Aragonit
Miejscem występowania aragonitu jest Molina de Aragón w prowincji Guadalajara w Kastylii-La Mancha w Hiszpanii, dla której został nazwany w 1797 roku. Aragonit występuje w tym miejscu w postaci cyklicznych bliźniaków wewnątrz gipsów i margli facji Keuper z triasu. Tego typu złoża aragonitu są bardzo częste w Hiszpanii, występują również we Francji i Maroku.
Jaskinia aragonitowa Ochtińska znajduje się na Słowacji. W USA aragonit w postaci stalaktytów i „kwiatów jaskiniowych” (antodit) znany jest z Carlsbad Caverns i innych jaskiń. Masywne złoża oolitowego piasku aragonitowego znajdują się na dnie morza na Bahamach.
Aragonit jest wysokociśnieniowym polimorfem węglanu wapnia. Jako taki, występuje w wysokociśnieniowych skałach metamorficznych, takich jak te powstałe w strefach subdukcji.
Aragonit tworzy się naturalnie w prawie wszystkich muszlach mięczaków, oraz jako wapienny endoszkielet ciepłolub zimnowodnych koralowców (Scleractinia). Kilka serpulidów ma rurki aragonitowe. Ponieważ odkładanie się minerałów w muszlach mięczaków jest silnie kontrolowane biologicznie, niektóre formy krystaliczne różnią się wyraźnie od nieorganicznego aragonitu. U niektórych mięczaków, cała muszla jest aragonitowa; u innych, aragonit tworzy tylko dyskretne części bimineralnej muszli (aragonit plus kalcyt). Warstwa nacreous aragonitu w skamieniałych muszlach niektórych wymarłych amonitów tworzy opalizujący materiał zwany ammolitem.
Aragonit tworzy się również w oceanie i jaskiniach jako nieorganiczne osady zwane odpowiednio cementami morskimi i speleothemami. Aragonit nie jest rzadkością w serpentynitach, gdzie wysoki poziom Mg w roztworach porowych najwyraźniej hamuje wzrost kalcytu i sprzyja wytrącaniu się aragonitu.
Aragonit jest metastabilny przy niskich ciśnieniach w pobliżu powierzchni Ziemi i dlatego jest powszechnie zastępowany przez kalcyt w skamieniałościach. Aragonit starszy niż karbon jest w zasadzie nieznany. Może być również syntetyzowany przez dodanie roztworu chlorku wapnia do roztworu węglanu sodu w temperaturze powyżej 60 °C (140 °F) lub w mieszaninie woda-etanol w temperaturze otoczenia.