Wat is een proton?

Een proton is een subatomair deeltje met een positieve lading. Het bevindt zich in de atoomkern. (AG Caesar)

Atomen bestaan uit kleinere deeltjes, protonen, neutronen en elektronen genaamd. Hier volgt de definitie van een proton, zijn elektrische lading, waar het in het atoom te vinden is, en een verzameling protonfeiten.

Proton Definitie

Een proton is een subatomair deeltje met een massa gedefinieerd als 1 en een lading van +1 (positieve lading). Een proton wordt aangeduid met het symbool p of p+. De kern van elk atoom bevat protonen. Het aantal protonen van een atoom van een element is het atoomnummer.

Omdat zowel protonen als neutronen in de atoomkern worden aangetroffen, worden zij gezamenlijk nucleonen genoemd. De positieve elektrische lading van protonen zorgt ervoor dat ze elkaar afstoten, maar wanneer protonen en neutronen dicht genoeg bij elkaar komen, overwint de sterke kernkracht de elektrostatische afstoting. Hierdoor kunnen ze zich aan elkaar binden. Protonen zijn, net als neutronen, hadronen. Een proton bestaat uit nog kleinere subatomaire deeltjes, quarks genaamd. Elk proton is opgebouwd uit drie quarks (2 opwaartse quarks en 1 neerwaartse quark).

Woordoorsprong

De term “proton” is een Grieks woord dat “eerste” betekent. Ernest Rutherford gebruikte de term voor het eerst in 1920 om de kern van waterstof te beschrijven. Hoewel protonen pas in de 20e eeuw een naam kregen, werd het bestaan van het proton al in 1815 getheoretiseerd door William Prout.

Voorbeelden van protonen

Er bestaan vrije protonen. De kern van een waterstofatoom of het H+ ion is een voorbeeld van een proton. Ongeacht de isotoop heeft elk waterstofatoom 1 proton; elk heliumatoom bevat 2 protonen; elk lithiumatoom bevat 3 protonen enzovoort.

Protoneigenschappen

• Omdat tegengestelde ladingen elkaar aantrekken, worden protonen en elektronen aangetrokken. Gelijke ladingen stoten elkaar af, dus twee protonen stoten elkaar af. De aantrekkingskracht tussen protonen en elektronen is even groot als de afstotingskracht tussen twee elektronen.
• Protonen zijn stabiele deeltjes die niet in andere deeltjes vervallen. Sommige grote unificatietheorieën (GUT’s) voorspellen echter dat protonen binnen 1031 en 1036 jaar vervallen.
• Vrije protonen komen veel voor, vaak gevormd wanneer er voldoende energie beschikbaar is om protonen van elektronen te scheiden. Vrije protonen worden aangetroffen in plasma. Ongeveer 90 procent van de kosmische straling bestaat uit protonen.
• Het radioactieve verval van vrije neutronen (die onstabiel zijn) kan protonen, elektronen en antineutrino’s produceren.