9 słynnych pseudonimów i ich pochodzenie

Od czasu powstania nowoczesnej literatury, autorzy przyjęli pseudonimy, aby ukryć swoją tożsamość z tego czy innego powodu. Pen names, czyli pseudonimy, to nazwiska, które widzimy wydrukowane na stronie tytułowej lub w liniach bocznych książek i innych dokumentów pisanych, które są używane zamiast nazwisk rodowych. Te fikcyjne podpisy miały większe znaczenie w poprzednich dekadach, kiedy to kobiety, które historycznie musiały ukrywać swoją tożsamość, często wybierały pseudonimy, aby odnieść większy sukces w zdominowanym przez mężczyzn przemyśle pisarskim.

Dzisiaj mniej współczesnych autorów tworzy „nom de plume”, jak ich literaccy poprzednicy, choć nadal są one szeroko stosowane. Jednym z bardziej godnych uwagi przykładów była rzadka kopia książki Stephena Kinga The Regulators, napisana pod jego pseudonimem, która została sprzedana na aukcji w Maine w 2013 roku na rzecz schroniska dla bezdomnych.

Historia pseudonimów sięga lat dwudziestych XVII wieku. Na początku XVIII wieku wolność słowa była pojęciem, które jeszcze nie zostało ustanowione, więc wyrazisty Ojciec Założyciel Stanów Zjednoczonych i pisarz Benjamin Franklin używał wielu pseudonimów, aby wyrazić swoją opinię w publikacjach drukowanych. Stworzył całe postacie, aby ujawniać plotki, skandale, seksizm i inne niesprawiedliwości. Jego najsłynniejszy pseudonim, Richard Saunders, pozwolił mu napisać Almanach Biednego Ryszarda, coroczną publikację, która zawierała aktualne, fascynujące informacje, w tym kalendarz, aktualizacje pogody, wiersze, a nawet okazjonalne równania matematyczne.

Generator pseudonimów

Od XIX-wiecznych powieściopisarzy do sławnych, współczesnych autorów, pseudonimy pozwoliły wielu pisać pod tożsamością, którą preferują. Koncepcja fikcyjnych nazwisk wciąż pozostaje aktualna i jest szeroko stosowana przez autorów każdego gatunku.

Akcja, przygoda i autorzy horrorów są znani z wybierania nazwisk, które nadają bardziej śmiały, niebezpieczny podtekst, podczas gdy autorzy romansów często lądują na kobiecych, łagodniej brzmiących. Poeci zazwyczaj utrzymują swoje imiona stosunkowo krótkie, z nazwiskami, które łatwo spływają z języka. Pisarze science fiction i mystery mają nieco bardziej androgyniczne pseudonimy, podczas gdy autorzy satyry wybierają bardziej dziwaczne, które pozostawiają niezatarte wrażenie. W przypadku pisarzy dramatycznych, bardziej germańskie nazwy dominują w tym gatunku.

Używając naszego generatora nazwisk, stwórz swój własny nom de plume, który pewnego dnia może znaleźć się na szczycie listy sławnych nazwisk w historii.

Dlaczego autorzy używają pseudonimów

Istnieją niezliczone powody, dla których autorzy używają pseudonimów, a ich wybór nazwy może być często odzwierciedleniem ich impulsu. Czy to polityczne, osobiste, czy po prostu zabawne, poniżej znajdują się niektóre z powszechnych powodów, dla których autorzy wybrali pseudonim, aby reprezentować swoją tożsamość literacką.

Seksizm

Przed XX wiekiem krajobraz literacki był głównie zdominowany przez mężczyzn. Wiele pisarek używało pseudonimów, aby stać się poważnymi autorkami w przemyśle rządzonym przez mężczyzn. Siostry Brontë, Charlotte, Emily i Anne, pisały pod pseudonimami Currer, Ellis i Acton Bell, aby zyskać szacunek, na jaki zasługiwały ich prace. Kobiety-autorki często sięgały po neutralne płciowo inicjały, którym towarzyszyło chwytliwe nazwisko. Nie kto inny jak Joanne Rowling, popularna autorka serii o Harrym Potterze, pisze pod nazwiskami J.K. Rowling i Robert Galbraith, na przykład.

Currer Bell (Charlotte Brontë), „Villette”, 1853. Sprzedane za $1,375 przez Swann Auction Galleries (listopad 2014).

Anonimowość

Pen names zapewniały również poczucie anonimowości, którego znani autorzy mogliby nie otrzymać w inny sposób. Podstawowym przykładem są autorzy polityczni, którzy pisali prowokacyjne prace na temat rządu lub systemu społecznego. Francuski pisarz oświecenia, Francois-Marie Arouet, najlepiej znany pod swoim pseudonimem Voltaire, prawdopodobnie przyjął swój pseudonim, aby pozostać anonimowym podczas pisania dzieł, które krytykowały rząd.

Inni autorzy byli po prostu nieco skromniejsi i chcieli, aby ich życie osobiste pozostało prywatne. Tak było w przypadku Charlesa Lutwidge’a Dodgsona, który w XIX wieku pisał pod nazwiskiem Lewis Carroll. Eric Arthur Blair, który pisał jako George Orwell, pozostał anonimowy, aby jego rodzina nie była zażenowana jego czasem w ubóstwie.

Lewis Carroll, „Przez szkiełko i co Alicja tam znalazła”, 1935. Sprzedany za $3,360 przez Swann Auction Galleries (listopad 2009).

Przełączanie gatunków

Autorzy, którzy mieli tendencję do gatunkowego hopu, zakładali różne pseudonimy, aby uniknąć zaszufladkowania w jednej konkretnej kategorii. Na przykład, autor Iain Banks stworzył pseudonim Iain M. Banks, gdy pisał science fiction, a autorka powieści romansowych Nora Roberts pisała jako J.D. Robb dla swojej serii Death, ale używała Jill March i Sarah Hardesty dla innych narracji.

Iain M. Banks, „Materia,” Pierwsze wydanie. Sprzedane za 30 dolarów przez J. Levine Auction & Appraisal (sierpień 2013).

Kłopoty z prawem

Autorzy, którzy mieli kryminalną przeszłość, często używali pseudonimów, aby ukryć swoją tożsamość i chronić reputację. William Sydney Porter, lepiej znany jako O. Henry, został skazany na pięć lat więzienia za defraudację, ale podczas pobytu w więzieniu pisał różne opowiadania pod różnymi pseudonimami. Daniel Defoe również miał częste zatargi z prawem, więc przyjął pseudonim, aby pozostać w ukryciu.

Works of O. Henry, 12 tomów, 1912. Sprzedane za $700 przez The Cobbs (marzec 2013).

Sławne nazwiska pióra

Niektórzy z naszych ulubionych autorów z przeszłości i teraźniejszości od dawna używali nazwisk pióra, aby skomponować swoje najbardziej ozdobione arcydzieła. Czy rozpoznajesz te słynne nazwiska z historii literatury?