Zwartborstkolibrie

De zwartborstkolibrie, een algemene en wijdverspreide westelijke zomerkolibrie, heeft weliswaar een zwarte kin, maar dat is niet het beste herkenningspunt van dit lid van de Trochilidae-vogelfamilie. In plaats daarvan is de iriserende paarse band en de contrasterende witte kraag van de mannetjes een duidelijke aanwijzing voor de soort.

Die veldkenmerken zijn van onschatbare waarde voor deze aanpasbare vogel, hoewel de vrouwtjes veel moeilijker te onderscheiden kunnen zijn van andere vrouwelijke kolibries. Gelukkig kunt u zich met deze feiten zekerder voelen bij het determineren, aantrekken en genieten van zwartkopkolibries.

Snelle feiten

• Wetenschappelijke naam: Archilochus alexandri
• Algemene naam: Black-Chinned Hummingbird
• Levensduur: 9-10 jaar
• Grootte: 3,5 inch
• Gewicht: .1-.12 ounces
• Vleugelwijdte: 4-5 inches
• Conservation Status: Least concern

Black-Chinned Hummingbird Identification

De zwarte kin kan moeilijk te zien zijn bij deze kleine vogel, maar als je de rest van zijn veldkenmerken kent, is het een goede manier om zwartborstkolibries altijd goed te identificeren.

Mannetjes hebben een groene of groengrijze kop, rug, en flanken, en een witte vlek is net achter het oog te zien. De kin en keel zijn zwart, en een iriserende paarse band aan de onderkant van de keel lijkt ook zwart, behalve in uitstekend licht, wanneer het glinstert als een juweel. Een witte kraag contrasteert met de keel en de borst is grijsachtig wit met een groene wassing op de flanken. De vleugels en de staart zijn donker, en de staart heeft een duidelijke vork.

Vrouwtjes hebben soortgelijke tekening, inclusief de zwarte kin, maar hebben een witte keel die vage groene strepen kan vertonen, en de hoeken van de staart zijn wit. Beide geslachten hebben brede, gebogen vleugeluiteinden, en jonge vogels lijken aanvankelijk op vrouwtjes voordat jonge mannetjes hun donkere keel ontwikkelen.

Deze kolibries zingen niet, en hun roep is een scherpe, hoge “pip-pip-pip” die snel wordt herhaald. Als ze agressief zijn, gebruiken zwartborstkolibries ook een rasperig gekwetter, en hun vleugels maken een zoemend metaalachtig gezoem of triller tijdens de vlucht.

Zwartborstkolibrie Habitat en Verspreiding

Zwartborstkolibries kunnen zich goed aanpassen aan verschillende habitats en kunnen zowel in dorre gebieden als in oevergebieden worden aangetroffen. Ze geven de voorkeur aan schaduwrijke gebieden en worden vaak aangetroffen in uitlopers van bergen, ravijnen, en tuinen en parken in steden en voorsteden.

Hun zomer verspreidingsgebied omvat de Rocky Mountains en aanverwante gebieden van West-Texas noordwaarts tot Idaho en Oost-Washington en Oregon, evenals de kustlijn van Zuid-Californië en delen van Noord-Mexico.

Trekpatroon

In de winter trekken deze vogels naar Centraal-Mexico en langs de westkust tot aan de Golfkust in de Verenigde Staten. In het voorjaar keren ze echter terug, zodra bloeiende bloemen en toenemende insectenpopulaties voor voldoende voedsel zorgen.

Gedrag

De mannelijke zwartkopkolibries vertonen spectaculair baltsgedrag dat een brede U-vormige duik van 60-100 voet langs een neergestreken vrouwtje omvat. Buiten het paringsseizoen zijn het solitaire vogels, hoewel er meerdere in dezelfde regio kunnen zijn.

Zwarte kolibries zijn territoriaal en gaan op een hoge tak zitten om hun territorium te overzien. Als dat territorium wordt geschonden, verjagen ze indringers tot ver buiten hun grenzen.

