The Disturbing True Stories That Inspired ‘The Legend Of Sleepy Hollow’

Washington Irvings beroemde verhaal The Legend of Sleepy Hollow en zijn iconische ruiter zonder hoofd zijn ontstaan uit een mix van waargebeurde geschiedenis en verontrustende folklore.

Elk jaar wanneer de groene bladeren knaloranje kleuren en er pompoenen voor de deur staan, wordt het klassieke spookverhaal van Washington Irving, The Legend Of Sleepy Hollow, opnieuw verteld.

Het klassieke Amerikaanse spookverhaal gaat over Ichabod Crane, een bijgelovige schoolmeester die terechtkomt in het spookstadje Sleepy Hollow, waar hij een noodlottige ontmoeting heeft met de beruchte hoofdloze ruiter voordat hij op mysterieuze wijze voorgoed uit de gemeenschap verdwijnt.

“Een slaperige, dromerige invloed lijkt over het land te hangen, en de atmosfeer te doordringen… Zeker is dat de plaats nog steeds onder de heerschappij van een of andere toverkracht staat, die een betovering over de geest van de goede mensen houdt, waardoor ze in een voortdurende mijmering rondlopen.”

De legende is een hoofdbestanddeel van de Amerikaanse folklore, maar de inspiratiebron is wereldwijd. Het spookachtige werk van Washington Irving komt voort uit een mengeling van buitenlandse overlevering, lokale geschiedenis en een beetje van het unheimliche.

Hoofdloze Ruiters die Sleepy Hollow inspireerden

Wikimedia CommonsDe oorsprong van de Hoofdloze Ruiter is terug te vinden in verschillende Europese overleveringen, maar Irvings schepsel is waarschijnlijk geïnspireerd op een historisch verslag van de Amerikaanse Revolutie.

De mythe van de ruiter zonder hoofd is, zoals veel folklore, verspreid over verschillende culturen. Er zijn varianten van een onthoofde verschijning te paard in zowel Scandinavië als Noord-Europa.

In de Keltische traditie is er bijvoorbeeld de legende van de dullahan, een demon zonder hoofd die rondreist op een zwart paard. Ook in het Arthurverhaal Sir Gawain and the Green Knight onthoofdt een ridder van Camelot een groene reus nadat hij is uitgedaagd, om vervolgens te zien hoe het wezen wegrijdt met zijn bloedende hoofd op sleeptouw.

British Library/FlickrIllustratie van het gedicht ‘De wilde jager’ van Gottfried August Bürger.

Het bekendst van deze folklore zijn misschien wel de verhalen van De wilde jager of Der wilde Jäger van de Duitse dichter Gottfried August Bürger en de Duitse sprookjes van schrijver Karl Musäus, waarin spookachtige ruiters worden afgeschilderd als een slecht voorteken als ze ooit worden aangetroffen.

De belezen en welopgevoede Irving zou zeker met dergelijke verhalen in aanraking zijn gekomen, vooral toen hij op een Europese tournee ging en vervolgens de verhalenbundel The Sketch Book of Geoffrey Crayon, Gent,

De verwijzingen naar onthoofding in de folklore zijn zo talrijk dat sommige geleerden geloven dat de historische fascinatie van de samenleving voor onthoofding symbool staat voor onze angst voor mannelijke castratie – Sigmund Freud behandelt dit “castratiecomplex” in zijn Medusa’s Head. Maar zelfs zonder Freudiaanse analyse kan een hoofdloos iets gemakkelijk angst inboezemen.

Wikimedia CommonsThe Legend of Sleepy Hollow wordt algemeen beschouwd als het beste werk van Washington Irving, dat hem naar internationale faam katapulteerde.

De Amerikaanse auteur van The Legend of Sleepy Hollow vond zijn inspiratie echter misschien dichter bij huis.

Hoe The Legend Of Sleepy Hollow leende van het verhaal van de Hessische soldaat

“Gigantisch van lengte, en gehuld in een mantel, was Ichabod ontzet toen hij zag dat hij zonder hoofd was! Maar zijn afschuw werd nog groter toen hij zag dat het hoofd, dat op zijn schouders had moeten rusten, voor hem werd gedragen op de zadelpen van zijn zadel!”

