Rangers van het Noorden

Angelo Montanini – Rangers van het Noorden

Rangers van het Noorden, of kortweg de Verkenners, waren de noordelijke zwervers van Eriador, het laatste overblijfsel van de Dúnedain van Arnor die ooit het noordelijke koninkrijk van Arnor bevolkten. Zij beschermden het land waar zij rondzwierven, hoewel hun geheimzinnigheid maakte dat andere volkeren hen als gevaarlijk en wantrouwend beschouwden in Bree en de Gouw, waar zij bekend stonden als “Wachters”.

Zij zagen er grimmig uit en waren gewoonlijk gekleed in grijs of donkergroen, met een mantelsluiting in de vorm van een 6-puntige ster.

De term ‘Verkenners van het Noorden’ werd het meest gebruikt door hen die in het zuidelijke land van Rohan en Gondor woonden, misschien om dit volk te onderscheiden van hun verre neven, de Verkenners van Ithilien. Net als de Jagers van het Noorden waren ook zij Dúnedain, maar zij behoorden tot het zuidelijke koninkrijk Gondor, en hun voorouders waren al zo’n drieduizend jaar gescheiden van de noordelijke Dúnedain.

• 1 Achtergrond
• 2 Geschiedenis
• 3 Uitbeelding in bewerkingen
• 4 Zie ook
• 5 Referenties

Achtergrond

Hoofdartikel: Mannen van Arnor

De Dúnedain van Arnor slonken na het uiteenvallen van Arnor in drie koninkrijken en de oorlogen met Angmar. Cardolan en Rhudaur vielen al snel en alleen het kleine koninkrijk Arthedain hield de adellijke lijn van Isildur in stand. Uiteindelijk werd ook dat vernietigd in de Slag bij Fornost en Arvedui, de laatste koning van Arthedain ging verloren in de zee.

Arvedui’s zoon en erfgenaam, Aranarth eiste de titel op van stamhoofd, die zou heersen over de overblijfselen van zijn volk. Elrond had de erfstukken van het huis van Isildur in zijn bezit: de scherven van Narsil, de Ster van Elendil, de Scepter van Annúminas en later de Ring van Barahir, vrijgekocht van de Lossoth.

Ieder van Aranarths erfgenamen (die, net als hij, zijn afstamming konden herleiden tot Isildur zelf) zou in het geheim worden geboren en opgevoed in Rivendell.

De Rangers werden een geheimzinnig zwervend en nomadisch volk rond Eriador, ver van Sauron’s spionnen, weinig bekend of herinnerd, en hun daden werden zelden opgetekend.

Geschiedenis

De Waakzame Vrede volgde op het verlies van Arnor en na het einde daarvan concentreerden de vijanden zich vooral tegen Rhovanion en Gondor. Gedurende die tijd vochten de Verkenners kleine gevechten en schermutselingen tegen orcs en wolven om de regio veilig te houden. De hobbits van de Gouw bloeiden op onder hun bescherming.

Tijdens de heerschappij van Arassuil werden de Orcs van de Nevelbergen brutaler en durfden Eriador binnen te vallen. De Verkenners vochten vele gevechten om hen tegen te houden, maar één groep slaagde erin de Gouw te bereiken, en werd afgeslagen door een groep dappere Hobbits onder Bandobras Took in T.A. 2747. Kort daarna brak de Lange Winter aan en vele levens gingen verloren, en Gandalf moest de Hobbits van de Gouw helpen te overleven.

In 2911, tijdens Argonui’s bewind, begon de Fell Winter waarbij de Brandywine dichtvroor. Dit was een katalysator voor de Witte Wolven om Eriador vanuit het Noorden binnen te vallen. In het laatste jaar van zijn heerschappij verwoestten grote overstromingen Enedwaith en Minhiriath, waardoor Tharbad geruïneerd en verlaten achterbleef. De volgende jaren waren vredig, hoewel Arador werd gedood door heuveltrollen en zijn zoon Arathorn II werd gedood tijdens de jacht op orcs.

Arathorns zoon, Aragorn II volgde hem op, die tussen 2957 en 2980 grote reizen maakte, dienend in de legers van Koning Thengel van Rohan, en Steward Ecthelion II van Gondor. Veel van zijn opdrachten verzwakten Sauron en zijn bondgenoten, en het Westen verdroeg hem tijdens de Oorlog van de Ring.

Saruman volgde Gandalfs belangstelling voor de Hobbits en plaatste spionnen in Bree en Southfarthing. In de jaren voorafgaand aan de Oorlog van de Ring zagen zijn spionnen dat de Gouw nauwlettend werd bewaakt door de Verkenners. Toen Gandalf vermoedde dat Bilbo Balings de Ene Ring bezat, werd de bewaking verdubbeld (misschien op zijn verzoek aan stamhoofd Aragorn). Hij vroeg Aragorn ook om Gollem op te sporen.

Op dat moment waren Aragorns Jagers verspreid en afgenomen. Toen Halbarad een groep Rangers naar het zuiden leidde om Aragorn te helpen in de oorlog, kon hij in de haast niet meer dan dertig Rangers bij elkaar krijgen die vochten in de Slag om Pelennor Fields.

Aragorn werd uiteindelijk Koning Elessar van het Verenigd Koninkrijk en de Rangers werden weer een verenigd volk onder de lijn van Elendil in het Vierde Tijdperk.

Afbeelding in adaptaties

Rangers of the North in The Lord of the Rings: Oorlog in het Noorden.

2007: The Lord of the Rings Online:De Rangers van het Noorden worden in het spel gewoon Rangers genoemd. Er waren er verspreid over Midden-aarde, maar er waren er ook veel die georganiseerd waren. Er was een groep die Aragorn leidde om de bewegingen van de Vijand in de gaten te houden tijdens “Stirrings in the Darkness”. De belangrijkste Ranger facties in het spel zijn de Rangers van Esteldín, de Wardens van Annúminas, en de Grey Company.

2011: The Lord of the Rings: War in the North:

De Rangers van het Noorden verschijnen voor het eerst in de Proloog van het spel. Ze hebben een aantal barricades bij Sarn Ford opgezet om te voorkomen dat de Nazgûl de Gouw binnenkomen. Ze slagen er echter niet in hun posities te behouden en worden verslagen. Veel Verkenners zijn gedood, sommigen hebben hun kamp bij Sarn Ford gereorganiseerd terwijl anderen patrouilleren en de omliggende landen verkennen.

Zie ook

• Beelden van de Verkenners van het Noorden