Hoe is het om 3 kinderen te hebben? Het goede, het slechte en het chaotische!

Drie kinderen. Wow, dat is veel, nietwaar! Vandaag wil ik graag met jullie delen hoe het leven is met drie kinderen!

We zijn nu bijna negen maanden verder met drie kinderen, dus ik vond het tijd voor een update om jullie te vertellen hoe het leven met drie kinderen is.

In het Verenigd Koninkrijk heeft de gemiddelde vrouw momenteel 1,9 kinderen – wat in feite betekent dat de meeste stellen twee kinderen hebben, iets wat de meesten van ons vast al wisten. (Dit is op geen enkele manier een belediging voor iemand die ervoor heeft gekozen geen kinderen te krijgen, die ervoor heeft gekozen één kind te krijgen, die ervoor heeft gekozen 15 kinderen te krijgen of die er nog niet over uit is).

Twee kinderen is normaal en voor Sam en mij was het niet echt een kwestie van twee kinderen krijgen. Ja, we zouden er twee krijgen en het was niet iets waar we uitgebreid over nadachten of over nadachten.

Maar drie kinderen, dat is een andere zaak.

Het hebben van drie kinderen is niet normaal, zeker niet onder onze vrienden en familie. Geen van mijn naaste familie of vrienden heeft 3 kinderen. Ik heb een paar moeders op school ontmoet die drie kinderen hebben en een paar van mijn vrienden die opgroeiden waren een van drie kinderen – maar verder heb ik geen ervaring met het leven met drie kinderen.

Vandaag wil ik jullie graag vertellen hoe het is om drie kinderen te hebben en antwoord geven op een aantal vragen die mij worden gesteld over het leven als een gezin van vijf!

In het geval je ons gezin niet kent, hebben we George (5 jaar), Joseph (3) en Alba (8 maanden).

Waarom wilde ik drie kinderen?

Het verbijstert me nog steeds dat ik drie kinderen wilde, omdat ik weet dat het niet logisch was, vooral omdat we twee jongens hadden die net uit de moeilijke peuterfase waren gekomen. We begonnen ons leven weer op de rails te krijgen, we volgden bijna fulltime onderwijs, hadden bijna geen crèchekosten meer, sliepen ’s nachts door, het leven begon bijna makkelijker te worden.

Dus waarom terug naar af en nog een baby nemen en het leven nog moeilijker maken?

Ik heb altijd drie kinderen gewild. In eerste instantie wilde ik er drie, zodat er minstens twee van hetzelfde geslacht zouden zijn. Sam is zo close met zijn broer en ik wilde altijd al een zusje toen ik opgroeide. Ik heb een broer en we waren heel hecht, maar het is niet hetzelfde als broers en zussen van hetzelfde geslacht. Ik weet dat de meeste mensen een jongen en een meisje willen, omdat dat leuk en evenwichtig voelt, maar ik wilde dat de mijne hetzelfde zou zijn. Ik heb me altijd voorgesteld dat we een jongen zouden krijgen en dan een meisje en dan nog een jongen. Ik weet niet waarom ik dacht dat het zo zou uitpakken, dat is gewoon wat ik me in mijn hoofd voorstelde, dus daarom stelde ik me voor dat ik 3 kinderen zou krijgen. Toen we twee jongens hadden, was het makkelijk geweest om het daarbij te laten, maar ik had nog steeds het gevoel dat er iets miste en dat ons gezin niet compleet was.

Ik hou van de lawaaierige chaos van het gezinsleven en twee kinderen leek me altijd heel verstandig en netjes, ordelijk.

Ik weet dat de meeste mensen houden van dingen die verstandig, netjes en ordelijk zijn, maar ik voel me altijd aangetrokken tot het tegenovergestelde! Soms zou ik willen dat het niet zo was, maar zo ben ik nu eenmaal.

Ik hou ervan dat het druk is in huis en dat mensen komen en gaan. Het lawaai en de gekte van dit alles is heerlijk. Drukke familiemaaltijden, een rommelige garderobe vol jassen, laarzen en hoeden, fietsen en steppen in de tuin en een koelkast vol schilderijtjes van kinderen.

Dat stel ik me voor als ik aan mijn perfecte gezinsleven denk.

Begrijp me niet verkeerd, ik word ook gek van al die dingen en ik hou van de zeldzame dagen dat ons huis rustig, kalm en opgeruimd is (bijvoorbeeld als we op vakantie zijn en er niemand thuis is!), maar ik hou wel van de gekte.

