Woody Allen
Vrouw Soon-Yi Previn
Allen haalde in 1992 de voorpagina’s van de roddelpers door uit te gaan met de geadopteerde dochter van zijn toenmalige vriendin Mia Farrow, Soon-Yi Previn, en uiteindelijk met haar te trouwen – het begin van een twee jaar durende voogdijstrijd. Farrow kreeg uiteindelijk de voogdij over hun kinderen, en Allen werd veroordeeld tot het betalen van 3 miljoen dollar aan Farrow. “Wat was het schandaal?” Allen vertelde Reuters in een interview. “Ik werd verliefd op dit meisje, trouwde met haar … maar mensen noemen het altijd een schandaal, en ik vind dat op een bepaalde manier wel leuk, want als ik ga zou ik willen zeggen dat ik één echt sappig schandaal in mijn leven heb gehad.”
Allen en Soon-Yi, die in 1997 trouwden, adopteerden twee dochters: Bechet en Manzie Tio. In een interview uit 2015 met NPR zei Allen over zijn relatie met Soon-Yi: “Ik ben nu 20 jaar getrouwd, en het is goed geweest.” Verwijzend naar het leeftijdsverschil tussen hem en zijn vrouw, zei hij dat het “in het voordeel werkte, deels omdat ze “reageerde op iemand die vaderlijk is.”
Woody Allen Films
‘What’s Up, Tiger Lily?
Een productief schrijver en regisseur, Allen verscheen vaak in zijn eigen toneelstukken en films, waaronder What’s New, Pussycat? in 1965 en zijn eerste toneelstuk, Don’t Drink the Water, op Broadway het jaar daarop. Hij maakte zijn regiedebuut in 1966 met What’s Up, Tiger Lily?, maar zijn carrière begon pas echt te lopen in 1969 met Take the Money and Run.
‘Bananas,’ ‘Everything You Always Wanted to Know About Sex’
Allen volgde met Bananas (1971), Everything You Always Wanted to Know About Sex (But Were Afraid to Ask) (1972), Play It Again, Sam (1972) en Sleeper (1973). De filmmaker schreef ook humoristische korte prozastukken, waarvan er vele oorspronkelijk in het tijdschrift The New Yorker werden gepubliceerd.
‘Annie Hall,’ ‘Manhattan’
Allens carrièredoorbraak kwam in 1977 met Annie Hall, met in de hoofdrol Diane Keaton, met wie Allen een romantische relatie kreeg. Hij speelde de hoofdrol, regisseerde en schreef mee aan de film (met Marshall Brickman), en won vier Academy Awards, waaronder die voor Beste Film, Beste Regisseur en Beste Scenario. Manhattan, uitgebracht in 1979, was zijn eerbetoon aan zijn geliefde New York City, een decor voor veel van zijn toekomstige films.
‘A Midsummer Night’s Sex Comedy,’ ‘Hannah and Her Sisters’
In de volgende twee decennia produceerde Allen vooral hits en enkele missers, en een combinatie van komedies en drama, waaronder A Midsummer Night’s Sex Comedy uit 1982 – de eerste van Allen’s films waarin zijn nieuwe liefde, Mia Farrow, de hoofdrol speelde. In 1986 leverde Hannah and Her Sisters Allen zijn tweede Oscar op (Best Original Screenplay) en brak het kassarecord met een opbrengst van 18 miljoen dollar. Hij en Farrow onderhielden een relatie gedurende deze periode, maar trouwden nooit. Ze kregen wel een biologisch kind samen, een zoon genaamd Satchel (nu Ronan) in 1987, en adopteerden twee andere kinderen, een dochter genaamd Dylan en een zoon genaamd Moses.
‘Husbands and Wives,’ ‘Bullets Over Broadway’
In de jaren negentig liet Allen Hollywood grotendeels links liggen en produceerde low-budget films als Husbands and Wives (1992), Bullets Over Broadway (1994), Mighty Aphrodite (1995) en Sweet and Lowdown (1999).
