Uitleg over de FIFO-methode voor voorraadkosten

FIFO is een van de verschillende manieren om de voorraadkosten in een bedrijf te berekenen. De andere veelgebruikte voorraadberekeningsmethoden zijn LIFO (last-in, first-out) en gemiddelde kostprijs.

FIFO, wat staat voor “first-in, first-out”, is een voorraadkostenberekeningsmethode waarbij ervan wordt uitgegaan dat de eerste artikelen die in voorraad worden gebracht, ook de eerste zijn die worden verkocht. De voorraad aan het eind van een jaar bestaat dus uit de goederen die het laatst in de voorraad zijn opgenomen.

Waarom de voorraad waarderen?

Eén reden om de voorraad te waarderen is om de waarde ervan te bepalen voor voorraadfinancieringsdoeleinden. Een andere reden voor het waarderen van de inventaris is dat de voorraadkosten worden opgenomen in de kostprijs van de verkochte goederen, waardoor het bedrijfsinkomen voor belastingdoeleinden wordt verlaagd.

Uitleg over voorraadkosten

De berekening van de voorraadkosten is een belangrijk onderdeel van het indienen van uw bedrijfsbelastingaangifte. Net als andere legitieme zakelijke kosten, kunnen de kosten van de producten die u koopt om door te verkopen, worden afgetrokken van uw bedrijfsinkomsten om uw belastingen te verlagen.

Aan het begin van het jaar hebt u een eerste inventaris van producten in verschillende stadia van voltooiing of klaar om te worden verkocht. In de loop van het jaar koopt u meer inventaris in en verkoopt u een deel van de inventaris. Aan het eind van het jaar wilt u de kosten van de verkochte voorraad opnemen als bedrijfskosten, die in mindering worden gebracht op uw omzet. Deze berekening wordt de kostprijs van de verkochte goederen genoemd.

De IRS heeft een aantal mogelijke manieren vastgesteld waarop u de kostprijs van de verkochte goederen kunt berekenen. FIFO is een methode die wordt gebruikt om de kostprijs van de verkochte voorraden te bepalen voor uw bedrijfsbelastingaangifte.

De voorraadkosten berekenen met FIFO

Hier ziet u hoe de voorraadkosten worden berekend met de FIFO-methode:
Aannemelijk is dat een product gedurende het jaar in drie partijen wordt gemaakt. De kosten en hoeveelheid van elke batch zijn:

• Batch 1: Aantal 2000 stuks, Kosten om $8000 te produceren
• Batch 2: Aantal 1500 stuks, Kosten om $7000 te produceren
• Batch 3: Aantal 1700 stuks, Kosten om $7700 te produceren
• Totaal geproduceerd: 5.200 stuks. Totale kosten $22.700. Gemiddelde kosten om een stuk te produceren: $4,37.

Volgende moet je de kosten per eenheid berekenen voor elke geproduceerde batch.

• Batch 1: $8000/2000 = $4
• Batch 2: $7000/1500 = $4.67
• Batch 3: $7700/1700 = $4,53

Stel dat u in de loop van het jaar 4.000 stuks hebt verkocht van de 5.200 geproduceerde stuks. U weet niet welke stuks tegen welke kostprijs zijn verkocht. Om de kosten van de verkochte eenheden te bepalen, begint u bij FIFO-boekhouding met de veronderstelling dat u de oudste (first-in) geproduceerde artikelen het eerst hebt verkocht.

Dus van de 4.000 verkochte eenheden, met gebruikmaking van FIFO:

• U gaat ervan uit dat alle 2.000 van de Batch 1 artikelen met een waarde van $ 4 per stuk het eerst zijn verkocht. De eerste 2.000 verkochte eenheden van Batch 1 kosten $ 4,00 per eenheid. Dat is in totaal $8.000.
• De volgende 1.500 verkochte eenheden uit Batch 2 kosten $4,67 per eenheid, voor een totaal van $7.005.
• En de laatste 500 verkochte eenheden uit Batch 3 kosten $4,53 per stuk, voor een totaal van $2.265.
• Als we deze kosten bij elkaar optellen, komen de totale kosten van de 4000 verkochte artikelen uit op 17.270 dollar.

Andere kostprijsberekeningsmethoden

In plaats van FIFO te gebruiken, gebruiken sommige bedrijven een van deze andere voorraadkostenberekeningsmethoden:

• Specifieke identificatie wordt gebruikt wanneer specifieke artikelen kunnen worden geïdentificeerd. Zo kan de kostprijs van antiek of verzamelobjecten, juwelen of bont individueel worden bepaald, meestal door taxaties.
• LIFO costing (“last-in, first-out”) beschouwt de laatst geproduceerde producten als de producten die het eerst worden verkocht. In dit geval zou u ervan uitgaan dat eerst batch 3 wordt verkocht, daarna batch 2 en daarna de resterende 800 stuks uit batch 1. De totale kosten van 4000 verkochte artikelen onder LIFO-boekhouding zouden $ 17.906 bedragen.

LIFO zal een hogere kostprijs van verkochte goederen en een lagere eindvoorraad opleveren. Bij FIFO is de kostprijs van de verkochte goederen lager en de eindvoorraad hoger. In tijden van dalende prijzen zal echter het omgekeerde gelden.