Woodstock-optredens: Crosby, Stills & Nash (en Young)

Rockin’ before she could walk, een vinyl hound die zich niets kan herinneren omdat de woorden van alle nummers van 1960-2019 in haar hoofd vastzitten.

Hoewel ze eerder allemaal lid waren geweest van succesvolle bands, waren Crosby, Stills & Nash nog maar net begonnen als een eenheid. Woodstock was pas hun tweede optreden, en hun eerste met Neil Young.

Deze reeks artikelen-32 in totaal behandelt elk van de artiesten die optraden op het originele Woodstock festival 15-18 augustus 1969. Johnny Winter verscheen voor CSN&Y en was de eerste artiest die op het podium verscheen op wat nu Dag 4 van het festival was. Paul Butterfield Blues Band zou direct na CSN&Y verschijnen.

Crosby, Stills & Nash…en Young

David Crosby, Stephen Stills, Graham Nash en Neil Young. Allemaal super getalenteerde muzikanten, zangers en songwriters. Hun samenkomst als een van de eerste supergroepen zette de muziekwereld in vuur en vlam.

Crosby was in 1964 bij The Byrds gekomen, en werd uiteindelijk in oktober 1967 uit de band ontslagen na een geweldige carrière waarin hij betrokken was bij de enorm succesvolle vroege projecten van The Byrds, waaronder de albums Mr. Tambourine Man en Turn! Turn! Turn! Turn! Stephen Stills en Neil Young hadden elkaar ontmoet in Thunder Bay, Ontario in 1964 toen beiden worstelende muzikanten waren. Door een paar vreemde wendingen in de weg, werden de twee herenigd in Los Angeles in 1965, en vormden een band genaamd Buffalo Springfield. Graham Nash was ook geen slak. In december 1962 was hij medeoprichter van The Hollies, waar hij zes jaar lang deel van uitmaakte. In die tijd hadden ze talloze hits, waaronder “Bus Stop”, “On a Carousel”, “Carrie Anne” en “Stop! Stop! Stop!”

Stills en Crosby waren allebei ten einde raad toen ze in juli 1968 op een feestje bij Joni Mitchell thuis in Los Angeles werden voorgesteld aan Nash. Toen de drie samen de Stills tune “You Don’t Have To Cry” zongen, vielen hun stemmen bijna moeiteloos in die prachtige harmonieën waar ze bekend om zouden worden. Ze besloten toen en daar om een band te beginnen.

Dit is de tweede keer dat we voor mensen spelen, man. We’re scared sh**less.

– Stephen Stills to the crowd at Woodstock

CS&N Opening With “Suite: Judy Blue Eyes”

Crosby, Stills and Nash’s Woodstock

De video hierboven van de jongens die “Suite: Judy Blue Eyes” is afkomstig uit de film “Long Time Comin'” en helaas is het einde van het nummer afgekapt. Dit is het nummer waarmee ze op Woodstock openden, wat toepasselijk was omdat het ook nummer één op hun debuutalbum was.

CS&N begonnen hun set om 3:30 uur. Jammer voor de mensen die zondagavond het festivalterrein hadden verlaten, want zij misten een aantal van de beste muziek van het hele festival, inclusief de set van Crosby, Stills and Nash. Iedereen die het debuutalbum van de groep had gehoord stond te popelen om deze jongens live te horen, en ze stelden niet teleur. Ze begonnen hun akoestische deel van de set zittend op krukjes, in het midden van het podium. Na Stills’ “Suite: Judy Blue Eyes,” waar het publiek meteen mee verbonden was, kwam een prachtige cover van The Beatles’ “Blackbird,” een nummer dat perfect paste bij hun vocale harmonieën.

Daarna volgden ze met een ander nummer van de hand van Stills. “Helplessly Hoping,” dat werd uitgebracht als de B-kant van de single “Marrakesh Express.” Stills gaf de microfoon nu over aan Crosby en Nash, voor het prachtige en spookachtige “Guinnevere.” Nash’s “Marrakesh Express” was het volgende nummer, met Stills op de maracas. Het publiek brulde hun goedkeuring, bekend als ze waren met deze aanstekelijke Top 30 tune. Het eerste deel van de show eindigde met Stills’ “4+20,” dat op hun tweede album, Déjà Vu, zou verschijnen.

Nash kondigde toen aan dat ze iets speciaals in petto hadden – Stills en zijn voormalige bandmaat van Buffalo Springfield, Neil Young, waren herenigd op het podium. Young was letterlijk net bij de groep gekomen, en dit was zijn allereerste optreden met hen. De overgrote meerderheid van het publiek was niet op de hoogte van deze laatste ontwikkeling, en de reactie was wild! Stills en Young beukten op het publiek in met een versie van Buffalo Springfield’s “Mr. Soul,” met Stills als leadspeler en Young op het ritme. Ze volgden dat op met Young’s “Wonderin’.” Neil nam dit nummer eigenlijk op voor After the Goldrush, maar het verscheen pas op een LP in 1983 met Everybody’s Rockin’. Hun akoestische set eindigde met Stills’ “You Don’t Have To Cry” van de CS&N debuut LP, met de vier van hen in harmonie zingend.

