Ik heb 3 maanden lang alleen Bing gebruikt. Hier's wat ik vond-en wat ik niet vond't

Op 1 juli liet ik Google voor wat het was en koos ik voor Bing. Ik heb de Bing-app op mijn telefoon gedownload. Ik maakte er de standaardzoekmodus van in Chrome. (Ik ben niet overgestapt op Edge, de browser van Microsoft, omdat ik besloot dit experiment strikt te beperken tot zoeken). Sindsdien heeft Bing, telkens als ik het internet een vraag stelde, grotendeels geantwoord.

Een stunt? Zeker, een beetje. Maar ook een serieuze poging om erachter te komen hoe de andere helft – of de andere 6 procent in totaal, of 24 procent op desktop, of 33 procent in de VS, afhankelijk van wiens cijfers je gelooft – hun informatie online vindt.

En Bing is groot! De op een na grootste zoekmachine volgens marktaandeel in de VS, en een van de 50 meest bezochte sites op het internet, volgens de Alexa-ranglijst. (Dat is de analysesite die eigendom is van Amazon, niet de spraakassistent die door Amazon is gemaakt). Ik wilde weten hoe die mensen het web ervaren, hoeveel verschil het maakt als een andere set algoritmes bepaalt welke kennis je te zien krijgt. Het internet is een venster op de wereld; een zoekmachine vervormt en kleurt het.

Er is ook nooit een beter moment geweest om Bing een eerlijke beoordeling te geven. Als je al niet bang werd van Google’s data-hoovering, dan zou je dat nu wel moeten worden van zijn houding ten opzichte van locatie-tracking en Google+ privacy-fouten. En hoewel privacy-gerichte zoekopties zoals DuckDuckGo verder gaan om dat probleem op te lossen, is Bing het meest volwaardige alternatief dat er is. Het is de logische eerste halte op de sneltrein uit Googletown.

Een kleine spoiler: Dit is geen excuus om Bing onderuit te halen. Het is ook geen uitgebreid “Eigenlijk, Bing is goed” tegenwicht. Het is gewoon de poging van één persoon om erachter te komen wat Bing vandaag de dag is, en waarom.

Bing Bang Boom

Laten we beginnen met de Bing app, technisch gezien Microsoft Bing Search. Dit is vrijwel zeker niet hoe de meeste mensen Microsofts zoekmachine ervaren, maar de app heeft alleen al in de Google Play Store meer dan 5 miljoen downloads. Mensen gebruiken het. En wat is een betere manier om Bing te evalueren dan het in zijn meest gedistilleerde vorm op te drinken?

Bing biedt een maximalistisch tegenwicht aan de soberheid van Google, wiens zoekvak onopgesmukt blijft, alleen onderbroken door af en toe een doodle die herinnert aan de verjaardag van een 19e-eeuwse natuurkundige. Wanneer je de Bing app opent, is het zoeken bijna een bijzaak. Een hoge-resolutie, meestal landschappelijke foto doorkruist het scherm, met drie pictogrammen-een camera, een vergrootglas, en een microfoon-suggesties maar niet aandringen op de verschillende soorten zoekopdrachten die u zou kunnen genieten. Daaronder, opties: Video’s. Dichtbij mij. Nieuws. Restaurants. (Een beetje scrollen.) Films. Muziek. Plezier. Afbeeldingen. Gas.

Dit zijn de categorieën die Bing in 2018 waardig acht om met één tik te openen. En eerlijk gezegd, waarom niet? Ik hou van video’s. Ik hou van plezier.

Wat er achter die tikken schuilt, varieert echter sterk in bruikbaarheid. Half augustus, een duik in Video’s leverde op, in deze volgorde: “Menigten in Frankrijk reageren als Frankrijk de wereldbeker wint,” “Geniale sport hacks. Melania Trump reageert op Omarosa’s boek, alles is verschrikkelijk, dus hier is een baby leeuwenwelp die leert brullen, en WT actual F. Het is een vreemde mix, alsof je een tijdreis maakt naar de Facebook News Feed van je eenzame oom zes weken geleden.

