Is het OK om de hele dag in bed te liggen?

Onze samenleving gebruikt graag het woord lui. We vinden het heerlijk om anderen erop te wijzen dat ze niet hun best doen of dat ze niet zoveel bereiken als de rest van ons. Zelfs als we het niet zeggen, denken we het wel. We voelen ons goed omdat we het druk hebben. We voelen ons goed om die familie te zijn waar altijd iets te doen is. Het verhoogt ons gevoel van waarde en belangrijkheid. Het bevestigt onze behoefte om nuttig te zijn en bij te dragen aan de maatschappij. Het druk hebben en niet genoeg tijd voor jezelf hebben is als een insigne dat we verdienen en waarmee we in het openbaar kunnen pronken. Maar deze drang om bij te blijven bij de Jones’s en te bewijzen dat we nuttig zijn, vreet al tientallen jaren aan onze zelfzorg en geestelijke gezondheid. En dat is te merken.

Dus, als we oordelen over ‘rustiger aan doen’ maar we weten dat het cruciaal is voor onze gezondheid, wanneer is het dan oké om een dag niets te doen? Hier zijn een paar aantoonbaar goede redenen om een dag in bed te liggen…

Zelfs als je een van die mensen bent die kunnen koken, schoonmaken, de kinderen naar school brengen en naar het werk gaan terwijl je ziek bent, betekent dat niet dat je dat moet doen. De dag in bed doorbrengen als je keelontsteking hebt is ok, kerel. Ik bedoel, doe het alsjeblieft. Want als je in de wereld bent, adem je je ziektekiemen uit in de lucht die we allemaal inademen. Ga naar huis.

Je bent het creatieve type.

Misschien ben je net als ik; je hebt een baan waarin je cijfers moet kraken of georganiseerd moet blijven en aardig moet zijn tegen mensen. Maar je hebt ook een stille, ongeorganiseerde creatieve kant. Je houdt van schrijven, of schilderen, of sieraden maken. Het is jouw ding. Maar je verdient er geen geld mee, dus maak je er ook geen tijd voor. Ik vind dat een dag in bed doorbrengen met mijn computer, een kop koffie en wat lekker eten ongelooflijk goed is voor mijn creativiteit. Sommige van mijn beste artikelen schrijf ik terwijl ik in mijn pyjama zit, in mijn kleine huisgrot, de rest van de wereld negerend. Ik produceer letterlijk 50% van mijn werk tijdens deze twee of drie dagen verspreid over het jaar, en de andere 50% tijdens de andere 362 dagen.

Balans.

Ik had ooit een vriendin die een geweldige acupuncturist was. Ze had een zeer drukke praktijk, in een prachtig high-end kantoor. Ze deed zelfs huis- en ziekenhuisbezoeken voor mensen die niet in staat waren hun bed uit te komen. Ze had een drukke praktijk, en besteedde 70% van haar tijd aan het helpen van anderen. Een van mijn favoriete citaten aller tijden was iets wat ze zei tijdens een gesprek dat we op een dag hadden. Toen ik vroeg hoe haar weekend was verlopen, zei ze dat het geweldig was. “Ik heb Rambo, Die Hard en de eerste Predator film gekeken.” Ik antwoordde, “Echt?! Ik bedoel, je bent een genezer. Hou je van dat soort dingen?” “Ja!” zei ze, met een schaapachtige grijns op haar gezicht. “Soms heb ik gewoon behoefte om mensen te zien sterven. Ik bedoel, ik zorg constant voor mensen, ik wil gewoon even een paar uur niets doen.” Wow. Ok dit is een heftige verklaring. Ze was op geen enkele manier een gewelddadig persoon. Maar ze had een uitlaatklep nodig die niets te maken had met de energie die ze dagelijks uitstraalde. Ik snap het. Dit kan gebeuren als we niet in balans zijn. We beginnen te verlangen naar het extreme tegenovergestelde. Het is hetzelfde als we onszelf dwingen om alleen groenten of smoothies te eten: hamburgerreclames en kookprogramma’s krijgen een nieuwe betekenis. Als je een druk, mensen-genieterig type bent, dan is een beetje regelmatige RNR een geweldige manier om in balans te blijven, en te voorkomen dat je vermaakt wordt door, nou ja…de dood.