Sam zag het niet zo zitten om 3 kinderen te krijgen (hij houdt van netjes en geordend!), maar hij wilde wel heel graag een meisje. Hij grapte vaak dat hij blij zou zijn met een derde baby als ik hem kon garanderen dat het een meisje was. En dan lachten we allebei nerveus omdat we wisten dat het een grapje was, maar ook dat het waar was.

Hoe is het om 3 kinderen te hebben?

We zitten al heel lang opgesloten als gezin van vijf, maar ik merk wel wat verschillen tussen het hebben van twee kinderen en het hebben van drie.

Het grootste verschil tussen het hebben van drie kinderen en twee kinderen is dat we ons ineens een massa voelen. Als we ergens heen gaan, nemen we de overhand en nemen we de meeste ruimte in. Je kunt niet rustig blijven zitten of opgaan in de achtergrond als je drie jonge kinderen hebt.

Dit betekent dat we ze op sommige plekken niet mee naartoe willen nemen. Als een vriend in een kleine flat woont, willen we daar niet heen omdat we de ruimte dan helemaal zouden overnemen. Dat betekent dat we veel eerder mensen bij ons thuis uitnodigen dan bij anderen thuis

Het helpt dat we onlangs een uitbouw aan ons huis hebben voltooid, zodat we veel meer ruimte hebben om mensen uit te nodigen. We vinden het leuk om vrienden te ontvangen voor een drankje en een barbecue, voor de lunch op zondag en voor afhaalmaaltijden, dus we zien onze vrienden nog steeds veel en missen geen sociale contacten.

Er zijn bepaalde dingen die we waarschijnlijk lange tijd niet allemaal samen zullen doen. We gaan nooit met z’n allen winkelen (niet dat ik dat zou willen met drie jonge kinderen!) en het is onwaarschijnlijk dat we de komende tijd naar chique restaurants gaan.

Ik denk dat we de komende jaren vooral ‘kindvriendelijke activiteiten’ zullen doen. We bezoeken kindvriendelijke restaurants, gaan op kindvriendelijke vakanties en doen in het weekend dingen die de kinderen leuk vinden.

Vanzelfsprekend doen de meeste mensen dit met jonge kinderen, maar het is ook gemakkelijker om één kind mee te nemen naar omgevingen die niet per se voor kinderen zijn ontworpen, omdat één kind makkelijk te managen is, makkelijk rustig te houden en te vermaken. Als één kind een beetje lawaai maakt, is dat niet zo erg – maar als je drie kinderen hebt die lawaai maken, heb je een probleem.

Ik dacht dat dit de relatie tussen mij en Sam onder druk zou zetten. Een zaterdagmiddag doorbrengen in een kinderspeelpark is niet bepaald een droommanier om het weekend door te brengen, maar het is eigenlijk prima geweest. We zijn natuurlijk opgesloten geweest, dus dat is anders, maar we genieten allebei van de gezinsactiviteiten.

Is het zwaar om 3 kinderen te hebben?

Het hebben van 3 kinderen is niet zo zwaar als ik dacht dat het zou zijn en dat komt vast deels door George’s leeftijd. George is nu vijf, dus dat is een leeftijd waarop hij veel zelfstandiger wordt en blij is zichzelf te kunnen vermaken. George is ook een hele brave jongen, dus dat helpt! Dus ik heb niet het gevoel dat het veel moeilijker is, want toen Alba kwam, kwam George in een fase waarin hij veel meer voor zichzelf deed. En misschien werd hij gedwongen om meer voor zichzelf te doen omdat Alba kwam. Als hij wil dat ik iets voor hem doe, weet hij dat hij tien minuten moet wachten en hij heeft al snel begrepen dat het eigenlijk makkelijker is om het zelf te leren!

Joseph is drie en hij is nog steeds hard werken! Hij werkt echt heel hard, maar ik weet dat dit niet eeuwig zal duren. Lieve God, laat dit niet eeuwig duren!

En begrijp me niet verkeerd, ik weet dat Alba in een makkelijke fase zit en dat het moeilijker zal worden als we naar de peutertijd gaan! Maar op dit moment vind ik Alba een veel makkelijkere baby dan de jongens waren. Ik weet zeker dat dat deels komt omdat ze makkelijker is, maar ook omdat ik rustiger en meer ontspannen ben, dus zij is ook rustiger! En dan is er ook nog het feit dat we een huis vol speelgoed hebben en dat de jongens er altijd zijn om haar bezig te houden. Ons huis is zo lawaaierig en druk en dit lijkt eigenlijk een geweldige omgeving voor baby’s omdat ze zoveel hebben om naar te kijken.