Muziek toont een raster van “trending songs”- of veeg naar rechts voor “trending artists”-waarop je kunt tikken om songteksten te zien. Tik nogmaals, en Bing brengt je naar YouTube (op het web, niet de app; Bing houdt er niet van om je naar apps te sturen, wat vervelender blijkt te zijn dan je zou denken). Je kunt ook gewoon door de Bing-zoekresultaten voor een bepaald nummer scrollen, waarvan de meeste ook songteksten zijn.

Near Me, daarentegen, biedt een aantal echt interessante opties. Het biedt de standaardverzameling van restaurants en lokale attracties, maar ook “Deals Near Me,” aangedreven door DealCatcher, die me erop attendeerde dat als ik de Wendy’s-app downloadde, ik kon profiteren van een “één kopen, één gratis”-aanbieding voor kip tenders een kilometer verderop. (Ik deed het niet.) Near Me heeft ook misschien wel Bing’s beste truc. Als je op het blauwe bolletje “360º” tikt, activeert Bing je achteruitrijcamera en toont de locatie en afstanden van verschillende etablissementen in de buurt op alles waar je de camera op richt. Het is net als navigeren in een videogame met een open wereld, maar dan in de echte open wereld.

En dan is er nog Fun. Fun! Wat te zeggen van Fun, een parallel internetuniversum waar casual gaming op AOL nooit is uitgestorven. Je kunt schaken of Sudoku of een online legpuzzel spelen. Je kan een beroemdhedenquiz doen of een nieuwsquiz of een aardrijkskundequiz. Er is een spel dat past en een Rubik’s kubus. Je kunt iets spelen dat “Op volgorde zetten” heet, wat naar mijn idee vrij eenvoudig is.

Maar wacht, ja, er is nog meer. Onder de traditionele zoekfunctie en de retrograde Fun, plaatst Bing een oneindige scroll van nieuwsberichten. (Op desktop krijg je ook meer info over de splash image van die dag, vorige homepage-foto’s, en een “This Day in History”-roundup). In de geest van show, don’t tell, hier zijn de eerste paar krantenkoppen Bing begroette me met op 22 juni, de dag dat ik de app gedownload:

• Zie Dancing With the Stars’ Jenna Johnson’s verbluffende verlovingsring
• Nieuw iPhone-lek onthult Apple’s nare verrassing
• Deze 20 minuten durendeMinute Pimple Popping Video Will Give You Nightmares
• Knicks Star Kristaps Porzingis Nursing Inured ACL with Hot Bikini Babe

Het voelde minder als een gecureerde nieuws selectie-algoritmisch of anderszins en meer als een Outbrain koortsdroom. Aanvankelijk vroeg ik me af of dat kwam omdat ik geen zoekgeschiedenis had met Bing, en het reageerde op een leeg canvas door te spatten met de verf die het dichtst bij de hand was. Maar vertrouwdheid gaf geen succes. Een half juli check-in leverde het volgende op:

• Een gewoon konijnenhol op het land van een boer onthulde mysterieuze grotten met onder meer…
• De ECHTE reden waarom Jana ‘Cinderella’ Duggar nooit is getrouwd zoals haar jongere…
• FERS pensioneringsmodus: een checklist
• Koude zaak kerkmoordverdachte doodt zichzelf terwijl politie bevel uitvoert

Enzovoort. Een woordvoerder van Microsoft zegt dat Bing gebruik maakt van een combinatie van “algoritmesignalen” en menselijke redacteuren, die rekening houden met zowel live zoekactiviteiten als nieuwsfeiten in real time.

Ik denk dat het belangrijk is om vast te stellen dat ik op geen enkel moment op een van deze infobursts ben gestuit tijdens het natuurlijke verloop van het zoeken. Als ik niet actief aan het porren was in de functies van Bing, zou ik ze waarschijnlijk nooit hebben gevonden.