‘Vicky Cristina Barcelona,’ ‘Midnight in Paris,’ ‘Blue Jasmine’
Allen begon het nieuwe millennium met een reeks komedies en gemengde kritieken, waaronder Match Point in 2005, Vicky Cristina Barcelona in 2008 en de romantische komedie Midnight in Paris in 2011, waarvoor hij de Oscar 2012 won voor Beste Originele Scenario. To Rome with Love, een episodische komedie uit 2012 met een internationale cast, betekende zijn eerste rol op het witte doek in zes jaar. Twee jaar later werd Allen genomineerd voor een Academy Award in de categorie Best Original Screenplay voor de film Blue Jasmine (2013).
‘Magic in the Moonlight,’ ‘Irrational Man’
In 2014 bracht Allen de romantische komedie Magic in the Moonlight uit, met Colin Firth in de hoofdrol. In 2015 keerde hij terug naar drama met de release van zijn film Irrational Man, die Joaquin Phoenix en Emma Stone samenbracht in de hoofdrollen. Allen volgde met twee period pieces: Café Society, over het Hollywood van de jaren dertig, en Wonder Wheel, dat zich afspeelt in het Coney Island van de jaren vijftig.
‘A Rainy Day in New York’
A Rainy Day in New York, met in de hoofdrollen Timothée Chalamet, Elle Fanning, Selena Gomez en Jude Law, betekende een terugkeer naar vertrouwd romantisch komedieterrein voor de regisseur. Nadat oorspronkelijke distributeur Amazon Studios weigerde de film uit te brengen, verscheen A Rainy Day in New York uiteindelijk in de zomer van 2019 in de Europese bioscopen.
Sexual Assault Allegations by Dylan Farrow
Allen werd het onderwerp van een ander schandaal met betrekking tot Dylan Farrow, zijn en Farrow’s geadopteerde dochter. Allen werd ervan beschuldigd Dylan te hebben gemolesteerd toen ze zeven jaar oud was. De aanranding zou hebben plaatsgevonden tijdens de voogdijzaak tussen Allen en Mia na zijn affaire met Previn, hoewel de aanklacht werd ingetrokken nadat een onderzoek onovertuigende resultaten opleverde. Begin 2014, bijna 20 jaar na de vermeende aanranding, schreef Dylan Farrow op de blog van Nicholas Kristof, waarin hij de aanranding in detail beschreef en het opnieuw onder de aandacht van de media bracht. Allen heeft sindsdien de beschuldigingen heftig ontkend.
Farrow’s eerste televisie-interview om haar beweringen te bespreken werd uitgezonden op CBS This Morning op 18 januari 2018. Ondertussen hebben verschillende acteurs die in de loop der jaren in Allen’s films waren verschenen, hun spijt betuigd over het feit dat ze dit hebben gedaan. Golden Globe-winnares Greta Gerwig zei dat ze nooit meer met Allen zou samenwerken, terwijl A Rainy Day in New York’s Chalamet en Rebecca Hall aankondigden dat ze hun filmsalarissen aan liefdadigheid doneren.
Aan de andere kant verdedigde oud-acteur Alec Baldwin de in opspraak geraakte regisseur. “Woody Allen werd forensisch onderzocht door twee staten (NY en CT) en er werden geen aanklachten ingediend. Het afzweren van hem en zijn werk heeft ongetwijfeld enig doel,” twitterde hij. “Maar het is oneerlijk en triest voor mij. Ik heb 3 keer met WA gewerkt en het was een van de privileges van mijn carrière.”
#MeToo and Amazon Lawsuit
In 2017, nu de seksuele wandaden van Harvey Weinstein en andere machtige mannen niet langer in geheimzinnigheid gehuld zijn, kwam Dylan Farrow opnieuw terug op het onderwerp van de vermeende aanranding van haar vader. In een opiniestuk voor de Los Angeles Times met de titel “Waarom heeft de #MeToo-revolutie Woody Allen gespaard?” schreef ze over hoe de doofpotmethoden van Allen vergelijkbaar waren met die van Weinstein, en merkte ze op dat acteurs met twee maten meten als ze de studiobaas verafschuwen maar haar vader proberen te verdedigen.