We hebben ook al een babyvriendelijke routine. We staan vroeg op, we hebben drie vaste maaltijden, onze dagen eindigen vroeg en we hebben een bedtijdroutine. Het was makkelijk om Alba in dit ritme te passen zonder dat ons leven veranderde. Voordat de lockdown begon, gingen de jongens van 9 tot 3 naar school en ik vond dat dit schema heel goed werkte voor Alba. We liepen naar school en ze viel in slaap net als ik thuiskwam, zodat ze ’s ochtends een groot dutje deed, en hetzelfde gebeurde als ik ze ’s middags ophaalde. Dat betekende dat ik ’s ochtends een uur of twee voor mezelf had en ’s middags een uur of twee met de jongens.

Ik vind peuters veel moeilijker dan baby’s, dus nu ik twee peuters heb gehad, lijkt Alba een makkie! Ze is een heel blije, tevreden baby, maar ze is heel actief en energiek, dus ze heeft veel van mijn aandacht nodig. Maar dat is niet erg, want ik speel een uurtje met haar en dan gaat ze slapen… het is niet zoals een 4-jarige die alleen maar wil spelen en spelen en je krijgt geen pauze omdat ze geen dutje doen!

Veel mensen suggereerden dat de jongens echt behulpzaam zouden zijn en me goed zouden kunnen helpen om voor Alba te zorgen en… nou ik zou niet zeggen dat ze expres behulpzaam zijn. Ze willen haar altijd knuffelen en kussen en haar speelgoed geven en stomme dingen doen om haar aan het lachen te maken, maar ze zijn erg hardhandig en ik zou haar niet alleen laten met hen.

De manier waarop ze het meest behulpzaam zijn is dat ze altijd druk en luidruchtig zijn, zodat ze Alba constant vermaken door er gewoon te zijn! Alba gaat vaak gewoon bij ze zitten en kijkt hoe ze spelen en dat houdt haar zo lang tevreden.

In sommige opzichten is het hebben van een derde bijna makkelijker.

Met twee kinderen heb ik het gevoel dat ik het gewoon kan doen. Ik plan niets, ik ben niet enorm georganiseerd en ik neem elk moment zoals het komt. Maar met drie kinderen weet ik dat ik georganiseerd moet zijn, want de hel kan heel snel losbreken. Ik moet eten in de koelkast hebben, want ik wil niet met drie kinderen op sleeptouw naar de winkel. Ik moet de was bijhouden want we zouden een stapel zo groot als de Everest hebben als ik het niet elke dag zou doen. Ik moet de meeste dagen een activiteit of uitje organiseren (ook al is het heel eenvoudig) omdat 3 kinderen de hele dag in één huis te veel is. Ik heb snacks klaar, maaltijden in de vriezer, een georganiseerde speelkamer en heel veel speelgoed. Ik probeer ook niet te veel te doen met drie kinderen, dus dat helpt.

Ik ben waarschijnlijk ook beter georganiseerd dan de meeste ouders met drie kinderen, want als ik even rustig de tijd heb (bijvoorbeeld als Alba slaapt en de jongens moe zijn en tv kijken), ga ik naar mijn kantoor en werk ik een uurtje. Ik werk voor mezelf en vanuit huis, dus ik moet het werk ertussenuit persen waar ik kan!

Is het duurder met 3 kinderen?

Op dit moment merk ik nog niet echt de extra kosten. Natuurlijk is het duurder en zal het nog duurder worden naarmate Alba ouder wordt, maar op dit moment kost Alba niet veel!

Alba krijgt borstvoeding en het kleine beetje eten dat ze eet, is niet genoeg om onze wekelijkse voedselrekening enorm te doen stijgen. De meeste kleren heeft ze van vriendinnen gekregen en we hebben genoeg speelgoed om een eigen speelgoedwinkel te openen, dus ik heb niet veel extra’s voor haar gekocht!

We zijn gewend om voor de crèche te betalen, want we betalen al 5 jaar voor de kinderopvang, dus als Alba naar de crèche gaat, is dat een uitgave waar we nu al aan gewend zijn. Ik weet zeker dat we de kosten meer zullen merken als de kinderen ouder worden, maar op dit moment is het geen groot verschil.

