Jim Morrison

Jim Morrison: biografie

Jim Morrison was een charismatische, unieke, en getalenteerde muzikant. Ondanks zijn vroege dood werd hij een legende in de wereld van de rockmuziek en is hij vandaag de dag, bijna 50 jaar na zijn vertrek, nog steeds een icoon.

Zijn groep The Doors ging de geschiedenis in van de wereldwijde muziekcultuur. Jim Morrison had een unieke charme, een memorabele stem en een destructieve levensstijl die hem naar een vroege dood leidde.

De toekomstige ster werd geboren in Melbourne, Florida, op 8 december 1943. De ouders hadden Ierse, Engelse en Schotse wortels. De vader, George Stephen Morrison, werd admiraal; de naam van de moeder was Clara Virginia. Er waren drie kinderen in het gezin: Jim, Anne, en Andrew.

Leraren bewonderden de jonge Morrison om zijn intelligentie (het IQ van de jongen was 149); hij kon iedereen charmeren. Echter, stille wateren zijn diep: Jim hield van liegen en beheerste deze vaardigheid tot op het hoogste niveau; bovendien hield hij van wrede grappen en haalde die vaak uit met zijn jongere broer.

Door de militaire verplichtingen van de vader moest het gezin vaak verhuizen. Toen Jim vier was, was hij getuige van een afschuwelijk auto-ongeluk met een vrachtwagen die Indianen vervoerde in New Mexico. Volgens de muzikant zag hij voor het eerst van zijn leven lijken in het bloed en leerde hij angst kennen; hij was er zeker van dat de zielen van de overledenen zijn lichaam binnendrongen.

Little Jim las graag en gaf de voorkeur aan de werken van filosofen en symbolistische dichters; ze waren niet gemakkelijk te begrijpen. Friedrich Nietzsche was de favoriete schrijver van de jongen. Later vertelde Morrisons leraar aan journalisten dat hij vaak naar de Library of Congress ging om zich ervan te vergewissen dat de boeken waar zijn leerlingen het over hadden, bestonden. Daarnaast schreef de would-be ster in zijn vrije tijd gedichten en tekende hij ongepaste karikaturen.

Jim was niet moe van het veelvuldig verhuizen en het zich aanpassen aan nieuwe plaatsen. De 19-jarige jongeman ging in 1962 naar Tallahassee en schreef zich in aan de Florida State University.

Het beviel hem echter niet in de stad en hij besloot iets te veranderen; Hij trok naar Los Angeles en begon cinematografie te studeren aan de Universiteit van Californië, Los Angeles. Josef von Sternberg en Stanley Kramer doceerden er; ook de jonge Francis Ford Coppola studeerde er in die periode.

Muziek

Morrison deed niet veel moeite met zijn studie. Hij raakte vertrouwd met de kunst van Jheronimus Bosch en de Renaissance, evenals met acteren en cinematografie; toch was het allemaal slechts een achtergrond. Jims intelligentie hielp hem academische successen te behalen, maar toch gaf hij de voorkeur aan alcohol en feestjes boven diepgaand leren.

Dit is het moment waarop het idee ontstond om een rockgroep op te richten. De jongeman schreef er zelfs over aan zijn vader, maar de man zag het als een slechte impulsieve grap. Helaas verslechterde de relatie met de ouders; als de muzikant naar hen werd gevraagd, vertelde hij journalisten dat ze waren overleden. De ouders weigerden ook interviews te geven over hun zoon; ze veranderden vele jaren later niet van gedachten.

Gelijk aan de ouders zagen docenten en medestudenten Jim niet als artiest. Afgestudeerden van UCLA moesten hun eigen film maken, en Morrison zette zich in voor zijn eindproject. Niemand waardeerde echter de artistieke waarde ervan. De jongeman wilde een paar weken voor het einde van zijn studie stoppen, maar leraren haalden hem over om deze onverstandige stap niet te nemen.

Daarnaast bracht de universiteit van Californië nog enkele voordelen: het jonge talent ontmoette er Ray Manzarek; de vrienden organiseerden samen de iconische groep The Doors.