Bing lijkt, zowel op de desktop als in de app, niet alleen een zoekmachine maar ook een portal te willen zijn. Dat is logisch als je je wilt onderscheiden van Google, maar minder logisch als je bedenkt dat het niet 2002 is. Mijn zoekopdrachten gebeuren niet in een app of op een website, ze gebeuren in een URL-balk. En zo hoort het ook – het zoeken is een constante onderbreking van wat je eigenlijk aan het doen bent. Bing wil een bestemming zijn, maar zoeken is een doorgaande route. Een seconde langer zoeken dan nodig is, is alsof je op de New Jersey Turnpike stapt om de Clara Barton rustplaats te bezoeken.

Ook Bing Visual Search, Microsofts antwoord op Google Lens, heb ik niet veel gebruikt, hoewel ik kan bevestigen dat het nauwkeurig een Infiniti QX SUV identificeerde die ik op de weg passeerde. Hetzelfde geldt voor Bing’s voice search. Ik heb ze allebei uit zorgvuldigheid getest, en ze lijken in orde. Maar mezelf dwingen om de Bing app te gebruiken herinnerde me er vooral aan dat zoek apps – ongeacht wie ze maakt – alleen maar een laag van wrijving toevoegen aan het idealiter onmiddellijke proces van denken -> zoeken -> weten.

Google heeft natuurlijk ook een app, die ook het weer en krantenkoppen onder een zoekbalk schuift, en spraakgestuurd zoeken biedt. Ik gebruik het ook niet veel. Maar als ik het doe, weet het tenminste genoeg over mij, door de jaren dat ik blindelings informatie en interesses aan Google heb overhandigd, om een ervaring op maat te bieden. Google weet dat ik een Orioles-fan ben, dus de app laat me tijdens het seizoen de scores zien.

Misschien dat Bing, als ik genoeg tijd en aandacht krijg, net zo’n goed inzicht in mijn online psyche krijgt. Maar ik ben niet bereid om het die tijd te geven, omdat het me daar geen reden toe heeft gegeven. En omdat het sommige dingen doet die me gek maken.

Resultaten

Ik had oorspronkelijk gehoopt inzichtelijke of hilarische anekdotes aan mijn Bingapalooza te kunnen rijgen, maar ik realiseerde me al snel iets wat ik allang had moeten weten: Zoeken is zoeken is zoeken. Dat wil zeggen, als je iets online wilt vinden, zal Bing vrijwel zeker de klus klaren.

Zou je het sneller hebben gevonden met Google? Zou een andere zoekmachine u de perfecte link als eerste laten zien in plaats van als vijfde? Misschien. Voor het grootste deel van mijn Bing expatriatie, vermeed ik Google volledig, maar ik schakelde over naar Google op mobiel tegen het einde. Ik ben bij Bing gebleven op desktop. Ik zou willen zeggen dat het omwille van de vergelijking was, maar meestal is het omdat ik er nog steeds niet aan toe ben gekomen om de instellingen op mijn laptop te veranderen.

Voor het grootste deel waren de resultaten van Bing nooit zo verkeerd dat ik terug moest schakelen. Er is een consistente uitzondering op deze, die ik zal afschrijven als een beperkt gebruik geval: Bing is verschrikkelijk in het vinden van specifieke WIRED artikelen van de laatste paar jaar, iets wat ik dagelijks moet doen tijdens het schrijven en bewerken van verhalen. Zelfs het specificeren van de schrijver, de site, en een paar woorden uit de kop was soms niet genoeg. Help.

In sommige opzichten gaf ik eigenlijk de voorkeur aan de manier waarop Bing dingen ophoestte. Anekdotisch, het voelt minder belast met advertenties. Het plukt ook lang niet zo veel info van sites, ontdoet ze van context, en presenteert ze als zoekresultaten. (Bing doet dit af en toe, met het soort gemengde resultaten dat je hieronder ziet.) Ik weet dat Google dit doet om je tijd te besparen, maar zijn “featured snippets” functie heeft bizarre samenzweringstheorieën als feiten gepresenteerd en heeft geholpen sites uit de handel te drijven. Dat zijn niet het soort efficiëntieverbeteringen die ik wil mogelijk maken.

