'Vet' versus 'obesitas'

Een onderzoek van de Universiteit van NSW naar de publieke perceptie van deze woorden heeft uitgewezen dat, hoewel geen van beide woorden een persoon flatteert, obesitas negatiever werd bekeken.

“Ik zou niet zeggen dat er enige acceptatie was van ‘dik’, maar dat ‘obesitas’ werd gezien als minder gunstig en meer walgelijk,” zei de auteur van de studie, Lenny Vartanian, een docent aan de School of Psychology van de UNSW.

“Mensen zagen zichzelf meer als een dik persoon dan als een zwaarlijvig persoon, er was meer een gevoel van vertrouwdheid met dikke mensen dan met zwaarlijvige mensen.”

Dr Vartanian’s studie onderzocht de meningen van bijna 430 bachelorstudenten, van verschillende lichaamsmaten, aan de universiteit.

Hij zei dat de resultaten overeenkwamen met eerdere studies die specifiek onder mensen met overgewicht werden uitgevoerd en waarin werd gevraagd naar hun mening over het gebruik van de woorden “dik” versus “zwaarlijvig”.

“Ze worden niet graag dik genoemd, maar het lijkt het minste van twee kwaden te zijn,” zei Dr. Vartanian.

“Ze worden liever dik genoemd dan zwaarlijvig.

“(Dus) de term ‘dik’ lijkt in deze studies minder problematisch te zijn dan de term ‘zwaarlijvig’.”

Dr Vartanian zei dat deze bevindingen de wijsheid van recente oproepen, van sommige kanten, om een “harde liefde” benadering te kiezen voor het probleem van de groeiende taille van de westerse samenleving, in twijfel trekken.

In juli zeiden zowel de Britse minister van Volksgezondheid als de Victoriaanse voorzitter van de Australische Medische Associatie dat het dik noemen van sommige zwaarlijvige mensen het duwtje zou kunnen zijn dat ze nodig hebben om te beginnen met afvallen.

Dr Vartanian zei dat dit op twee niveaus onjuist was, omdat niet alleen bekend is dat “shaming” mensen niet motiveert om positieve veranderingen in hun levensstijl aan te brengen, maar ook dat mensen met overgewicht dik noemen velen het gevoel zou geven “minder slecht over zichzelf te denken”.

Hij zei dat hij de status quo steunde – dat “zwaarlijvig” gebruikt moet blijven worden om te verwijzen naar degenen die voldoen aan de technische definitie van een body mass index (BMI) van 30 en hoger.

“Als je een BMI boven een bepaald punt hebt, word je vanuit medisch oogpunt gecategoriseerd als zwaarlijvig, omdat je een verhoogd risico loopt op diabetes type twee en hartziekten,” zei Dr. Vartanian.

“Iemand dik noemen is hetzelfde als iemand gek noemen – er is gewoon geen officiële definitie voor die bruikbaar is.

“Het heeft geen plaats in (volksgezondheids)forums, en hoewel zwaarlijvig misschien negatiever en als minder gewenst wordt gezien door zwaarlijvige individuen zelf, heeft het tenminste een officiële definitie.”

De studie van Dr. Vartanian wijst ook op een ander verontrustend aspect van de toenemende mate, en dus de normalisering, van zwaarlijvigheid in de gemeenschap.

“Naarmate de bevolking zwaarder wordt, zou dat de perceptie van de mensen zeker scheeftrekken,” zei hij.

“Er zijn veel mensen die we op straat zien lopen met een BMI boven de 30 en die we misschien niet per se als zwaarlijvig herkennen.”

Het onderzoek is gepubliceerd in het in Italië gevestigde tijdschrift Eating and Weight Disorder.

AAP

Volg Life&Style op Twitter @Life_Style_News