Een populaire mythe na de Amerikaanse Revolutie was het verhaal van de hoofdloze Hessische soldaat. Hessians waren Duitse troepen die Amerika te hulp schoten in de strijd tegen de Britten, en deze Hessian werd onthoofd door een kanonskogel tijdens de Slag om White Plains in 1776.

Het verhaal gaat dat het lijk van de onthoofde Hessian kort na zijn dood werd begraven in de Old Dutch Church in Sleepy Hollow, vlakbij het kleine dorpje Tarrytown, New York. Men geloofde dat de Hessian ’s nachts zou opstaan op zoek naar zijn hoofd en iedereen die de pech had te worden bezocht door zijn verschijning werd ter dood veroordeeld.

Wikimedia CommonsHessische soldaten waren Duitse troepen die tijdens de oorlog werden opgeroepen om Amerikaanse troepen te helpen.

Hoewel sceptici van het bovennatuurlijke het bestaan van deze ruiter zonder hoofd zouden kunnen tegenspreken, tonen historische verslagen aan dat er wel degelijk een echte onthoofde Hessische soldaat bestond. In zijn memoires uit 1798 schreef generaal-majoor William Heath: “Een schot van het Amerikaanse kanon op deze plaats heeft het hoofd van een Hessische artillerist afgehakt.”

Een andere soldaat, Anthony Maxwell, zou de onfortuinlijke dood uit de eerste hand hebben gezien en er nog jaren over hebben gesproken.

Alejandro AlvesDe huidige oud-Hollandse kerk waar de hoofdloze Hessische strijder zou zijn begraven.

Het spookachtige verhaal van de hoofdloze Hessische soldaat was bekend in het noordoosten. Het toeval wil dat op ongeveer 10 mijl van White Plains, New York, waar de gruwelijke dood zou hebben plaatsgevonden, een tienerjongen met de naam Washington Irving bij een vriend in het stadje Tarrytown woonde.

De echte mensen en plaatsen achter de Sleepy Hollow legende

Het ware verhaal van Sleepy Hollow kan worden herleid tot de vroege jaren van Washington Irving. Op 15-jarige leeftijd verliet Irving zijn geboortestad New York City en trok hij naar Tarrytown, waar zijn vriend James Kirke Paulding woonde.

Maar dit was geen gewoon huisbezoek. Rond die tijd in 1798 werd New York City geteisterd door gele koorts die vanuit Philadelphia was overgewaaid, waar de door muggen overgebrachte ziekte aan 5.000 mensen het leven kostte.

Washington Irvings familie behoorde tot degenen die rijk genoeg waren om de stad te verlaten en elders een toevluchtsoord te zoeken. Ze ontsnapten naar het frisse platteland van de Hudson-vallei, waar Irving, zoals blijkt uit zijn geschriften, dol was op het idyllische landschap en de griezelige gevoelens die werden opgeroepen door de schilderachtige koloniale Nederlandse architectuur.

Wikimedia CommonsJesse Merwin, een schoolleraar en vriend van Irving, zou tot de echte mensen behoren die het karakter van Ichabod Crane inspireerden.

Irving was vooral gebiologeerd door de Kaatskill Mountains, waarvan Irving beschreef dat ze een “toverachtig effect” op zijn verbeelding hadden.

New York Public LibraryHet stadje Sleepy Hollow dat in Irvings tijd bekend stond als North Tarrytown.

Die verliefdheid heeft Irvings creatie van The Legend of Sleepy Hollow op een aantal manieren sterk beïnvloed. Behalve dat zijn fictieve dorp Sleepy Hollow was gemodelleerd naar het echte stadje North Tarrytown waar hij woonde, genoot de schrijver er ook van om zijn personages te benoemen en losjes te baseren op echte mensen.

De hoofdpersoon in Irving’s Sleepy Hollow, Ichabod Crane, die “men zou kunnen verwarren met…een of andere vogelverschrikker die uit een maïsveld is weggelopen,” zou zijn geïnspireerd door Jesse Merwin, een wederzijdse vriend van de schrijver die hij deelde met Martin van Buren die later Amerika’s achtste president werd. Merwin was een leraar uit de staat New York die Irving gezelschap had gehouden tijdens zijn verblijf in Kinderhook in 1809.

Daniel Mennerich/FlickrThe old Philipsburg Manor and bridge, said to be the inspiration behind the infamous chase scene in the tale of the headless horseman.

