Waarom ik een advocaat voor burgerrechten ben geworden

Ik ben rechten gaan studeren om te leren hoe wetten die historisch onderdrukte gemeenschappen onrechtvaardig benadelen, kunnen worden vormgegeven of veranderd. Toen ik opgroeide in het zuiden, was ik al op jonge leeftijd getuige van rassendiscriminatie en onrechtvaardigheid op milieugebied. Ik werd op de basisschool uitgescholden voor n-woord en op mijn middelbare school gestraft omdat ik opkwam voor het opnemen van burgerrechten in het reguliere geschiedeniscurriculum.

Wonend in een kleine plattelandsgemeente werd ik me al snel bewust van de intersectionele manieren waarop onrechtvaardige systemen mensen van kleur schaadden in het rechtssysteem en zag ik andere acties die onze fundamentele kwaliteit van leven aantastten. Zwarten werd zelden om hun mening gevraagd over luchtkwaliteitskwesties of actief betrokken bij openbare commentaarperiodes, hoewel velen van ons door onze omgeving aan longproblemen leden. Omdat mijn woonplaats op het platteland ligt, was er voldoende ruimte om industriële fabrieken en afvalverwerkingsinstallaties te bouwen – natuurlijk werden deze installaties vaak in de buurt van gekleurde gemeenschappen geplaatst en droegen zij waarschijnlijk bij aan de slechte luchtkwaliteit met de bijbehorende gezondheidsrisico’s. Maar de ongelijkheden gingen verder dan milieukwesties.

Ik werd vlak na de middelbare school racistisch door de politie geprofileerd, en ik leerde in de strafrechtbank dat de toegang tot een advocaat die zijn cliënten ijverig vertegenwoordigt, alle verschil uitmaakt. In de rechtszaal hoorde ik advocaten vragen naar de naam van hun cliënt, minuten voordat ze in de rechtszaal voor hem pleitten. Zwarten, inheemsen, Latino’s en mensen met een laag inkomen hebben het nog steeds moeilijk om een ijverige vertegenwoordiging te krijgen. Ik was ook geschokt toen ik een openbare verdediger hoorde zeggen dat haar agenda zo vol was dat mensen die strafvervolging nodig hebben meer kans zouden maken als ze een particuliere advocaat in de arm zouden nemen. De grondwettelijke bescherming in strafzaken strekt zich echter uit tot alle individuen, niet alleen tot degenen die een betere vertegenwoordiging kunnen betalen. Daar wilde ik verandering in brengen.

Tijdens mijn studie en mijn rechtenstudie heb ik op Capitol Hill gewerkt om beter te begrijpen hoe het wetgevingsproces van invloed is op het werk voor burgerrechten. Om mijn praktijk beter te onderbouwen, volgde ik cursussen als Critical Race Theory, Environmental Law en Education Law. Ik heb gewerkt voor organisaties en overheidsinstanties die mede hebben bepaald wat voor soort burgerrechtenadvocaat ik uiteindelijk wilde worden, zoals het Lawyers Committee for Civil Rights; NAACP Legal Defense and Educational Fund; en het Center on Race, Poverty, and the Environment. Ik heb gewerkt voor het Witte Huis en het Office for Civil Rights en Office of Equal Employment Opportunity Services van het Amerikaanse Ministerie van Onderwijs. Al deze ervaringen gaven me inzicht in wat mijn cliënten mogelijk konden verwachten als we federale klachten indienden, welk bureau het meest geschikt was voor onze behoeften, en hoe we federale gegevens konden krijgen. Voor mijn ervaring met burgerrechten tijdens mijn rechtenstudie heb ik professoren en mentoren benaderd, e-mails naar organisaties gestuurd voor informele interviews, en verschillende banenbeurzen, netwerkevenementen en conferenties bijgewoond.

Burgerrechtenadvocaat zijn betekent vaak luisteren naar gemeenschappen en hen helpen de juiste oplossingen voor hun behoeften te vinden; we proberen de hoofdoorzaak van het probleem te achterhalen om te voorkomen dat het zich opnieuw voordoet. Ik ben momenteel bezig met een rechtszaak tegen de stad en het district San Francisco omdat de politie een aantal jaren geleden zwarte mensen racistisch heeft geprofileerd tijdens een operatie. Onze rechtszaak had betrekking op deze raciaal discriminerende arrestaties, die mogelijk werden gemaakt door de onverschilligheid van de stad tegenover de reeds lang bestaande ongrondwettelijke praktijken van de politie van San Francisco. Daarnaast heb ik een federale administratieve klacht ingediend bij het Visalia Unified School District omdat zwarte leerlingen blootstaan aan een raciaal vijandige omgeving. Deze leerlingen klagen al meer dan tien jaar bij het district, maar omdat ze maar een kleine groep vormen, minder dan 3% van de leerlingenpopulatie, zijn hun zorgen terzijde geschoven.

Ik doe dit werk omdat systematische en individuele schendingen van de wet niet ongecontroleerd mogen blijven. Ik werk dagelijks aan een systeem dat vaak in het nadeel van mijn cliënten werkt.

Abre’s top 4 tips om advocaat voor burgerrechten te worden

1. Er is geen lineair pad. Ja, je stages zijn belangrijk, maar je drive is nog belangrijker.
2. Ken je professoren die burgerrechtenrecht beoefenen. Professoren zijn een geweldige bron bij het overwegen van kansen op werk.
3. Zeg vroeg in je carrière meer ja dan nee. Als advocaat in burgerrechten moet je flexibel zijn en je bij bijna elke zaak aanpassen aan veranderingen en nieuwe feiten, inclusief volledig veranderende juridische strategieën. Ik leer elke dag nieuwe vaardigheden en lessen en ik realiseer me dat de advocatuur een oneindig leerproces is, wat opwindend is.
4. Benader het werk met nederigheid. Degenen onder ons in de advocatuur hebben enig voorrecht, en sommige individuen hebben meer voorrecht dan anderen. Het helpt uw cliënten niet om deze feiten te negeren. U zult een betere collega en pleitbezorger voor uw cliënten zijn als u dit erkent en een bondgenoot bent.