Walt Whitman: Gedichten Samenvatting en analyse van “I Hear America Singing”

Samenvatting

In “I Hear America Singing,” beschrijft de spreker verschillende “kerstliederen” die voortkomen uit verschillende figuren in de Amerikaanse arbeidersklasse als mensen hun werk doen. Hij hoort de mecaniciens, de timmerman, de metselaar en de schipper zingen. Ook de matroos, de schoenmaker, de hoedenmaker, de houthakker en de ploeger zingen hun eigen liederen. De spreker prijst elk afzonderlijk lied, dat het verband legt tussen de arbeider en zijn taak: bijvoorbeeld “de matroos op het dek van de stoomboot” en “de schoenmaker als hij op zijn bank zit”. De spreker noemt ook de werkende vrouwen. De moeder en de jonge vrouw zingen, net als het meisje dat aan het naaien en wassen is. Elke persoon in het gedicht heeft een eigen kerstlied, en samen creëren ze het geluid van “America Singing.”

Analyse

Het gedicht bestaat uit één stanza, die uit elf regels bestaat. Whitman schrijft in zijn karakteristieke vrije verzen. De structuur is eenvoudig – het volgt de eenvoudige lijstindeling die Whitman gewoonlijk in zijn poëzie toepast. Eén voor één somt hij de verschillende leden van de Amerikaanse arbeidersklasse op en beschrijft de manier waarop zij zingen terwijl zij hun respectieve taken uitvoeren. Hij formatteert elke regel en zin op dezelfde manier, aangezien veel regels beginnen met het woord “de” en zinnen bevatten die variaties zijn op “als hij ___” of “op weg naar ___”. Deze structurele keuze geeft de regels een snel tempo en een ritmische grilligheid. Hierdoor geeft het gedicht de lezer het gevoel dat hij deze kerstliedjes snel achter elkaar hoort.

Dit gedicht is een voorbeeld van het thema muzikaliteit in Whitman’s poëzie. Whitman gebruikt muziek om de onderlinge verbondenheid van de menselijke ervaring te benadrukken. Ook al zingt iedere arbeider zijn eigen lied, het zingen is universeel, en bij uitbreiding verenigen alle arbeiders zich onder één gemeenschappelijke Amerikaanse identiteit.

Hoewel Whitman in dit gedicht feitelijke liederen beschrijft, zijn er eerder in de bundel gevallen waarin hij het woord “sing” gebruikt in plaats van “write” wanneer hij verwijst naar zijn poëzie. Dit komt door Whitmans overtuiging dat poëzie het sterkst was als een oraal medium. Whitman wilde dat zijn gedichten hardop werden uitgesproken omdat de woorden krachtiger werden als ze de pagina konden overstijgen. Vanwege dit sterke verband tussen muziek en poëzie, schreef Whitman zijn gedichten vaak op een manier die de natuurlijke ritmes van recitatie en muziek nabootste.

De toon van het gedicht is vreugdevol, grillig en hoopvol. Whitman viert feest in de gewone Amerikaanse arbeider, waarbij hij zijn personages uitvergroot met omschrijvingen als “robuust,” “vriendelijk,” “vrolijk,” en “sterk.” Hij benadrukt individuen die vaak onopgemerkt blijven in klassieke gedichten; deze oudere verzen richten zich op verhalen van dappere soldaten en helden. Uiteindelijk is “I Hear America Singing” een liefdesgedicht aan de natie. Whitman gebruikt de kleine variaties in individuele ervaringen om een gezonde, eerlijke en hardwerkende Amerikaanse identiteit te creëren.