Mendoza

De stad werd in de jaren 1560 meerdere malen gesticht en verplaatst door Spanjaarden die vanuit Chili arriveerden. Pas in 1776 ging de controle over de regio, die toen bekend stond als Cuyo, over van het Spaanse Chileense bestuur naar het nieuw opgerichte Viceroyalty of the Río de la Plata, dat vanuit Buenos Aires werd bestuurd. Tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van Spanje was Mendoza het hoofdkwartier van generaal José de San Martín, die een expeditiemacht organiseerde om de Andes over te steken en Chili in 1817 te bevrijden. Een monument ter herdenking van deze gebeurtenis staat op de top van de Gloria-heuvel, die in het westen over de stad uitkijkt. In 1861 werd Mendoza verwoest door een aardbeving, waarbij veel mensen het leven verloren. Er werd een nieuwe stad gepland (1863) met brede, met bomen omzoomde straten, pleinen en openbare parken, dicht bij de ruïnes. Een toevloed van immigranten, voornamelijk Italianen, in de late 19e eeuw stimuleerde de economische ontwikkeling.

Hoewel het klimaat droog is, heeft irrigatie de lokale teelt van moestuinen, boomgaarden en wijngaarden mogelijk gemaakt; water werd omgeleid van de Mendoza rivier bij Luján, 15 mijl (25 km) naar het zuiden, via een natuurlijk kanaal genaamd El Zanjón, die de stad doorkruist. De wijn-, fruitconserverings-, en petrochemische industrie zijn belangrijk in de stad en de bebouwde omgeving. Spoorlijnen en snelwegen verbinden Mendoza met de belangrijkste havens van Argentinië, en de stad fungeert als toegangspoort tot Chili. Een belangrijke basis van de Argentijnse luchtmacht is er gevestigd. De stad heeft verschillende theaters, een museum voor antropologie en natuurwetenschappen, de Nationale Universiteit van Cuyo (1939), en twee andere particuliere universiteiten. Aantal inwoners. (2001) 110.993; (2010) 115.041; (2011 schatting) stedelijke agglom., 957.000.