Bing kan een beetje traag van begrip zijn. Op de dag dat Netflix zijn originele animatiefilm Duck Duck Goose in première bracht, leidde een zoekopdracht van Bing naar “duck duck goose netflix” bijvoorbeeld tot IMDB- en Wikipedia-resultaten voor een korte film met dezelfde naam uit 2005. (“‘Duck, Duck, GOOSE!’ heeft geen explosies of borsten,” begint het IMDB-fragment). Een paar maanden later levert dezelfde zoekopdracht betere resultaten op. Maar het zogenaamde Bing Kennispaneel – het equivalent van Google’s Kennisgrafiek infobox, die zweeft aan de rechterkant van de hoofdlijst van de resultaten – benadrukt nog steeds de korte film om de een of andere reden.

Bing brengt je echter niet altijd waar je heen wilt. In feite houdt het je op vreemde en frustrerende manieren aan Bing gekluisterd. En het is dat, meer dan wat dan ook, dat stuurde me terug naar Google.

Take video’s. In feite, laten we teruggaan naar Duck Duck Goose, vooral omdat ik nog steeds het Bing zoekresultaat ervoor open heb staan in een tabblad. Vrij hoog op de pagina, klik je op “Videos of duck duck goose netflix,” gevolgd door drie thumbnails van trailers. Bing vertelt je dat het ze van YouTube heeft gehaald, maar als je er op klikt, brengt het je naar de video, die afspeelt op een vreemde Bing-wrapper pagina. Om daadwerkelijk op YouTube te komen, moet je vanaf daar nog een keer klikken. Dit is, nogmaals, niet het einde van de wereld. Maar ik kan geen enkele manier bedenken waarop dit me echt helpt. Bing dringt zichzelf op op een manier die onbetamelijk aanvoelt.

Dit werkt ook door in andere hoeken. Bing-nieuwsresultaten leiden je soms niet naar de site die het verhaal heeft geproduceerd, maar naar een MSN.com-versie van die pagina. (Microsoft is eigenaar van zowel Bing als MSN.) Waarom? De Google corollary hier, denk ik, zijn de mobiel-geoptimaliseerde AMP pagina’s die sites (waaronder WIRED) aanbieden. Maar AMP-verhalen voelen tenminste herkenbaar aan van de sites die ze hebben geproduceerd. Niet zo die geabsorbeerd door MSN.

Bing heeft ook meer dringende problemen die ik nooit persoonlijk tegengekomen. Zoals tech site How To Geek onlangs meldde, gaf het racistische, antisemitische, en anderszins afschuwelijke zoek prompts, zelfs met SafeSearch ingeschakeld. Google heeft zijn deel van racistische resultaten gehad, samen met verwerpelijke autocomplete suggesties, maar het lijkt erop dat het de meest flagrante van deze problemen een paar jaar geleden heeft opgelost. Iedereen gebruikt tenslotte Google. Mensen zien de problemen sneller, en Google is sneller om ze te corrigeren.

“We nemen zaken van aanstootgevende inhoud zeer serieus en blijven onze systemen verbeteren om dergelijke inhoud te identificeren en te voorkomen dat het verschijnt als een voorgestelde zoekopdracht,” zei Jeff Jones, een senior director bij Microsoft, in een verklaring verstrekt aan WIRED. “Zodra we ons bewust worden van een probleem, ondernemen we actie om het aan te pakken.”

