Larry Fine

Louis Feinberg, beroepsmatig bekend als Larry Fine, was een Amerikaans acteur, komiek, violist en bokser, die vooral bekend is als lid van de komische act The Three Stooges. Fine werd geboren in een Russisch-Joodse familie in 3rd and South Street in Philadelphia, Pennsylvania op 5 oktober 1902.

Op jonge leeftijd begon Fine op te treden als violist in vaudeville. In maart 1928, toen hij optrad als ceremoniemeester in Chicago’s Rainbo Gardens, ontmoette Fine Shemp Howard en Ted Healy. Op dat moment speelden Healy en Howard in A Night in Spain van de Shubert Brothers. Omdat Howard het stuk voor een paar maanden zou verlaten, vroegen ze hem om een vervangende ‘stooge’ te zijn. Fine sloot zich aan bij Ted’s andere stooges, Bobby Pinkus en Sam ‘Moody’ Braun. Howard keerde in september 1928 terug om de nationale tournee van Spain af te maken.

In het begin van 1929 tekende Healy een contract om in de nieuwe revue A Night in Venice van de Shuberts te spelen. Healy bracht Fine, Shemp Howard, en Moe Howard samen voor de eerste keer als een trio. “Moe, Larry and Shemp,” met Fred Sanborn, verscheen in Venice van 1929 tot maart 1930. Fine, Shemp Howard, en Moe Howard toerden als “Ted Healy & His Racketeers” die lente en zomer, en gingen dan naar Hollywood in de zomer om Fox Studio’s Soup to Nuts (1930) te filmen.

Beginnend in 1932, maakten de Three Stooges 206 korte films en verscheidene speelfilms, hun meest productieve periode met Fine, Moe Howard en Curly Howard in de hoofdrollen. Hun carrière met Healy werd echter gekenmerkt door geschillen over loon, filmcontracten, en Healy’s drankgebruik en verbaal geweld. Fine en de Howard broers verlieten Healy uiteindelijk voorgoed in 1934.

In veel van de Stooge-shorts reageerde Larry meer dan dat hij acteerde, hij bleef op de achtergrond en fungeerde als de stem van de rede in tegenstelling tot de gekke capriolen van Moe en Curly. Net als de andere Stooges, was Larry vaak aan de ontvangende kant van Moe’s misbruik. Zijn redelijkheid was de perfecte tegenpool voor Moe’s bruuske botheid en Curly of Shemp’s jongensachtige onvolwassenheid, maar Larry stelde soms iets onmogelijks of onlogisch voor en werd dan snel neergeslagen door Moe, zowel verbaal als fysiek.

De goofiness van Larry op het scherm is beschreven als een verlengstuk van de relaxte persoonlijkheid van Moe zelf. Regisseur Charles Lamont herinnerde zich: “Larry was een gek. Hij was het soort man dat altijd alles zei. Hij was een flapuit.” Schrijver-regisseur Edward Bernds herinnerde zich dat Fine’s suggesties voor de scripts vaak “flaky” waren, maar af en toe een goed komisch idee bevatten.

The Three Stooges werden een grote hit op televisie in 1959, toen Columbia Pictures een serie films van het trio uitbracht, waarvan de populariteit hen bij een nieuw publiek bracht en hun carrières een nieuwe impuls gaf.

Larry was berucht om zijn slechte omgang met geld en had de gewoonte het uit te geven zodra hij het kreeg. Hij was een fervent gokker, maar leende ook geld uit aan vrienden en familie zonder dat hij verwachtte dat hij het zou terugbetalen. Door zijn financiële situatie woonden Larry en zijn vrouw en kinderen het grootste deel van zijn carrière in hotels, en bezaten geen huis tot het einde van de jaren 1940.

The Stooges probeerden een laatste film te maken in 1969, Kook’s Tour, wat in wezen een documentaire was van Howard, Larry, en Curly Joe uit hun rol, op tournee door de Verenigde Staten, en ontmoetingen met fans. De productie werd abrupt stopgezet toen op 9 januari 1970, Larry een zware beroerte kreeg tijdens het filmen, waardoor de linkerkant van zijn lichaam verlamd raakte. Hij overleed op 24 januari 1975, 72 jaar oud. Er werden genoeg opnamen van Larry gemaakt zodat Kook’s Tour uiteindelijk in een 52 minuten durende versie op home video werd uitgebracht.