Knobbel (bot)
Humerus
Het opperarmbeen heeft twee knobbels, de grote knobbel en de kleine knobbel. Deze bevinden zich aan het proximale uiteinde van het bot, dat wil zeggen het uiteinde dat in verbinding staat met het schouderblad. De grote/kleine tuberkel ligt vanaf de top van het acromion lateraal en inferieur. Het spaakbeen heeft er twee, de radiale tuberositeit en de tuberkel van Lister.
Ribben
Op een rib is de tuberkel een eminentie op het achterste oppervlak, bij de overgang tussen de hals en het lichaam van de rib. Het bestaat uit een articulair en een niet-articulair gedeelte. Het onderste en meer mediale articulaire gebied is een klein ovaal oppervlak voor articulatie met het transversale proces van de onderste van de twee wervels, dat aanhechting geeft aan het hoofd. Het hogere, niet-articulaire gebied is een ruwe verhoging die aanhechting geeft aan het ligament van de knobbel. De knobbel is bij de bovenste ribben veel prominenter dan bij de onderste.
Tibia
De meest prominente knobbel van de tibia, een beenbot dat beter bekend is als scheenbeen of scheenbeen, is de tibiale tuberositeit. De tibiale tuberositeit bevindt zich aan de voorkant van het scheenbeen, distaal van de mediale condylus. Hij vormt een benige prominence net onder de knieschijf, en kan gemakkelijk met de vingers worden gevonden. Hij vormt een aanhechtingspunt voor het ligamentum patellae, oftewel het patellabandje. Andere tuberkels van het scheenbeen zijn de mediale intercondylaire tuberkel, de laterale intercondylaire tuberkel en de tuberkel van Gerdy.
Femur
Een trochanter is een van de maximaal drie tuberkels van het femur:
- Greater trochanter
- Lesser trochanter
- Third trochanter, die soms aanwezig is
Vijfde middenvoetsbeentje
– Proximale diafyse, meestal stressfractuur.
– Metafyse: Jones fractuur
-Tuberositeit: Pseudo-Jones fractuur (avulsiefractuur).
Normale anatomie:
– Apofyse: Normaal bij 10 – 16 jaar.
– Os vesalianum, een bijkomend bot.
In het vijfde middenvoetsbeentje wordt het meest proximale deel van het bot de “tuberositeit” genoemd, en het secundaire ossificatiecentrum dat daar normaal gesproken bij kinderen aanwezig is, wordt de “apophysis” genoemd.