Welke auto heb je?

Dit is de vraag die me het meest wordt gesteld!

Als je geen kinderen hebt, realiseer je je misschien niet dat kinderen tegenwoordig in een autostoeltje moeten zitten tot ze behoorlijk groot zijn (ongeveer 12). Autostoeltjes zijn nu ook erg volumineus (niet zoals de kleine zitverhogers die ik als kind had!), dus je kunt in de meeste auto’s geen drie autostoeltjes achterin kwijt. Dat betekent dat veel gezinnen met drie kinderen uiteindelijk een 7-zits auto kopen om de autostoeltjes van de kinderen in te kunnen zetten.

Het is een beetje lastig, maar we redden ons prima.

Ik rijd in een Kia Sportage die niet groot genoeg is voor drie stoeltjes achterin, dus George moet op de voorstoel zitten. Dat is lastig als we met z’n allen in mijn auto ergens heen gaan, want dan moet Sam rijden en moet ik me achterin op de middelste stoel tussen Joseph en Alba wringen. Het is te doen, maar niet ideaal.

Gelukkig heeft Sam voor zijn werk een 6-persoons busje en alle stoelen achterin kunnen met een ISO-fix basis worden gebruikt. Sam is gasinstallateur, dus de achterkant van zijn busje is apart en bevat al zijn gereedschap en spullen, maar hij kan alles meenemen voor weekendjes weg en dat is heel handig, want dan kunnen we fietsen en dubbele buggy’s meenemen en een heleboel bagage en kunnen we letterlijk het aanrecht meenemen.

Ik stond niet te springen bij het idee om een busje als gezinsauto te gebruiken, maar het werkt goed en we zien veel gezinnen bij ons in de buurt hetzelfde doen met VW Transporters.

Ik was van plan om een Multi Mac Car Seat aan te schaffen (kijk maar eens als je er nog nooit van hebt gehoord, want ze zijn briljant). Dit is een 3 of 4 zits kinderzitje en ze zijn duur, maar makkelijker dan het kopen van een nieuwe auto. Misschien doe ik dit in de toekomst nog wel, maar op dit moment werkt het prima.

Heb je familie die je helpt met de kinderopvang?

Niet echt. Mijn ouders vinden het geweldig om de kinderen te zien en zien ze vaak, maar ze hebben altijd gezegd dat ze niet als kinderopvang willen dienen. Ze laten ze af en toe overnachten, wat heerlijk is en de kinderen vinden het geweldig, maar het is niet iets wat ze regelmatig doen, zoals sommige grootouders doen.

Hebben we de leeftijdsgrenzen van onze drie kinderen gepland?

Ja en nee. We hebben er wel over nagedacht, maar het is ook zo moeilijk te plannen omdat je nooit weet hoe gemakkelijk je zwanger wordt. Tussen de eerste twee zit 18 maanden en tussen de tweede en derde precies 3 jaar.

Sam wilde een klein leeftijdsverschil tussen de eerste twee omdat onze beste vrienden zeiden dat dat makkelijker was. Dus er zit 18 maanden tussen de jongens en ja, in sommige opzichten is het makkelijker en in sommige opzichten is het moeilijker. Ik denk niet dat er ooit een perfecte leeftijdsgrens is, maar dit werkte goed voor ons. Ik wilde eigenlijk minstens 2 jaar tussen de eerste 2 kinderen, maar we hadden geluk en het gebeurde meteen.

En toen Alba kwam, voelde ik me pas na minstens tweeënhalf jaar klaar voor nog een kind. 3 kinderen onder de 3 jaar zou mijn dood geweest zijn! Maar ik wilde het ook niet zo lang uitstellen dat ons derde kind erbuiten zou vallen en altijd te jong zou zijn om met de oudsten mee te doen.

Ik was me ervan bewust dat als er een enorme kloof zou ontstaan tussen de jongens en een derde kind, de jongens altijd zo close zouden lijken dat de derde als enig kind zou zijn. Ik wilde ook niet dat we onze weekenden met Sam zouden besteden aan leuke activiteiten met de oudere jongens terwijl ik een baby moest vermaken.

Ik ben heel blij met de leeftijdskloven die we hebben en zou er niets aan veranderen.

Ik heb hier nog een post die je misschien leuk vindt: Wat is het perfecte leeftijdsverschil tussen kinderen?

Zijn vakanties lastig?