Anderen beweerden dat de leergierige onderwijzer was geïnspireerd door Samuel Youngs, een luitenant uit Tarrytown die bevriend was met de familie Van Tassel, die ook Irving inspireerde en met naam en toenaam in het sprookje voorkomt. Waarschijnlijk was het personage van Ichabod Crane een samenstelling van deze twee mannen.

De naam Ichabod Crane behoorde toe aan een echte legerofficier, kolonel Ichabod B. Crane, die tijdens de oorlog van 1812 onder gouverneur Daniel D. Tompkins van New York diende in Fort Pike. Hoewel zowel de kolonel als Irving tijdens de oorlog op dezelfde plaats gestationeerd waren, is er geen bewijs dat zij elkaar ooit ontmoet hebben.

Wikimedia CommonsKolonel Ichabod Crane, de hoofdpersoon uit Irvings Sleepy Hollow was ook een echte legerofficier die tijdens de Brits-Amerikaanse oorlog op dezelfde post diende als de auteur.

“Ik kan zeggen dat Irving dol was op het fabriceren van ‘Yankee’ namen, wat hij al deed sinds voor de oorlog van 1812 ,” merkte Irving historica Elizabeth L. Bradley op. Misschien vond de schrijver de naam gewoon leuk en besloot hij die voor zijn boek te gebruiken.

Katrina Van Tassel, de onbeantwoorde liefde van Ichabod Crane, was vermoedelijk ook gebaseerd op iemand die Irving persoonlijk kende. Door Irving nogal overdreven beschreven als “mollig als een patrijs” en “rijp en smeltend en met rozige wangen als een van haar vaders perziken,” zou Van Tassel losjes geïnspireerd zijn op Eleanor Van Tassel Brush, en misschien op andere vrouwen die hij had gekend.

Bibliotheek van het CongresWashington Irvings huis in Sunnyside, New York.

“In het verhaal van Washington Irving hebben de Van Tassels geld, maar het is een verhaal, gebaseerd op een aantal echte mensen en een naam die van een grafsteen afkomstig is,” aldus Tara Van Tassell, een levende nazaat van de echte Tarrytown-familie.

Er is ook een plaag die het stadje in Irvings boek teistert en die vaag lijkt op de epidemie waarvoor zijn familie op de vlucht moest slaan. Al met al komen fictie, geschiedenis en het mystieke samen in het beroemde spookachtige verhaal van Washington Irving.

Het schrijven van Amerika’s populairste spookverhaal

British Library/FlickrIchabod Crane en een spookachtige soldaatfiguur.

In 1817 ging het familiebedrijf van Washington Irving – een kleine juridische praktijk die door hem en zijn broers werd gerund – failliet als gevolg van de Brits-Amerikaanse Oorlog van 1812.

Hoewel Irving een respectabele reputatie als schrijver had, waren er voor hem geen echte vooruitzichten op een baan meer in Amerika, en dus vertrok Irving vanuit New York naar Birmingham, Engeland, waar zijn zus Sarah en haar echtgenoot Henry van Wart al permanent woonden.

Hier werd Irving, geplaagd door writer’s block sinds het onverwachte succes van zijn eerste boek A History of New-York from the Beginning of the World to the End of the Dutch Dynasty jaren daarvoor, getroffen door een hernieuwde inspiratie om te schrijven.

Een gesprek met zijn zwager had bij hem oude herinneringen opgewekt aan zijn tijd in de Hudson-vallei en daarmee Irvings fascinatie voor het Nederlandse verleden van de gemeenschap en de plaatselijke overlevering.

Wikimedia CommonsThe Legend Of Sleepy Hollow werd gepubliceerd in de zesde aflevering van Irvings veelgeprezen verzameling korte films, The Sketch Book.

Washington Irving bracht de hele nacht door met het schrijven van zijn manuscript. Zijn zus en zwager, nauwelijks wakker en aangekleed voor het ontbijt, waren de eersten die de openingshoofdstukken hoorden van zijn verhalenbundel die later bekend zou worden als The Sketch Book.

De essaybundel werd in 1819 en 1820 in serie uitgegeven onder Irvings favoriete pseudoniem, Geoffrey Crayon. De latere publicatie bevatte ook het korte verhaal The Legend Of Sleepy Hollow.

