Pacific Southwest Airlines Flight 182

Op de ochtend van 25 september 1978 vertrok Pacific Southwest Airlines Flight 182 via Los Angeles van Sacramento naar San Diego. De zevenkoppige bemanning uit San Diego bestond uit gezagvoerder James E. McFeron (42); eerste officier Robert E. Fox (38); boordwerktuigkundige Martin J. Wahne (44); en vier stewardessen. De vlucht van Sacramento naar Los Angeles verliep zonder problemen. Om 8:34 uur vertrok vlucht 182 uit Los Angeles. Eerste officier Fox was de piloot. Er waren 128 passagiers aan boord, waaronder 29 werknemers van PSA. Het weer in San Diego was die ochtend zonnig en helder met een zicht van 16 km:2

Om 8:59 uur werd de PSA-bemanning door de naderingsverkeersleider gealarmeerd over een klein Cessna 172 Skyhawk-vliegtuig in de buurt. De Cessna werd gevlogen door twee gebrevetteerde piloten. De ene was Martin Kazy Jr., 32 jaar, die in het bezit was van bevoegdverklaringen voor éénmotorig, meermotorig en instrumentvliegen, alsmede een handelscertificaat en een certificaat voor instructeur instrumentvliegen. Hij had in totaal 5.137 uren gevlogen. De andere, David Boswell, 35, sergeant bij de U.S. Marine Corps, had eenmotorige en meermotorige vliegbevoegdheden en een handelscertificaat. Hij had 407 uur gevlogen op het moment van het ongeval en was onder instructie van Kazy bezig met het oefenen van instrumentlandingsprocedures om zijn instrumentrating te halen. Zij waren vertrokken van Montgomery Field en navigeerden volgens de zichtvliegvoorschriften, waarvoor geen vliegplan behoefde te worden ingediend. Boswell droeg een “kap” om zijn gezichtsveld recht vooruit tot het cockpitpaneel te beperken, vergelijkbaar met een oversized zonneklep met verticale panelen om het perifere zicht te blokkeren, wat normaal is bij IFR-training. Op het ogenblik van de botsing was de Cessna bezig met de gemiste nadering (in visuele meteorologische omstandigheden) van Lindbergh’s Runway 9, op weg naar het oosten en stijgend. De Cessna was in communicatie met de naderingsverkeersleiding van San Diego.:2

De PSA-piloten meldden dat ze de Cessna zagen nadat ze door de verkeersleiding op de hoogte waren gesteld van zijn positie, hoewel uit opnamen van cockpitstemmen bleek dat de PSA-piloten de Cessna kort daarna niet meer in zicht hadden en speculeerden over zijn positie. Vanwege radiostoringen ontving de toren van Lindbergh (volgens de stemopname van de toren) de transmissie van 09.00:50 als “He’s passing off to our right” en nam aan dat de PSA jet de Cessna in zicht had, waardoor de visuele separatie behouden bleef.:3

Na toestemming te hebben gekregen om te landen, en ongeveer 40 seconden voor de botsing met de Cessna, verliep het gesprek tussen de vier inzittenden van de cockpit (gezagvoerder, eerste officier, boordwerktuigkundige, en de PSA gezagvoerder buiten dienst, Spencer Nelson, die in de jump seat van de cockpit zat) als volgt, waaruit de verwarring blijkt:

Ondanks de opmerking van de gezagvoerder dat de Cessna “waarschijnlijk achter ons nu” was, bevond deze zich in werkelijkheid recht voor en onder de Boeing. Het PSA-toestel was aan het dalen en naderde snel het kleine vliegtuig, dat een bocht naar rechts naar het oosten had gemaakt, waarmee het van de toegewezen koers afweek. Volgens het rapport van de National Transportation Safety Board (NTSB) kan de Cessna een moeilijk visueel doelwit zijn geweest voor de piloten van de jet, aangezien het zich onder hen bevond en opging in de veelkleurige huizen van de woonwijk eronder; de romp van de Cessna was geel, en de meeste huizen hadden een geelachtige kleur. Ook was de schijnbare beweging van de Cessna, gezien vanuit de Boeing, tot een minimum beperkt, aangezien beide vliegtuigen ongeveer dezelfde koers volgden. Volgens het rapport was een andere mogelijke reden waarom de bemanning van de PSA moeite had met het waarnemen van de Cessna, dat de romp visueel kleiner was gemaakt als gevolg van de verkorting. In hetzelfde rapport stond echter ook: “het witte oppervlak van de vleugel van de Cessna zou in het ochtendzonlicht een relatief helder doelwit kunnen zijn geweest.”

In een zichtbaarheidsstudie die in het NTSB-rapport wordt aangehaald, wordt geconcludeerd dat de Cessna van 170 tot 90 seconden voor de botsing bijna in het midden van de voorruit van de Boeing zou moeten hebben gestaan, en daarna waarschijnlijk op het onderste deel van de voorruit, net boven de ruitenwissers. De studie zei ook dat de Cessna piloot ongeveer 90 seconden voor de botsing ongeveer 10 seconden zicht zou hebben gehad op de Boeing vanuit het linkerdeurraam, maar het zicht op de inhalende jet werd voor de rest van de tijd geblokkeerd door de plafondstructuur van de Cessna.

De bemanning van vlucht 182 heeft de toren nooit expliciet gewaarschuwd dat ze het zicht op de Cessna waren verloren. Als zij dit aan de verkeersleiders duidelijk hadden gemaakt, zou de crash misschien niet hebben plaatsgevonden. Als de Cessna de koers van 70° had aangehouden die de verkeersleiding hem had toegewezen, in plaats van 90° te draaien, zouden de vliegtuigen elkaar volgens de NTSB met ongeveer 300 meter hebben gemist in plaats van te botsen. Uiteindelijk bleef de NTSB erbij dat, ongeacht die koerswijziging, het de verantwoordelijkheid van de bemanning van het inhalende vliegtuig was om te voldoen aan de wettelijke eis om “ruim vrij” van de Cessna te passeren.