Critical Population Density

Je bent twee maanden lang dagelijks van 6.30 tot 21.00 uur bezig geweest. Je hebt wat ik noem ‘mentaal jongleren’ constant gedaan vanaf het moment dat je wakker wordt tot het moment dat je in slaap valt. Je hebt zoveel informatie in je hersenen ingevoerd en verwerkt, terwijl je fysiek de schijn ophield en allesbehalve horizontaal was. Evenwicht is een natuurlijk verschijnsel. Toen ik op de universiteit zat, leerde ik in mijn college Milieukunde over een kritische bevolkingsdichtheid. Kritieke bevolkingsdichtheid is wanneer een populatie van een bepaald dier, plant of organisme verzadiging bereikt in zijn omgeving. Wat er op dit punt gebeurt is een natuurlijke ‘terugslag’ die helpt om die populatie onder controle te houden en de impact op het milieu te minimaliseren. Dit kan de vorm aannemen van een toename van roofdieren (bijvoorbeeld wolven om een overpopulatie konijnen op te eten), het ontstaan van ziekten, geboorteafwijkingen, zwakkere nakomelingen, inteelt, het verdwijnen van een voedselbron, enz. Ik vond dit concept fascinerend en veelzeggend, omdat het van toepassing is op het menselijk ras in het bijzonder, dus legde ik het diep in de krochten van mijn geest. Nu pas ik hetzelfde principe toe op levensstress en/of mentale stimulatie.

Wanneer je weken of maanden achtereen ‘overdrijft’ in je dagelijks leven (ik weet dat wat overdrijven inhoudt, aan meningen onderhevig is), bereik je onvermijdelijk je eigen interne kritische bevolkingsdichtheid. Op dit punt kunnen een of meer van de volgende dingen gebeuren: Je immuunsysteem zal beginnen met het bestrijden van een virus dat eerder latent aanwezig was in je systeem, waardoor je het rustiger aan moet doen of helemaal moet stoppen. Je begint te verlangen naar ongezond voedsel dat je lusteloos maakt, waardoor je moe wordt en rust nodig hebt. Je overprikkelde lichaam zal niet goed presteren terwijl je traint en je zult jezelf pijn doen, waardoor je jezelf dwingt om te rusten (dit is mij letterlijk al meerdere malen overkomen). Je raakt geïrriteerd, boos of behoeftig en begint onbedoeld ruzie te maken met je partner, familie of vriend(in) in een onbewuste poging om over dat kritieke overweldigingspunt heen te komen, of om ze weg te duwen, zodat je een excuus hebt om je activiteiten af te sluiten.

Een goede oplossing voor overweldiging is om echt aandacht te gaan besteden aan je ritmes.

Het druk hebben voelt waarschijnlijk een tijdje goed. Je krijgt dingen voor elkaar, je verdient geld, je doet al die dingen. Je voelt je geweldig. Dan, langzaam als de dagen of weken voorbij gaan, neemt dat gevoel af. Je voelt je nog steeds goed, maar niet meer zo opgetogen. Uiteindelijk, en dit is waar ik wil dat je jezelf begint te betrappen; bereik je het punt net voor de kritieke bevolkingsdichtheid. Dit is de tijd dat je jezelf betrapt op het meer geïrriteerd raken in het verkeer. Je geeft kortere antwoorden aan je kinderen of partner, en je voelt je boos op hen voor dingen waar je vorige week niet boos over was. Je begint trek te krijgen in donuts, of friet, of bier, of sigaretten, of allemaal van die dingen, terwijl je er vorige week geen trek in had. Je geeft er minder om alles gedaan te krijgen. Als je jezelf op dit punt niet betrapt, ga je over je kritieke bevolkingsdrempel, en dan wordt het pas erg.

De beste tijd om een dag rond te hangen is net voordat je je drempel bereikt. Hoewel het voor niemand goed is om er een gewoonte van te maken de dag in bed of op de bank door te brengen, is het absoluut oké om het te gebruiken als een goed geplaatst bewust hulpmiddel voor je emotionele en mentale welzijn. Het is zelfs een investering in je gezondheid.

Als je na een dag in bed te hebben doorgebracht toch weer naar bed verlangt, is het mogelijk dat je er veel te lang mee hebt doorgebracht, of dat er iets anders aan de hand is. Misschien heb je last van een trauma, oud of nieuw. Misschien moet je problemen in je leven aanpakken die je naar beneden sleuren. Als een ontspanningsdag niet aan je behoeften voldoet, dan is het tijd om na te denken over wat je nog meer nodig hebt. Een pyjamadag is geen wondermiddel, maar het kan je wel helpen je leven helderder te zien. Er is iets voor te zeggen om de storm te stillen. De wind gaat liggen, de regen stopt. Je kunt horen, je kunt zien. Je kunt voelen hoe het is om in je eigen huid te zitten. Opnieuw contact maken met jezelf is enorm belangrijk als het gaat om zelfzorg. Ik zeg vaak dat zelfkennis de basis is voor gezondheid. Je kunt je op vele manieren opnieuw met jezelf verbinden. Sommige mensen maken kunstwerken. Sommigen maken een rustige wandeling in de natuur of gaan zitten en staren naar een meer. Sommige mensen dansen, of laten zich masseren, of schrijven. Sommige mensen blijven in hun pyjama en lezen de hele dag in bed. Probeer al het bovenstaande. Zoek uit welke activiteiten je helpen jezelf te vinden en gebruik dat als hulpmiddel.