CS&N Performing “Marrakesh Express” and “Blackbird” at Woodstock

Toen kwam hun elektrische set, en het viertal kreeg op het podium gezelschap van Greg Reeves op bas en Dallas Taylor op drums. Ze begonnen de set met Nash’s “Pre-Road Downs,” een nummer van het CS&N album. Er was veel energie op dat podium, zeker gezien het uur, en de jongens hadden duidelijk plezier. Ze volgden dat met Crosby’s “Long Time Gone,” waarvan een studio versie terecht kwam in de Woodstock film van 1970. Buffalo Springfield’s “Bluebird” volgde daarna, wat leidde tot Young’s “Sea Of Madness”. De electrische set eindigde op een geweldige hoge noot, met een versie van de Crosby/Stills/Paul Kantner tune “Wooden Ships.” Deze versie blies de deuren af van die uitgevoerd door de Airplane de vorige ochtend.

Voor hun twee toegiften keerden ze terug naar hun akoestische formaat met “Find The Cost Of Freedom,” dat uiteindelijk zou verschijnen op CSN&Y’s derde album So Far, en werd uitgebracht als de B-kant van “Ohio” in 1970. Terwijl de klok richting 5:00 a.m. tikte, sloten ze hun set af met “49 Bye-Byes” van het eerste album.

CSN&Y Performing “Long Time Gone” at Woodstock

Life After Woodstock

Deze jongens waren een enorme hit op Woodstock. Dus waarom waren deze veteranen zo nerveus over hun optreden daar? Omdat iedereen in de business backstage verzameld was om hun set te bekijken. Iedereen wilde deze nieuwe supergroep zien. Onder “iedereen” bevonden zich mensen als Jimi Hendrix, The Who, Robbie Robertson, Levon Helm, Janis Joplin, Paul Kantner, en Grace Slick, samen met platenbazen en tal van volgelingen.

Deze jongens hadden een geweldige reeks na Woodstock. Het debuutalbum CS&N werd in 1970 bekroond met de Grammy voor Beste Nieuwe Artiest. Hun eerste album met Young, 1970’s Deja Vu, stond op #1 in de Billboard Hot 200 chart, bracht drie top-40 singles voort en werd 7X platina gecertificeerd. Hun tweede album als een viertal was een live poging genaamd 4 Way Street. Uitgebracht in april 1971, bereikte het ook de #1 plaats. CSN&Y volgde dat op met 1974’s So Far, hun eerste compilatie album. Die haalde een tweede verkoop na hun debuut, en is nu 6x platina.

Andere albums uitgebracht als solo-inspanningen, als CS&N of als CSN&Y hebben allemaal wisselend commercieel succes gehad. Neil Young’s oorspronkelijke overeenkomst met CS&N in 1969 stelde dat hij kon blijven opnemen als solo artiest. Zijn album After the Goldrush uit 1970 bereikte de #8 plaats in de US album chart en werd 2X platina gecertificeerd. Dit album bevat het nummer “Southern Man”, een van de twee nummers van Young die Lynyrd Skynyrd ertoe aanzette het nummer “Sweet Home Alabama” te schrijven. De anderen brachten ook solo-inspanningen uit in 1970/71. Stephen Stills’ titelloze debuutalbum genereerde de hit “Love the One You’re With”. Crosby’s solodebuut “If I Could Only Remember My Name” bevatte een aantal muzikale gasten, waaronder Joni Mitchell, Jerry Garcia, Grace Slick en Jorma Kaukonen. Graham Nash’s “Songs For Beginners” bevatte het nummer “Chicago,” dat de 35ste plaats bereikte op de Billboard singles chart.

Hun tumultueuze interpersoonlijke relaties en de gebruikelijke excessen van de tijd droegen allemaal bij aan CSN&Y die in de loop der jaren uit elkaar ging en een paar keer in de een of andere vorm weer bij elkaar kwam. Alle vier deze geweldige muzikanten zijn doorgegaan met schrijven, opnemen en optreden. Stephen Stills en zijn voormalige geliefde Judy Collins (en het onderwerp van de grootste breakup song ooit, “Suite: Judy Blue Eyes”) namen in 2017 samen een album op en toerden uitgebreid door 2017 en in 2018. Neil Young heeft tal van bevestigde data tot en met de zomer van 2019, waaronder een datum waarop hij co-headlines met Bob Dylan in het Londense Hyde Park. David Crosby heeft ook tal van concerten bevestigd tot en met 2019. Graham Nash – die op 2 februari 2019 zijn 77e verjaardag vierde – heeft ook een aantal bevestigde optredens tot en met 2019, waaronder een datum in oktober in het Bethel Woods Center, de locatie van het oorspronkelijke Woodstock-festival.

