Margarine vs. Boter: What’s Better?

In juni 2003 begon op internet een compilatiestuk te circuleren over de verschillen tussen boter en margarine op het gebied van gezondheid, vaak onder de titel “Butter vs. Margarine”:

Het verschil tussen boter en margarine?

Beiden bevatten evenveel calorieën, maar boter bevat iets meer verzadigde vetten: 8 gram tegen 5 gram. Het eten van margarine kan hartziekten bij vrouwen met 53% doen toenemen ten opzichte van het eten van dezelfde hoeveelheid boter volgens een recente medische studie van Harvard.

Eten van boter verhoogt de opname van vele andere voedingsstoffen in andere voedingsmiddelen, boter heeft vele voedingsvoordelen waar margarine er slechts een paar heeft omdat ze zijn toegevoegd! Boter smaakt veel beter dan margarine en het kan de smaken van andere voedingsmiddelen versterken.

Nou voor Margarine, zeer hoog in transvetzuren verdrievoudigt risico van Coronaire hartziekten, Verhoogt totaal en LDL (Dit is de slechte cholesterol), Verlaagt HDL cholesterol en dit is de goede, Verhoogt het risico van kanker tot vijf keer, verlaagt de kwaliteit van moedermelk, vermindert de immuunrespons, en vermindert de insuline respons.

En hier is het meest verontrustende feit……

Margarine is maar één molecuul verwijderd van het zijn van PLASTIC….. (Dit feit alleen al was genoeg om mij margarine voor het leven te laten mijden en al het andere dat gehydrogeneerd is, dit betekent dat waterstof wordt toegevoegd waardoor de moleculaire structuur van het voedsel verandert.

U kunt dit zelf uitproberen, koop een kuipje margarine en laat het in uw garage of schaduwrijke plek staan, binnen een paar dagen zult u een paar dingen opmerken, geen vliegen, zelfs die vervelende fruitvliegjes komen er niet bij in de buurt, (dat zou u iets moeten zeggen) het rot niet, ruikt anders… Omdat het geen voedingswaarde heeft, zal er niets op groeien, zelfs die piepkleine micro-organismen zullen er geen thuis vinden om te groeien… Waarom?

Omdat het bijna plastic is. Zou jij je Tupperware smelten en dat op je toast smeren?

Eindelijk werd het hoofdonderwerp van het stuk “Boter vs. margarine” het volgende voorwoord dat er later aan werd vastgeplakt:

Margarine werd oorspronkelijk gemaakt om kalkoenen vet te mesten. Toen het de kalkoenen doodde, wilden de mensen die al het geld in het onderzoek hadden gestoken, het terugbetalen, dus staken ze de koppen bij elkaar om uit te zoeken wat ze met dit product konden doen om hun geld terug te krijgen. Het was een witte substantie zonder aantrekkingskracht op voedsel, dus voegden ze de gele kleurstof toe en verkochten het aan mensen om in plaats van boter te gebruiken. Wat vind je ervan? Ze hebben een aantal slimme nieuwe smaakstoffen op de markt gebracht.

In tegenstelling tot wat men beweert, is margarine niet uitgevonden als vetmester voor kalkoenen. Het werd in 1869 geformuleerd door Hippolyte Mège Mouriès uit Frankrijk, als reactie op het aanbod van Napoleon III om een prijs uit te loven voor degene die erin zou slagen een levensvatbaar en goedkoop vervangingsmiddel voor boter te produceren. Het brouwsel van Mège Mouriès, dat hij oleomargarine noemde, werd verkregen door zout water, melk en margarinezuur toe te voegen aan zacht rundvet. Rond de eeuwwisseling was het rundvet in het oorspronkelijke recept vervangen door plantaardige oliën.

Niettemin zat er een kern van waarheid in de gezondheidsproblemen die in het artikel werden beschreven, althans in de tijd dat het voor het eerst in omloop werd gebracht. Volgens de laatste bevindingen in de medische wereld in 2003 zou margarine het risico op hartaandoeningen kunnen verhogen, afhankelijk van het soort vet dat het broodbeleg bevat. Voorheen werd aangenomen dat verzadigd vet de boosdoener was bij de ontwikkeling van coronaire aandoeningen, maar nieuw bewijsmateriaal wees met de vinger naar transvet (ook bekend als transvetzuren). Hoewel boter zijn eigen tekortkomingen heeft, bevat het geen transvet.