Nee, niet echt. Als we weggaan, verblijven we zelden in hotels en geven we de voorkeur aan privévilla’s. We hebben al eens geprobeerd om in familiekamers in hotels te verblijven, maar dat werkt niet echt voor ons. Het voelt niet echt als een vakantie om een slaapkamer met de kinderen te moeten delen! De enige andere optie in een hotel is aangrenzende familiekamers, wat een leuke optie is maar twee keer zo duur, dus een villa is meestal voordeliger.

We zijn nog maar één keer met alle drie de kinderen op vakantie geweest. Dat was naar Tenerife en dat was geweldig en ik had niet het gevoel dat een extra kind te zwaar was! We waren wel zenuwachtig voor de vlucht, maar zoals ik al eerder zei, is George nu in een veel makkelijkere fase en kan hij zichzelf prima vermaken tijdens een vlucht van 4 uur.

We vonden vakanties (en het leven in het algemeen!) moeilijker toen George ongeveer 3 was en Joseph ongeveer 18 maanden, omdat ze allebei zoveel constante aandacht nodig hadden.

Vonden jullie dat het leven veranderde na de geboorte van een derde?

Nee, helemaal niet!

Onze levens zijn erg veranderd toen we een tweede kregen. We werden meer een gezin en ons leven draaide om de kinderen op een manier zoals dat niet het geval was toen we nog maar één kind hadden. Eén kind was een makkie en ik heb niet het gevoel dat onze levensstijl met één kind veel veranderde.

Dus toen we Alba kregen, leefden we al een kindvriendelijke levensstijl waar een baby heel gemakkelijk in paste.

Wen je aan slaaptekort?

Om eerlijk te zijn, slaap ik heel goed! Ik ben een beetje geobsedeerd door het bijhouden van mijn slaap via mijn horloge en een slaapapp en mijn gemiddelde slaapscore is 84 op 100 en dat is echt goed! Ik slaap gemiddeld 8 uur per nacht en minstens 60% van mijn slaap is in een diepe slaap. (Als het klinkt alsof ik aan het opscheppen ben, dan doe ik dat ook!)

Toen Alba kwam, heb ik mijn opvoedingsnormen definitief laten vallen en in plaats van te proberen dingen ‘op de juiste manier’ te doen, doe ik ze gewoon op de manier die het beste werkt voor ons gezin. Dit geldt zeker voor slapen! Alba heeft een andere routine dan de ‘aanbevolen routine’. Ze gaat pas rond 21.00 uur naar bed, maar slaapt meestal door tot 5.00 uur als ik haar naar bed breng en haar voed en dan slaapt ze door tot 8.00 uur. George laat ’s nachts geen kik horen, maar Joseph staat soms op en Sam regelt dat wel.

Maak je je zorgen om je middelste kind?

Ja! Dat doe ik echt. Het middelste kind-syndroom bestaat echt!

Joseph is dol op zijn broers en zussen, maar ik merk dat hij soms niet weet of hij nu een baby of een grote jongen wil zijn. Voordat Alba werd geboren zei hij vaak: “Nee baby, ik ben de baby!” en daar maakten we ons echt zorgen over. Gelukkig is hij helemaal weg van Alba en is hij zo liefdevol en beschermend over haar, maar ik denk dat hij zijn plaats als baby in het gezin mist.

We moeten echt oppassen dat we Joseph niet op dezelfde manier behandelen als George. Het is heel makkelijk om te vergeten dat Joseph 18 maanden jonger is en hoewel dat niet veel klinkt, is het wel veel als ze zo jong zijn. Soms zijn we gefrustreerd op Joseph omdat hij niet zo goed luistert of zich gedraagt als zijn oudere broer. Tegelijkertijd moeten we oppassen dat we George niet als een driejarige behandelen!

Joseph is een echt papa’s jongetje en eist alle aandacht van Sam op als hij in de buurt is. Dit kan een hele uitdaging zijn, maar ik weet zeker dat hij daar overheen zal groeien.

Dus ja, het is moeilijk en het is iets waar we ons bewust van zijn en wat we zeker in de gaten zullen houden.

Daar heb je het. Hoe het leven is met 3 kinderen. Het is een beetje rommelig en chaotisch, maar precies zoals ik het graag heb!

36 weken zwanger: Waarom het anders is om een derde baby te krijgen en hoe ik ermee omga

Onze eerste drie maanden met onze kleine meid

Hoe verder te gaan met reisbloggen na het krijgen van kinderen