Marginale placentale navelstrenginsertie: de nood aan follow up?

Abstract

Doelstelling: De doelstellingen van deze studie waren (1) het schatten van de associatie tussen marginale placentale navelstrenginsertie (PCI) en small for gestational age (SGA) en andere ongunstige perinatale uitkomsten en (2) het bepalen of zwangerschapsgeassocieerd plasma-eiwit A (PAPP-A) niveaus veranderd was bij deze patiënten.

Methodieken: Het betrof een retrospectieve cohortstudie van singleton zwangerschappen die tussen 2016 en 2018 een echografie ondergingen. Marginale PCI werd gedefinieerd als een afstand van ≤2 cm van placentarand tot PCI-locatie, gevisualiseerd in zowel sagittale als transversale vlakken, en gediagnosticeerd tussen 16 en 32 weken. Velamenteuze PCI werden uitgesloten. Het primaire resultaat was SGA, gedefinieerd als geboortegewicht lager dan het 10e percentiel voor de zwangerschapsduur. Zwangerschappen met marginale PCI werden vergeleken met die met normale PCI met betrekking tot maternale kenmerken, PAPP-A niveaus en ongunstige perinatale en bevallingsuitkomsten.

Resultaten: De incidentie van marginale PCI was 4,2% (76/1819). Vergeleken met die met een normale PCI, hadden patiënten met een marginale PCI meer kans om nullipaar te zijn en minder kans om Afro-Amerikaans te zijn of morbide obesitas te hebben (p < .05). Het percentage abortus was vergelijkbaar tussen de groepen (17,6% vs. 18,1%). Er was een tendens naar een verhoogde incidentie van oligohydramnios, polyhydramnios en stuitligging bij patiënten met marginale PCI; deze bereikten echter geen statistische significantie. De incidentie van lage PAPP-A-spiegel was vergelijkbaar tussen de groepen (18,4% vs. 14,3%, p > .05).

Conclusie: Onze studie toonde geen toename aan van nadelige zwangerschapsuitkomsten in de aanwezigheid van marginale PCI. Deze bevindingen kunnen geruststellend zijn bij de counseling van patiënten met deze sonografische bevinding.