Vijf muzikale feiten

1. Stills had solodemo’s opgenomen van zowel “Helplessly Hoping” als “Suite: Judy Blue Eyes” in 1968. Men dacht dat de demo’s verloren waren gegaan, maar ze werden in 2007 op miraculeuze wijze ontdekt door een studio medewerker. Die medewerker stuurde de “verloren” demo’s naar een zeer dankbare Stills, en de nummers werden later uitgebracht als Just Roll Tape in 2007.
2. Graham Nash schreef “Marrakesh Express” toen hij nog bij The Hollies zat. De andere jongens wezen het nummer af, met als argument dat het niet commercieel genoeg was en te ver af stond van hun typische pop-sound. Dit was een gemeenschappelijk thema, en hoe hij ook probeerde om The Hollies muzikaal in een andere richting te sturen, Nash verliet de groep uiteindelijk in 1968.
3. Greg Reeves, de Motown bass whiz kid, was pas 14 jaar oud toen hij met CSN&Y speelde op Woodstock. Hij werd uiteindelijk ontslagen, deels omdat hij te veel van improviseren hield. Young was ook niet zijn grootste fan.
4. Crosby heeft gezegd dat hij erg goede herinneringen heeft aan Woodstock. Hij herinnert zich de sfeer, hoe iedereen iedereen hielp, eten en water deelde, geen racistisch geweld, niets van wat vaak voorkomt bij grote menigten. Hij was een paar nachten ter plekke, sliep een nacht in een tent en had het geluk een motelkamer te kunnen krijgen voor een andere nacht. De wispelturige Neil Young daarentegen heeft nooit met plezier teruggedacht aan Woodstock. Hij vond dat ze vreselijk speelden en haatte het dat iedereen meer voor de camera’s speelde dan voor het publiek.
5. Er zijn zoveel mooie verhalen naar boven gekomen uit Woodstock. Een daarvan ging over Neil Young en Jimi Hendrix, die een gecharterd vliegtuig deelden om op het festival te komen. Net als andere artiesten hadden ze een helikoptervlucht geregeld om van het vliegveld naar het terrein te komen. Helaas waren ze op het verkeerde vliegveld geland, dus stond er geen helikopter klaar. Afhankelijk van de bron was het ofwel Melvin Belli, een advocaat die bij hen was, ofwel Neil zelf, die het heft in eigen handen nam en een pick-up “leende” die op het vliegveld geparkeerd stond. Neil Young, Jimi Hendrix en hun partner-in-crime Melvin reden naar Woodstock in een pick-up truck met hete bedrading.

© 2019 Kaili Bisson

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 12 juli 2019:

Gosh Wesman, dat is nogal een verhaal.

Ja, Cosby werd in ’82 in Dallas opgepakt voor wapen- en drugsbezit. Hij begon blijkbaar een pistool te dragen nadat Lennon was neergeschoten

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 12 juli 2019:

Hi Flourish en bedankt!

Ik heb zo’n plezier met het schrijven van deze…ik eindig vaak in konijnenholen. Het vrachtwagenverhaal is een grappig verhaal. Eén versie zegt dat het Neil was die de truck hotwired nadat Jimi op de passagiersstoel was gesprongen… 🙂 Ik vraag me af of de eigenaar zijn truck terug heeft gekregen?

Wesman Todd Shaw uit Kaufman, Texas op 12 juli 2019:

Ik ben in de verkeerde generatie geboren. In de vroege jaren ’90 was ik een space trippende, kortharige hippie, en ik deed de hele handel, en luisterde de hele nacht naar juist dit soort hippiemuziek.

Ik kan helemaal niet zingen. Ik kan geen deuntje in een emmer zingen. Maar dat weerhoudt me er niet van om het te proberen. Ik hou van de samenzang, en ik hou super duper van akoestische gitaarmuziek met stalen snaren.

Begin 30 en ik zit in een detentiecentrum. Was daar niet voor goed gedrag. Zat in een cel met een man die in de gevangenis had gezeten (waarschijnlijk het grootste deel van zijn volwassen leven) en zei dat hij in een gevangenis ‘tank’ van iets over de 50 man zat met David Crosby.

Hij had niet veel aardigs te zeggen over Cros, maar ja, krappe ruimtes kunnen onze tekortkomingen uitvergroten.

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 12 juli 2019:

Hi Pamela,

Je bent zo welkom! En ja, geen triest einde in deze. Ik hou van deze jongens, heb een aantal van hun groeps- en solo LP’s…het wordt nooit moe.

FlourishAnyway uit USA op 12 juli 2019:

Ik vond het vooral leuk hoe je context gaf, zoals nummers waar ze individueel bekend om stonden en de actie achter de schermen van Woodstock. Dit is een goed onderzocht en zeer interessant artikel. Ik hou van het verhaal van het warm bedraden van die truck.

Pamela Oglesby uit Sunny Florida op 12 juli 2019:

Ik heb altijd gedacht dat ze een goede groep waren en ik hou van al hun liedjes. Ik heb genoten van alle kleine weetjes die je in dit artikel hebt opgenomen, en er was geen triest einde, wat altijd goed is. Bedankt voor weer een interessant artikel.