The Sketch Book kreeg lovende kritieken na de eerste publicatie die vijf essays bevatte.

Wikimedia CommonsCover page to Mayne Reid’s version of the headless horseman legend, published in 1865.

Een van de eerste recensies voor het boek kwam van Irvings voormalige collega, Henry Brevoort, met wie Irving in de loop der jaren een zeer intieme en gecompliceerde relatie had gehad. Maar Brevoort’s anonieme recensie van het boek, gepubliceerd in de plaatselijke krant, wees Irving respectvol aan als de creatieve kracht achter de pseudoniem Geoffrey Crayon:

“De vrij stromende ader van hartelijke en vrolijke humor, en de fijn-ogende geest van observatie, ondersteund door een verlicht begrip en gereguleerd door een perceptie van geschiktheid – een tact – wonderbaarlijk snel en zeker, waarvoor Mr. Irving zich tot nu toe zo heeft onderscheiden, worden in het Schetsboek opnieuw tentoongesteld, met opgefriste schoonheid en toegevoegde charmes.”

Het Schetsboek vond al snel zijn weg naar de literaire basis van Engeland en kreeg net zoveel lof. Het boek leverde Irving de titel op van “de beste Britse schrijver die Amerika heeft voortgebracht.” Critici genoten vooral van Irvings elegante en humoristische spreektaal, en de meeste critici waren het erover eens dat het derde verhaal van de zesde aflevering van het boek, The Legend Of Sleepy Hollow, het kroonjuweel van de collectie was.

Alejandro AlvesSleepy Hollow geniet vandaag de dag nog steeds van het toerisme van hun spookstadje. Hier zie je een gekostumeerde ruiter zonder hoofd.

Moderne bewerkingen van de blijvende legende

Sinds het in 1820 voor het eerst de aandacht van het publiek trok, is The Legend Of Sleepy Hollow nog steeds een van de meest blijvende spookverhalen in Amerika. Zoals elk invloedrijk stuk literatuur is het verhaal herhaaldelijk aangepast en op talloze manieren tot leven gewekt, en het heeft zelfs de naamgeving van verschillende steden en dorpen in de VS geïnspireerd.

De eerste bekende verfilming was de stomme film The Headless Horseman uit 1922 en sindsdien is het verhaal keer op keer opnieuw verteld.

Een van de populairste versies van het beroemde griezelverhaal van Washington Irving was Sleepy Hollow uit 1999, een film geregisseerd door goth-regisseur Tim Burton met in de hoofdrollen A-lister Johnny Depp als Ichabod Crane, opnieuw verbeeld als een sceptische politieagent, en Christina Ricci als Crane’s love interest, Katrina Van Tassel.

“Ik heb Ichabod altijd gezien als een zeer delicaat, fragiel persoon die misschien een beetje te veel in contact stond met zijn vrouwelijke kant, als een bang klein meisje,” legde Depp uit over zijn moderne kijk op de horror-hoofdpersoon.

Ondanks de gemengde kritieken van de critici was de film een groot kassucces, leverde wereldwijd zo’n 207 miljoen dollar op en won een Oscar voor Beste Art Direction.

Een andere moderne bewerking was de FOX-serie Sleepy Hollow uit 2013, die een interessante draai gaf aan het klassieke verhaal door de spookachtige ruiter zonder hoofd een van de Vier Ruiters van de Apocalyps te maken en de 19e-eeuwse personages naar een moderne tijdssetting te verplaatsen.

Alejandro AlvesWashington Irving stierf op 28 nov. 1859 aan een hartaanval in Tarrytown. Hij ligt begraven op de Sleepy Hollow Cemetery en zijn graf is deze tijd van het jaar versierd.

Hoe vaak het ook wordt naverteld, The Legend Of Sleepy Hollow, met zijn unieke formule van folklore, geschiedenis en mystiek, blijft een Halloween-klassieker en bevestigt elk jaar opnieuw onze honger naar het bovennatuurlijke.

Nu je meer weet over het ware verhaal achter The Legend Of Sleepy Hollow en hoe het Amerika’s meest hervertelde spookverhaal werd, lees je over de legende van het echte zwaard in de steen en de persoon aan wie het eigenlijk toebehoorde. Maak daarna kennis met Joaquin Murrieta, de levensechte figuur die de inspiratie vormde voor “The Legend of Zorro.”