In 1994 meldden onderzoekers van de universiteit van Harvard dat mensen die gedeeltelijk gehydrogeneerde oliën aten, die veel transvetten bevatten, bijna twee keer zoveel kans op hartaanvallen hadden als mensen die veel minder van deze stof consumeerden. Verschillende grote studies in de Verenigde Staten en elders, waaronder de Nurses’ Health Study uitgevoerd door onderzoekers van de Harvard School of Public Health, hebben ook een sterk verband gesuggereerd tussen eerder overlijden en de consumptie van voedsel met veel transvetten.

Transvetten komen van nature voor in kleine hoeveelheden in sommige voedingsmiddelen, waaronder vlees en zuivelproducten, maar de meeste transvetten in het Amerikaanse dieet worden gevormd wanneer plantaardige oliën chemisch worden veranderd om ze langer houdbaar te maken. Koekjes, chips, gebakken producten en dergelijke zitten vooral vol met transvetten.

De Food and Drug Administration, de National Academy, het National Heart, Lung, and Blood Institute, en de American Heart Association raden consumenten allemaal aan hun inname van transvetten waar mogelijk te beperken. Bovendien heeft de federale regering voorschriften uitgevaardigd die voorschrijven dat in 2006 op alle voedseletiketten moet worden vermeld hoeveel transvet een product bevat.

Terug in 2003 stelden we de volgende vergelijkingstabel samen voor verschillende merken margarine zoals ze toen werden samengesteld. De getallen in grammen geven aan hoeveel gram van elk bepaald type vet er in een eetlepel van dat merk zit. (Een eetlepel boter of margarine bevat 14 gram.) Getallen in percentages geven het effect weer van een eetlepel van dat broodbeleg op de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van die stof. De bemonsterde margarines waren van het type “kuipje”. (Dezelfde margarines in “stick”-vorm hadden consistent hogere cijfers.)

Boter is een dierlijk product en bevat daarom cholesterol, 30 mg per eetlepel of 10% van de door de USDA aanbevolen dagelijkse hoeveelheid. Margarines bevatten dat niet, omdat het geen dierlijke producten zijn. De bovenstaande tabel zegt niets over welke margarines transvetten bevatten (of, als dat zo was, hoeveel), omdat deze informatie destijds niet altijd op de etiketten van producten werd vermeld.

Sinds er de laatste jaren waarschuwingen en voorschriften over transvetten zijn gekomen, hebben veel margarineproducenten hun producten anders geformuleerd. Zo staat op het etiket van I Can’t Believe It’s Not Butter nu (in 2006) “NO TRANS FAT” en is de hoeveelheid meervoudig onverzadigd en enkelvoudig onverzadigd vet per portie gedaald van 4,5 gram naar 4 gram (meervoudig onverzadigd vet is 4 gram).

Hoewel een groot deel van de informatie in het stuk steekhoudend is, is één stukje intelligentie niets meer dan overdrijving van de auteur in een poging zijn punt kracht bij te zetten. De bewering dat sommige eetwaren slechts “één molecuul verwijderd” zijn van het zijn van een beslist oneetbare (of zelfs giftige) substantie is toegepast op een verscheidenheid van bewerkte voedingsmiddelen:

Ik kreeg te horen dat het verschil tussen Cool Whip en piepschuim maar één molecuul is. Is dat waar?

Is Velveeta smeltkaas echt maar één molecuul anders dan plastic?

Ik heb gehoord dat Pam-spray maar 1 molecuul van plastic verschilt en daarom gevaarlijk is?

Ik ben het zat om mijn man te horen zeggen dat Cheez Whiz maar 2 ingrediënten verschilt van vuilniszakken. Kunt u me alstublieft helpen hem op het rechte spoor te brengen?

Dit soort uitspraken (zelfs als ze waar zouden zijn) zijn in wezen betekenisloos. Veel verschillende stoffen hebben vergelijkbare chemische eigenschappen, maar zelfs de geringste variatie in de moleculaire structuur kan een wereld van verschil maken in de kwaliteiten van die stoffen. (Men kan moeilijk beweren dat waterstofperoxide perfect drinkbaar is omdat het enige verschil tussen water en water één zuurstofatoom is).

In 1886 verboden New York en New Jersey de produktie en verkoop van geel gekleurde margarine, en in 1902 hadden 32 Amerikaanse staten een dergelijk verbod op de kleuring van margarine uitgevaardigd. (De mensen omzeilden dit verbod door gele kleurstof door de witte margarine te mengen). In 1950 trok President Truman de eis in dat margarine alleen in ongekleurde staat te koop mocht worden aangeboden, hetgeen leidde tot de wijdverbreide produktie van de gele margarine die nu de norm is geworden.