Jachtstrategie wolven volgt eenvoudige regels

(PhysOrg.com) — Een nieuwe studie bij wolven (Canis lupus) heeft uitgewezen dat communicatie tussen roedelleden en een sociale hiërarchie geen essentiële kenmerken zijn van een succesvolle jacht, en dat de wolven zich alleen maar aan twee eenvoudige regels hoeven te houden.

De onderzoekers, onder leiding van Cristina Muro van de Hulphonden Vereniging AEPA-Euskadi, in Bilbao, Spanje en collega’s in Spanje en de VS, gebruikten computationele simulaties om de strategieën van wolvenroedels bij het jagen op en het vangen van prooien te bestuderen.

De resultaten van de studie waren dat twee eenvoudige regels voldoende waren om het werkelijke gedrag van wolvenroedels bij het volgen, achtervolgen en insluiten van prooien in het wild te reproduceren. De regels waren, ten eerste, naar de prooi toe bewegen tot op een korte maar veilige afstand (de afstand is afhankelijk van factoren zoals de lengte van de horens), en dan ten tweede, wanneer de minimale veilige afstand is bereikt, zich verwijderen van de andere wolven die zich ook in positie bevinden.

De enige informatie die elk van de vijf wolven in de computer-gesimuleerde roedel nodig had was de positie van de andere wolven in de roedel, en zij hoefden niet noodzakelijkerwijs met de andere leden te communiceren. De computermodellen ontdekten ook dat er geen hiërarchie binnen de roedel nodig was om de jacht succesvol te laten verlopen.

De resultaten suggereren dat theorieën die vereisen dat de wolven een strikte hiërarchie vertonen samen met superieure intelligentie en het vermogen om de jacht te plannen wellicht niet kloppen, omdat het eenvoudig volgen van de twee regels resulteerde in de virtuele wolven in de computersimulatie die zich opmerkelijk gedroegen als wilde wolvenroedels. De virtuele wolven sloten zich aan en omsingelden de prooi op dezelfde manier als echte wolven, en als de prooi probeerde te ontsnappen leek één wolf de prooi soms in een hinderlaag te lokken nadat deze zich had teruggetrokken om afstand te bewaren tot de andere leden van de roedel, waardoor deze in het pad van het prooidier kwam te liggen.

De resultaten van de studie bewijzen echter niet dat wolven niet intelligent zijn en geen blijk geven van vooruitziendheid of planning.

Onderzoek in Yellowstone Park waarover vorige maand in Physorg werd gerapporteerd, toonde ook aan dat wolven risicomijdend zijn en als het even kan op veilige afstand blijven, waardoor andere leden van de roedel het gevaarlijke werk moeten doen om dichter bij de prooi te komen, die hen kan doodtrappen of -snijden. Uit dit onderzoek bleek ook dat kleinere wolvenroedels effectiever kunnen jagen dan grotere roedels.

De resultaten van de twee studies doen vragen rijzen over waarom wolven de neiging hebben in roedels te leven, aangezien de tot dusverre gehanteerde veronderstellingen dat een grote roedel effectiever is bij het jagen en dat sociaal gedrag en communicatie van essentieel belang zijn, onjuist blijken te zijn.

Meer informatie: Wolf-pack (Canis lupus) hunting strategies emerge from simple rules in computational simulations, Behavioural Processes,
Volume 88, Issue 3, November 2011, Pages 192-197. doi:10.1016/j.beproc.2011.09.006

Abstract
We hebben computationele simulaties gemaakt van multi-agent systemen waarin wolfagenten op prooiagenten jagen. We tonen aan dat twee eenvoudige gedecentraliseerde regels die de beweging van elke wolf controleren voldoende zijn om de belangrijkste kenmerken van het jachtgedrag van een wolf-pak te reproduceren: het volgen van de prooi, het uitvoeren van de achtervolging, en het omsingelen van de prooi totdat deze stopt met bewegen. De regels zijn (1) naar de prooi toe bewegen totdat een minimale veilige afstand tot de prooi is bereikt, en (2) wanneer dicht genoeg bij de prooi, weg bewegen van de andere wolven die dicht bij de veilige afstand tot de prooi zijn. De jagende agenten zijn autonoom, onderling uitwisselbaar en niet te onderscheiden; de enige informatie die elke agent nodig heeft is de positie van de andere agenten. Onze resultaten suggereren dat de jacht van wolven een collectief gedrag is dat niet noodzakelijkerwijs afhankelijk is van de aanwezigheid van effectieve communicatie tussen de individuen die deelnemen aan de jacht, en dat er geen hiërarchie nodig is in de groep om de taak goed uit te voeren.

via Newscientist