The Doors

Spoedig sloten de drummer John Densmore en zijn vriend, de gitarist Robby Krieger, zich bij het team aan. De naam van de band kwam van Aldous Huxley’s (Brave New World) boek The Doors of Perception – natuurlijk, het was Jim’s idee. De artiest wilde de deur van de waarneming worden voor zijn fans; de vrienden waren het ermee eens.

De eerste maanden brachten geen geluk: de meerderheid van de muzikanten waren amateurs, en Morrison voelde zich verlegen en beschaamd op het podium. Hij draaide zijn rug naar het publiek gedurende het hele concert; meer dan dat, hij bleef alcohol en drugs gebruiken en aarzelde niet om dronken naar zijn shows te gaan.

Mensen noemden hem “die harige kerel”. Morrisons charisma was fascinerend en werkte zelfs wanneer hij zich met zijn rug naar het publiek keerde; wanneer het optreden van de groep geen succes was, vonden meisjes de mysterieuze solist en zijn hypnotiserende stem nog steeds leuk.

Spoedig merkte de producer Paul A. Rothchild The Doors op en bood hen een contract aan bij Elektra Records.

Het eerste album, The Doors, werd uitgebracht in 1967; “Alabama Song”, “Light My Fire” en andere nummers bliezen de hitlijsten aan en brachten veel populariteit. De muzikant bleef middelen gebruiken; misschien droegen die bij aan de mysterieuze fleur in zijn songs.

Inspirerend en betoverend, het icoon van miljoenen werd steeds lager. In zijn laatste jaren kwam Jim wat aan, vocht hij met politieagenten en werd hij zelfs gearresteerd tijdens een show; hij verscheen dronken op het podium en ging tekeer tegen het publiek. Robby Krieger moest singles en albums afmaken – de frontman was daartoe niet in staat.

Persoonlijk leven

Jim Morrison was populair bij vrouwen. Er waren veel speculaties over de romances van de artiest, en een groot deel daarvan zou echt kunnen zijn. In 1969 ontmoette de zanger de muziektijdschriftredactrice Patricia Kennealy. De geliefden hadden het volgende jaar een Keltisch huwelijk: de vrouw was dol op de Keltische cultuur.

Deze gebeurtenis wakkerde de belangstelling van de mensen voor de artiest aan; hij werd beschuldigd van occultisme. Hoewel het stel nooit officieel trouwde, heeft Jim altijd gezegd dat hij van Patricia hield, en dat hun zielen altijd met elkaar verbonden zouden zijn.

Dood

In het voorjaar van 1971 ging Jim met zijn vriendin Pamela Courson naar Parijs; Morrison zou daar uitrusten en aan een dichtbundel werken. Overdag dronken ze alcohol en ’s avonds namen ze heroïne.

De muzikant voelde zich ’s nachts ziek, maar weigerde een ambulance te bellen; Pamela ging naar bed. Op 3 juli 1971, om 5 uur ’s ochtends, vond ze Morrisons dode lichaam in een bad vol heet water.

Er zijn veel versies van de dood van de frontman van The Doors. Sommigen geloofden dat het zelfmoord was; anderen beweerden dat de FBI de dood in scène had gezet om de invloedrijke hippiefiguur te bestrijden; er waren ook theorieën over een drugsdealer wiens heroïne te sterk was voor de man. Pamela Courson was de enige getuige wier woorden opheldering konden verschaffen, maar zij overleed drie jaar later aan een overdosis.

Het graf van de iconische artiest bevindt zich op de begraafplaats Père Lachaise in Parijs. Het is een belangrijke plek voor de fans van de groep; sommigen van hen schreven zelfs liefdeswoorden op naburige graven. Jim is opgenomen in The 27 Club waarin beroemde mensen zijn verenigd die op hun 27ste zijn overleden; Kurt Cobain, Jimi Hendrix, en anderen.

Even jaar na Morrisons dood verscheen het studioalbum An American Prayer: Jim las gedichten voor op de ritmische muziek.

Op het moment van zijn dood was de nettowaarde van de muzikant 400.000 dollar.

Discografie:

• The Doors (januari 1967)
• Strange Days (oktober 1967)
• Waiting for the Sun (juli 1968)
• The Soft Parade (juli 1969)
• Morrison Hotel (februari 1970)
• L.A. Woman (april 1971)
• An American Prayer (november 1978)