Wat zijn Radioactieve Elementen? – Lijsten van Radioactieve Elementen
Radioactieve Elementen
Dit is een lijst of tabel van radioactieve elementen. Bedenk dat alle componenten isotopen kunnen hebben die radioactief zijn. Het wordt vluchtig en neemt af als er genoeg neutronen aan een atoom worden toegevoegd. Een uitstekend voorbeeld is tritium, een natuurlijk voorkomend radioactief waterstofisotoop in zeer kleine concentraties. In deze tabel zijn de componenten opgenomen die geen stabiele isotopen hebben. De meest stabiele erkende isotoop en zijn halveringstijd volgen elke component.
Radioactieve Elementen – Waar komen ze vandaan?
Als gevolg van kernsplijting en door de doelbewuste synthese in kernreactoren of deeltjesversnellers, vormen radioactieve bestanddelen zich op natuurlijke wijze.
Natuurlijke
Natuurlijke radio-isotopen in sterren en supernova-explosies kunnen afkomstig zijn van nucleosynthese. Deze oer-radio-isotopen hebben doorgaans een halfwaardetijd die zo lang is als praktisch haalbaar is. Maar vormen wat men noemt secundaire radionucliden wanneer zij afnemen.
Zo kunnen bijvoorbeeld thorium-232, uranium-238 en uranium-235 primordiale isotopen afnemen om secundaire radium- en poloniumradionucliden te vormen. is een kosmogeen isotoopvoorbeeld. Door kosmische straling vormt dit radioactieve element zich voortdurend in de atmosfeer.
Nucleaire splijting
Nucleaire splijting genereert radioactieve isotopen die splijtingsproducten worden genoemd, afkomstig van atoomkerngewassen en thermonucleaire wapens. Bovendien worden bij de bestraling van aangrenzende gebouwen en splijtstoffen isotopen gegenereerd die activeringsproducten worden genoemd. Een grote verscheidenheid van radioactieve componenten kan leiden, wat een onderdeel is van waarom het zo moeilijk is om te gaan met nucleaire mislukking en nucleair afval.
Synthetisch
De recente component werd niet ontdekt in het bestaan op het periodiek systeem. Wetenschappers genereren radioactieve componenten in kernreactoren en -versnellers. Wij gebruiken echter verschillende methoden om nieuwe componenten te maken. Soms worden de elementen in een kernreactor gebracht, waar de reactie-neutronen met het monster reageren om de essentiële producten te maken.
In andere gevallen wordt een doel met energetische deeltjes bestookt door deeltjesversnellers. Een voorbeeld van een versnellerradionuclide is fluor-18. Bovendien wordt soms een specifieke isotoop bereid om zijn afbraakproduct te verzamelen. Voor het maken van molybdeen-99 gebruiken we technetium-99 m.
Maar soms is de radionuclide met de langste halveringstijd niet de meest bruikbare of betaalbare. Sommige veelvoorkomende isotopen zijn in de meeste landen zelfs voor het grote publiek in kleine hoeveelheden beschikbaar.
Effecten van radioactieve elementen
Radioactiviteit komt in de natuur voor, maar als ze hun weg naar de atmosfeer vinden. Bovendien kan blootstelling van een organisme aan radionucliden leiden tot radioactieve besmetting en stralingsvergiftiging. Ook hangt het soort toekomstige schade af van de vorm en de geproduceerde energie van de straling. Gewoonlijk veroorzaakt blootstelling aan straling brandwonden en beschadiging van cellen. Straling kan kanker veroorzaken, maar na blootstelling kan dit vele jaren uitblijven.
Oplossende vragen voor u
Vraag-1: De halfwaardetijd van radioactieve koolstof is 5600 jaar. Hoe lang is de activiteit daarna tot een kwart gedaald?
- 2800 jaar
- 1400 jaar
- 8400 jaar
- 11200 jaar
Antwoord: D. 11200 jaar
Vraag-2: Bij de omgang met radioactieve stoffen zijn er mogelijke risico’s. Wat is de juiste verklaring?
- Betaaldeeltjes kunnen zich door de huid verplaatsen en de cellen van het lichaam beschadigen.
- Correct Radioactieve materialen zijn na twee halfwaardetijden veilig.
- Het is noodzakelijk materialen die alleen alfadeeltjes uitzenden in dichte loden containers te bewaren.
- Omdat het een langere halveringstijd heeft, is gammastraling gevaarlijker dan alfa of bèta.
Antwoord: A. Bèta-deeltjes kunnen zich door de huid verplaatsen en de cellen van het lichaam beschadigen.