Je kunt de groeipijnen van Bing ook in andere gevallen zien; deze zomer leverde een zoekopdracht naar “fortnite android” meerdere malware-resultaten op Bing op, waaronder in de bovenste regionen. Zelfs deze week bevatte de voorpagina met resultaten voor “pokémon go android” een handvol frauduleuze links. (In alle eerlijkheid, Google toonde ook een verdacht resultaat, maar het is over het algemeen veiliger klikken). Het is ook vermeldenswaard dat ondanks alle ophef over Google die een gecensureerde zoekmachine voor China overweegt, Bing daar al actief is, zij het met een te verwaarlozen marktaandeel. Nogmaals, dit zijn geen zaken waar ik uit eigen ervaring over kan spreken, maar ze spelen allemaal mee in een vollediger evaluatie van Bing.

Breaking Point

En dan waren er tot slot nog de recepten. Mijn benadering van het klaarmaken van het diner omvat over het algemeen een snelle verkenning van de koelkast en voorraadkast, dan het typen van alle ingrediënten die ik bij de hand heb in een zoekvak, en op zoek naar trefwoorden als “easy” en “one pot” en “kaas” alvorens te beslissen over een recept. Het is een onvolmaakte wetenschap, maar het werkt, vooral als je van eenpansgerechten houdt.

De hele zomer en het grootste deel van de herfst heb ik dit proces herhaald met Bing, dat veelbelovend uitziende recepten terugstuurde van sites die ik vertrouw. Een goed begin! Maar als ik op die link klikte, bracht Bing me niet, zoals je zou verwachten, naar AllRecipes of Delish of waar dan ook. In plaats daarvan breidde het de zoekresultaten uit om de volledige lijst met ingrediënten te laten zien. Om daadwerkelijk op de site te komen, moest ik nog een keer klikken, op een heel kleine “Lees de volledige routebeschrijving op…”-link.

Ik heb hier twee kanttekeningen bij. Ten eerste lijkt het erop dat Bing sinds oktober anders omgaat met de resultaten van recepten; het hierboven beschreven gedrag vindt nog steeds plaats in een carrousel van zoekresultaten bovenaan, maar de rest van de pagina gedraagt zich veel rationeler. (Een woordvoerder van Microsoft wilde alleen zeggen dat het bedrijf altijd nieuwe functies test). Dat is goed! Vooruitgang is geweldig. Ten tweede, het typen van de bovenstaande paragraaf voelde als klagen over een bescheiden nijdnagel, of een warm biertje. Op de lange lijst van problemen in het leven – of zelfs van Bing’s problemen, gezien de onthullingen over racistische zoeksuggesties – staat de manier waarop Bing omgaat met zoekresultaten voor recepten heel laag. Het is wat me bezighield. Het is een kleine frustratie, maar het herhalen van het meerdere keren per week, elke maand, telde op. Het vooruitzicht om dat te herhalen met video en nieuws resultaten, zelfs sporadisch, was genoeg om me te laten rennen.

Op zijn best is zoeken onzichtbaar. Elke opgelegde afstand tussen waar je bent en waar je wilt zijn voelt als een belediging, een verspilling van tijd die je eerlijk gezegd al verspilt door überhaupt online te zijn. Het is geen plek om te blijven hangen.

Bing heeft een aantal positieve punten, en het probeert echt om het gesprek over wat zoeken kan doen vooruit te helpen, met name in zijn app. Goed! Google heeft alle concurrentie nodig die de rest van de wereld kan opbrengen. Maar in termen van dagelijkse bruikbaarheid, althans in mijn ervaring, voegde het te vaak verwarring toe in plaats van het weg te nemen. Het hield me binnen Bing gekluisterd, terwijl het enige wat ik wilde – wat ik het expliciet vertelde, bij elke zoekopdracht – was om ergens anders heen te gaan. In search, de reis is niet de beloning, het is gewoon een reis.

More Great WIRED Stories

• Hoe de VS China’s cyberdiefstal bestreed-met een Chinese spion
• Robocars zouden mensen ongezonder dan ooit kunnen maken
• Wiet uit Californië wordt de champagne van cannabis
• Welkom bij Voldemorting, de ultieme SEO dis
• PHOTOS: Van Mars, Pennsylvania naar de Rode Planeet
• Krijg nog meer van onze inside scoops met onze wekelijkse Backchannel-nieuwsbrief