De naderingsverkeersleiding op de grond pikte 19 seconden voor de botsing een geautomatiseerd conflictalarm op, maar gaf deze informatie niet door aan het vliegtuig omdat, volgens de naderingscoördinator, dergelijke waarschuwingen gebruikelijk waren, zelfs als er geen daadwerkelijk conflict bestond. De NTSB verklaarde: “Gebaseerd op alle informatie waarover hij beschikte, besloot hij dat de bemanning van Vlucht 182 voldeed aan hun visuele separatieklaring; dat zij een inhaalmanoeuvre uitvoerden binnen de separatieparameters van de conflictwaarschuwingscomputer; en dat er derhalve geen conflict bestond.”

Dit was het gesprek in de PSA cockpit vanaf 16 seconden voor de botsing met de Cessna:

Wrakstukken van PSA 182 na de crash

PSA vlucht 182 overvloog de Cessna, die zich direct eronder bevond, beide ruwweg op een koers van 090 (pal oost). De botsing vond plaats op ongeveer 2.600 voet (790 m). Volgens verschillende getuigen op de grond hoorden ze eerst een luid metaalachtig “krakend” geluid, toen een explosie, en een vuur deed hen opkijken.

Staffotograaf Hans Wendt (1934-2013) van het San Diego County Public Relations Office was aanwezig bij een persevenement in de open lucht met een fotocamera en nam twee foto’s na de botsing van de vallende 727, waarvan de rechtervleugel in brand stond. Cameraman Steve Howell van de lokale TV-zender 39 was aanwezig op hetzelfde evenement en legde de Cessna vast terwijl hij op de aarde viel, het geluid van de neerstortende 727, en de paddestoelwolk van de crash die daarvan het gevolg was. De San Diego Evening Tribune, een voorloper van The San Diego Union-Tribune, kreeg in 1979 voor haar verslaggeving van de ramp een Pulitzerprijs voor “Local, General, or Spot News Reporting”.

Het wrak van de Cessna stortte op de grond, de verticale stabilisator van de romp gerukt en naar links gebogen, de brokstukken sloegen ongeveer 1.100 m ten noordwesten neer van waar de 727 neerstortte. De rechtervleugel van de PSA 182 was zwaar beschadigd, waardoor het vliegtuig onbestuurbaar werd en een scherpe bocht naar rechts maakte (duidelijk te zien op de foto’s van Wendt), en de brandstoftank in het vliegtuig scheurde en begon te branden, toen dit laatste gesprek plaatsvond in de cockpit:

De crashplaats van PSA 182 zoals die er in 2010 uitzag: Kijkend in westelijke richting over Dwight St., de kruising met Nile Street is op de voorgrond; de kruising met Boundary St. op de achtergrond. De eerste inslag was ongeveer 9,1 m (30 ft) rechts van de fotograaf, op Nile St.

Vlucht 182 trof een huis op 3611 Nile Street, 5 km (3 mijl) ten noordoosten van Lindbergh Field, in een woonwijk van San Diego die bekend staat als North Park. Het vliegtuig raakte vervolgens de oprit van het huis met een snelheid van 300 km/u (480 km/u), de neus naar beneden en een helling van 50° naar rechts. Seismografische metingen gaven aan dat de inslag plaatsvond om 09:02:07, ongeveer 2,5 seconden nadat de cockpit voice recorder de stroom verloor. Het vliegtuig stortte neer net ten westen van de snelweg I-805, ongeveer 9,1 m ten noorden van de kruising van Dwight en Nile Streets, waarbij het grootste deel van het puinveld zich in noordoostelijke tot zuidwestelijke richting verspreidde in de richting van Boundary Street. Een van de vleugels van het vliegtuig kwam vast te zitten in een huis. De coördinaten van de crashplaats van de Boeing staan in de infobox. Het grootste stuk van de Cessna kwam ongeveer zes blokken verderop neer bij 32nd Street en Polk Avenue 32°45′7.97″N 117°7′32.57″W / 32.7522139°N 117.1257139°W. De explosie en het vuur van de neerstortende 727 veroorzaakten een paddestoelwolk die mijlenver te zien was (en gefotografeerd en gefilmd werd). Ongeveer 60% van het gehele brandweerkorps van San Diego werd uiteindelijk ter plaatse gestuurd, en de eerste hulpverleners zeiden dat er nergens iets te zien was dat op een vliegtuig leek, aangezien de inslag, de explosie en de branden de 727 volledig hadden verwoest en er geen noemenswaardige onderdelen meer over waren behalve de motoren, de romp en het landingsgestel. Echter, de impact en het puin gebied was relatief klein als gevolg van de steile, neus-omlaag hoek van het vliegtuig.:8

In totaal 144 mensen verloren hun leven in de ramp, met inbegrip van vlucht 182’s zeven bemanningsleden, 30 extra PSA werknemers deadheading naar PSA’s San Diego basis, de twee Cessna inzittenden, en zeven bewoners (vijf vrouwen, twee mannelijke kinderen) op de grond. Met 144 doden was dit het dodelijkste ongeval in de Verenigde Staten, en overtrof het de botsing in de lucht van New York in 1960, tot acht maanden later toen American Airlines Vlucht 191 neerstortte met 273 doden. Vanaf 2021 is het momenteel de op vijf na dodelijkste luchtvaartramp in de Verenigde Staten (terrorisme niet meegerekend), en ook de dodelijkste luchtvaartramp in Californië.