Amniota

Błonka, kosmówka i alantois owodniowców prawdopodobnie wyewoluowały z embrionalnej warstwy tkankowej otaczającej dużą masę żółtkową. U żywych gadów, z zarodka wyrasta na zewnątrz arkusz komórek. Wzrost ten, w połączeniu ze wzrostem i skręcaniem się samego zarodka, powoduje, że zewnętrzne warstwy tej tkanki zaginają się nad zarodkiem od ogona do głowy. Kiedy fałdy te spotykają się nad zarodkiem, łączą się. Blaszka tkanki, która staje się twardym, wypełnionym płynem workiem zwanym błoną owodniową, składa się z zewnętrznej warstwy kosmówki i wewnętrznej warstwy owodni. Błona owodniowa pełni głównie funkcję ochronną, podczas gdy omocznia służy jako miejsce gromadzenia odpadów i wymiany gazowej. Tkanka owodniowa powstaje jako wyrostek tylnego jelita zarodka i rozrasta się w przestrzeni między owodnią a kosmówką.

Ten układ błon pozazarodkowych jest adaptacją ewolucyjną, która umożliwiła składanie jaj w środowiskach lądowych. W wyniku tej zmiany czworonogi mogły stać się w pełni lądowe. U gadów i ptaków owodnia, kosmówka i omocznia są dodatkowo chronione przez twardą lub skórzastą skorupę wapienną. U większości ssaków i niektórych żyworodnych jaszczurek część błony owodniowej i omoczni tworzy łożysko, narząd naczyniowy, który ułatwia wymianę substancji odżywczych i produktów odpadowych między rosnącym płodem a matką.

Pierwotniaki, które rozwijają się bez błon pozazarodkowych, znane są jako anamnioty. Nie należą one do formalnej grupy klasyfikacyjnej, ponieważ łączy je brak cechy charakterystycznej. Wśród czworonogów anamnioty obejmują wymarłe i istniejące płazy oraz dwie grupy wymarłych zwierząt gadopodobnych, antrakozaury i batrachozaury.