Wat moet ik weten over het lopen van de Spaanse El Camino de Santiago?

A:

De algemeen aanvaarde route voor El Camino de Santiago (ook wel bekend als de Jakobsroute) begint in Saint Jean Pied de Port, Frankrijk, en legt 500 mijl af door vier van de 15 Spaanse regio’s, om te eindigen bij de kathedraal van Santiago de Compostela in Galicië. De tocht voert over de Pyreneeën, langs wijngaarden en door weelderige eucalyptusbossen. UNESCO verklaarde het pad tot werelderfgoed; de Europese Unie riep de Camino in 1987 uit tot eerste Europese Culturele Route.

De Camino is vernoemd naar Santo Iago (Sint Jacobus), een apostel en broeder van Jezus die naar verluidt begraven zou liggen onder wat nu de kathedraal van Santiago de Compostela is. Vanaf de negende eeuw begonnen religieuze pelgrims bij hun voordeur en trokken naar de rustplaats van de apostel, op zoek naar vergeving voor hun zonden.

Officieel begint de route waar de pelgrim ook begint, maar het circuit dat de meeste mensen volgen wordt vaak aangeduid als Camino Frances. De Camino lonkt nu naar alle types – van mensen die op zoek zijn naar een 500-mijl lange tocht tot mensen die op zoek zijn naar spirituele ontdekking of bevrijding. Het pad heeft zo’n transformerende aantrekkingskracht dat regisseur-producent Lydia B. Smith, die het in 2008 aflegde, de ervaringen van een half dozijn reizigers heeft gedocumenteerd in Walking the Camino: Six Ways to Santiago.

Zowel Smith als haar coproducent, Annie O’Neil, een mede-pelgrim wiens reis ook in de film is gedocumenteerd, pleiten voor training om de ervaring meer een openbaring dan een beproeving te laten zijn. “Hoe meer je kunt lopen met een verzwaarde bepakking, hoe beter. Ik heb in Griffith Park in Los Angeles gewandeld met een rugzak met ingeblikte goederen als mijn training,” zegt O’Neil. “In zekere zin gaat het niet zozeer om je fitnessniveau, maar om je bereidheid om de Camino op je in te laten werken. Als je je dagelijkse routines, je dagelijkse gemakken en je ‘business as usual’ loslaat, leer je ongetwijfeld veel over wie je bent, en word je enorm beïnvloed door de mensen en plaatsen die je tegenkomt.”

Hoewel sommige pelgrims de tocht in slechts 20 dagen afleggen, doen de meesten dat in vier tot zes weken. En hoewel de pelgrimsroute een grote afstand aflegt, is hij nauwelijks afgelegen: bijna elke vijf kilometer passeert hij budgetvriendelijke accommodaties. Deze albergues (pelgrimsherbergen), die eenvoudige accommodatie bieden, inclusief toegang tot douches, worden gerund door hospitaleros (de vrijwilligers die voor de pelgrims zorgen). Om in deze herbergen te kunnen verblijven heeft u een pelgrimspaspoort nodig, verkrijgbaar via American Pilgrims on the Camino. Het pad loopt ook langs restaurants – het is dus niet nodig om eten of veel water mee te nemen (maak van deze gelegenheid gebruik om uw bepakking licht te houden). Dergelijke voorzieningen hebben wel een prijs: een groot deel van de route loopt over of langs verharde, lawaaiige wegen, waardoor het lopen zwaar is voor de gewrichten en niet altijd even sereen is.

Walking the Camino, nu in een aantal Amerikaanse bioscopen te zien, zal dit najaar ook op DVD verkrijgbaar zijn (te bestellen via de website). “Mijn bedoeling bij het maken van de film is niet om iedereen de Camino te laten doen, maar om te doen wat hun Camino ook is – om meer in lijn te zijn met zichzelf of hun doel om hier te zijn,” zegt Smith.

O’Neil verzekert Camino-eerste-keer-gangers dat ze nog steeds “leert en de geschenken van de Camino plukt, bijna vijf jaar nadat ze hem voor de eerste keer heeft gelopen. En, ja,” voegt ze eraan toe, “ik ben terug geweest.”