Pro-Anorexia websites: The Thin Web Line
Anorexia Sites Offer Lessons to Be Learned
Hoewel het nog veel te vroeg is om tot een dergelijke conclusie te komen, merkt Peebles op dat er dingen zijn die ouders en gezondheidswerkers kunnen leren over de behoeften van jonge mensen van de “pro-ana” sites.
“Het lijkt erop dat er een subgroep van patiënten is die bijzonder nieuwsgierig en kwetsbaar zijn voor websites. Ze zijn echt op zoek naar informatie over hun ziekte, stellen echt vragen,” zegt ze. “Hoe kunnen we die behoefte aan informatie op een positievere manier aanpakken?”
Het is niet gemakkelijk. Er zijn een aantal goede pro-herstel sites, merkt Peebles op. Een van de bekendste en populairste is www.somethingfishy.org. Maar zelfs zulke sites kunnen worden misbruikt om ongezond gedrag aan te moedigen.
“Hoe positief we ook proberen te zijn in onze weergave van informatie, als je een eetstoornis hebt, heb je een zeer verwrongen wereldbeeld en hoor je wat je graag wilt horen,” zegt Peebles.
Als een herstelde boulima bijvoorbeeld vertelt hoe ze zichzelf vroeger liet overgeven met een tandenborstel, zal een puber met boulimia de alinea’s over hoe vreselijk die ervaring was waarschijnlijk overslaan en gewoon weglopen met een nieuw hulpmiddel om te zuiveren.
“Ze zijn niet specifiek gericht op tieners en zeer jonge volwassenen, of door hen gemaakt, en ze bieden niet noodzakelijkerwijs hetzelfde niveau van begrip of forum voor expressie,” zegt Peebles. “Het maakt duidelijk waar we naar moeten zoeken in termen van een beter forum: iets waardoor iemand die ambivalent is en beide gevoelens moet uiten, zich op zijn gemak voelt.”
Dat is een ingewikkeld voorstel: hoe creëer je zo’n site die tienervriendelijk blijft, maar de eetstoornis niet verergert, en die tegelijkertijd niet betuttelend is? Peebles hoopt dat toekomstig onderzoek licht zal werpen op die vraag, maar erkent dat het een uitdagende taak is.
Lizzy van haar kant zegt dat ze ernaar streeft om ervoor te zorgen dat haar site de donkere realiteit van eetstoornissen aan de orde stelt, in plaats van ze alleen maar te verheerlijken. “De meeste andere pro-ana sites zijn gewoon allemaal ‘Yay ana! Het is het beste!’ Ze laten niet zien hoe vreselijk en afschuwelijk en ellendig het is,” zegt ze.
Vaak zullen mensen haar mailen met de vraag of zij hen wil “leren” hoe ze anorexia of boulimie moeten hebben. “Dat maakt me bang. Ik zeg dat ze de hoofdstukken moeten lezen over dat het niet leuk is. Het is niet glamoureus. Ik wil dat ze weten over de pijn en de lichamelijke schade die het met zich meebrengt, hoe je het de hele tijd koud hebt en niet de trap op kunt lopen omdat je geen energie hebt. Hoe je haar uitvalt en je huid vies en geel wordt, en je spieren en organen beginnen te verbranden. Mensen denken daar niet aan.”