Tijdens een interview met een Argentijns nieuwsprogramma dat in juni 2018 werd uitgezonden, uitte Allen zijn verbijstering over het feit dat hij in verband werd gebracht met beschuldigde roofdieren zoals Weinstein en suggereerde hij dat hij de posterboy voor de #MeToo-beweging zou moeten zijn vanwege zijn steun aan vrouwen. “Ik heb met honderden actrices gewerkt en geen enkele – grote, beroemde, beginnende – heeft ooit, ooit enige vorm van onbehoorlijkheid gesuggereerd,” zei hij. “Ik heb altijd een geweldige staat van dienst met hen gehad.”
In februari 2019 diende Allen een rechtszaak wegens contractbreuk van 68 miljoen dollar in tegen Amazon Studios vanwege het in de ijskast zetten van A Rainy Day in New York en het terugtrekken uit een deal voor vier films. De studio verdedigde zijn acties met het argument dat Allen’s opmerkingen over de #MeToo-beweging de inspanningen om zijn films te promoten hadden “gesaboteerd”. De twee partijen kwamen uiteindelijk in november 2019 een schikking overeen.
Memoir Controverse
Begin maart 2020 kondigde Hachette Book Group aan dat het de volgende maand Allen’s memoires, Apropos of Nothing, zou uitgeven. Die plannen werden echter geschrapt nadat Hachette-werknemers een staking hielden om te protesteren tegen de betrokkenheid van het bedrijf bij de regisseur.
Apropos of Nothing kwam al snel terecht bij Arcade Publishing, dat de memoires eind maart uitbracht. Om de controverse rond de auteur aan te pakken, gaf Arcade mede-oprichter Jeannette Seaver een verklaring uit die luidde: “
Vroeger
Geboren als Allen Stewart Konigsberg op 1 december 1935 in Brooklyn, New York, veranderde acteur, regisseur en scenarioschrijver Woody Allen zijn naam in Heywood Allen toen hij 17 jaar oud was. Afkomstig uit een vaak wispelturig en luidruchtig Joods middenklasse gezin in de Midwood sectie van Brooklyn gaf Allen al het materiaal dat hij nodig had om te beginnen met het schrijven van monologen en het opvoeren van stand-up comedy terwijl hij nog op de middelbare school zat. Zijn vroege leven van onrust in een overbevolkt appartement zou hem uiteindelijk jarenlang voer geven voor wat zou uitgroeien tot een productieve en bekroonde carrière in speelfilms en scenarioschrijven. Het zou hem later in zijn leven ook een intense behoefte aan eenzaamheid geven.
Allens ouders waren joodse immigranten van de tweede generatie. Zijn vader, Martin, werkte als verkoper, juwelengraveur, taxichauffeur en barman, en vond zelfs werk als poolboy en bookmaker. Martin’s behoefte om van de ene baan naar de andere te hoppen werd in zekere mate doorgegeven aan zijn zoon, die, hoewel hij veel beter verdiende dan zijn vader, dezelfde reislust erfde door van het ene project naar het andere te springen als hij zich verveelde. Zijn moeder, Nettie, had weinig geduld met haar roodharige zoon en schreeuwde en sloeg hem dan ook vaak. Zijn zus, Letty, werd geboren in 1943.
Vroegste carrière
Allen ging in 1953 naar de New York University, maar zakte prompt voor een cursus speelfilmproductie. Ontmoedigd stopte hij met school en begon al snel voor televisie te schrijven, onder andere met Sid Caesar. Zijn werk leverde hem een Emmy Award nominatie op, maar Allen raakte verveeld en probeerde al snel zijn hand te leggen op stand-up comedy, waarmee hij populair werd in het New York City comedy club circuit. Zijn komische persoonlijkheid was die van een lankmoedige “nebbish” (een persoon die jammerlijk timide is) – een persoonlijkheid die hij door de jaren heen behield.