Dieet en voeding

Zoals alle hummers doen deze vogels het goed op nectar, ze nippen van bloemen en bezoeken gemakkelijk voederhuisjes die de juiste nectaroplossing bieden. De zwartkopkolibrie eet ook een breed scala aan kleine insecten, die essentiële eiwitten in hun dieet leveren, vooral voor opgroeiende kuikens.

Als ze eten of zweven, zullen ze met hun staart pompen, fladderen of flippen, soms met gespreide staartveren. Deze kenmerkende staartbeweging kan zeer nuttig zijn voor een goede identificatie.

Nestelen

Het zijn polygame vogels en een mannelijke zwartkopkolibrie paart met meerdere vrouwtjes zonder enige zorg te besteden aan zijn partners of de daaruit voortkomende nakomelingen.

De vrouwelijke ouder bouwt een bekervormig nest van met spinnenzijde gebonden plantendons, waarvan de buitenkant wordt gecamoufleerd door kleine stukjes bloemblaadjes en bladeren. Het nest wordt meestal lager dan een meter boven de grond geplaatst, maar kan ook veel hoger zijn. Het mannetje speelt geen rol bij het voorbereiden van het nest, het verzorgen van de eieren of het grootbrengen van de jongen.

Eieren en jongen

Zwarte kolibrie-eieren zijn effen wit en elliptisch van vorm, elk ongeveer zo groot als een koffieboon.

De vrouwelijke ouder broedt haar broedsel van één tot drie eieren gedurende 14-16 dagen uit, en zij blijft de uitgekomen jongen gedurende 14-21 dagen voeden tot zij het nest verlaten. Een vrouwtje kan jaarlijks twee tot drie broedsels grootbrengen.

Zwarte kolibriesoorten hybridiseren met verschillende andere kolibriesoorten waar de territoria elkaar overlappen, zoals Anna’s kolibries, Costa’s kolibries en breedstaartige kolibries. Andere hybridisaties zijn ook mogelijk, maar komen lang niet zo vaak voor.

Black-Chinned Hummingbird Conservation

Black-chinned hummingbirds are not threatened or endangered, and in many areas their populations are increasing as feeding hummingbirds become more popular with backyard birders. Deze vogels zijn echter wel afhankelijk van oeverhabitats, en het behoud van zelfs kleine stukjes vegetatie langs beken en rivieren is van cruciaal belang voor hun voortdurende welvaart, met name langs trekroutes.

Tips voor achtertuinvogelaars

Zwarte kolibries bezoeken regelmatig kolibrievoederhuisjes en ze kunnen worden aangetrokken door nectar-producerende bloemen, hoewel rode bloemen minder essentieel zijn om deze kolibries aan te trekken. Deze kolibries zweven ook in een sproeier om te baden of bezoeken een vogelbad met een bubbelaar of een andere beweging, en ze kunnen door sproeiers vliegen om te baden.

Hoe vindt u deze vogel

Terwijl kleine kolibries moeilijk te zien kunnen zijn, zijn zwartborstkolibries in de lente en vroege zomer gemakkelijker op te merken als de mannetjes hun dramatische baltsduiken maken. Ze zullen ook in de open lucht neerstrijken om hun territorium te verkennen, wat het voor vogelaars gemakkelijker maakt om ze te zien, vooral om de paarse band onderaan de keel te zien. Deze vogels komen ook naar nectarvoederplaatsen in botanische tuinen, natuurcentra en kolibrie-tuinen.

Verken meer soorten in deze familie

De Trochilidae familie omvat alle kolibriesoorten, en hoewel de meeste van de meer dan 325 kolibriesoorten in de wereld tropische bewoners zijn, wagen verschillende andere kolibries zich verder naar het noorden en bieden geweldige mogelijkheden voor vogelaars om meer over deze kleine vogels te leren. Neven en nichten van de zwartkopkolibrie zijn onder andere:

• Ruby-Throated Hummingbird
• Rufous Hummingbird
• Anna’s Hummingbird

Niet vergeten om onze andere wilde vogel profielen te bezoeken om meer feiten en weetjes te leren over al je favoriete kolibries en vele andere vogelsoorten.