een atleet die op 25-jarige leeftijd of ouder voor het eerst de arbeidsmarkt betreedt en niet langer wordt gesteund door USA Swimming stipendia en sponsoring.

Wat gebeurt er als je een pauze moet nemen (bijvoorbeeld om kinderen te krijgen)?

Moederschapsverlof voor vrouwen in de sport is dit jaar onder de loep komen te liggen, met dramatische beelden van professionele hardloopsters die aan wedstrijden deelnemen terwijl ze zwanger zijn, zoals Olympiër Alysia Montaño. Montaño beweerde onlangs dat haar sponsor, Nike, antwoordde dat als ze een baby wilde hebben terwijl ze nog steeds een full-time atlete was, ze gewoon haar contract zouden pauzeren en haar niet meer zouden betalen. Zowel Montaño als Olympisch hardloopster Kara Goucher kregen kinderen terwijl ze onder contract stonden bij Nike. Door het beleid van het bedrijf keerden ze snel na de bevalling terug naar hun sport.

“Het grootste deel van het salaris van een eliteloper komt van het kledingbedrijf dat hem sponsort, dus het dichtdraaien van deze kraan is vergelijkbaar met het verwijderen van hun primaire inkomen,” schreef Patrick Redford op Deadspin. “Montaño stapte vervolgens over naar Asics, dat op dezelfde manier reageerde. Montaño werd geconfronteerd met extra financiële druk van het Olympisch Comité van de Verenigde Staten, dat stopte met het betalen van haar ziektekostenverzekering nadat ze een tijdje niet had geracet.”

Dus, deze vrouwen verloren niet alleen hun salaris terwijl ze zwanger waren, maar ze verloren ook hun gezondheidszorg om die zwangerschap te ondersteunen.

“Montaño en Goucher vertelden beiden dat ze hun ziektekostenverzekering van het U.S. Olympic Committee en U.S.A. Track & Field verloren terwijl ze kinderen kregen,” schreef Caitlin O’Kane bij CBS News. “Nike zei dat het zijn aanpak heeft veranderd, zodat atleten niet worden gestraft in dergelijke situaties, maar weigerde te zeggen of beschermingen in de contracten zijn geschreven.”

The Big Gender Pay Gap in Sports

Zelfs zonder te maken te hebben met een zwangerschap, worden vrouwen geconfronteerd met uitdagingen op het gebied van gelijke beloning in de professionele sport. U hebt waarschijnlijk gelezen over de recente dominantie van het Amerikaanse vrouwenvoetbalteam op het WK.

Tijdens de festiviteiten juichten hun fans – en scandeerden “gelijke beloning”. Waarom? Omdat het vrouwenteam vier wereldbekers heeft gewonnen, terwijl het Amerikaanse mannenteam er geen een heeft gewonnen. Maar het vrouwenteam wordt minder betaald dan het mannenteam. Veel minder. En hoewel de berekeningen niet 1-op-1 zijn vanwege verschillende betalingsstructuren die (op zijn zachtst gezegd) complex zijn, is het duidelijk dat het prijzengeld voor mannen- en vrouwenvoetbal wereldwijd niet gelijk is, en dat betekent dat de spelers ook niet gelijk worden behandeld.

De loonkloof tussen mannen en vrouwen in de sport is zelfs nog dramatischer dan op kantoor. In 2018, bijvoorbeeld, bevatte deze lijst van de 25 best betaalde Amerikaanse atleten geen enkele vrouw. Van tennis tot surfen, vrouwelijke atleten spreken zich uit over de ongelijkheid in prijzengeld in hun sporten.

“De best betaalde vrouwelijke tennissterren verdienen een derde van wat de best betaalde mannen verdienen, en de best betaalde vrouwelijke voetballer ter wereld verdient 182 keer minder dan de best betaalde man,” merkt Mental Floss op.

Deze zomer, in feite, terwijl het vrouwenvoetbalteam op weg was naar Frankrijk voor hun competitie, waren ze ook bezig met een lopende rechtszaak tegen de U.S. Soccer Federation, die bepaalt hoe en hoeveel ze worden betaald.

“De rechtszaak beweert bijvoorbeeld dat van 2013 tot 2016, als een mannelijke en een vrouwelijke speler van het nationale team elk 20 tentoonstellingswedstrijden in een jaar speelden, leden van de mannenploeg een gemiddelde van $ 263.320 zouden hebben verdiend, terwijl leden van de vrouwenploeg een maximum van $ 99.000 zouden hebben verdiend,” schreef Lizzy Goodman in de New York Times. Het Amerikaanse voetbal heeft de beweringen in de rechtszaak weerlegd.

Echt, de salarissen van professionele atleten zijn net zo gecompliceerd en gevarieerd als er concurrenten over de hele wereld zijn.

VEL ONS WAT JE DENKT