Armagnac

Armagnac jest tradycyjnie poddawany jednokrotnej destylacji, w wyniku której uzyskuje się 52% zawartości alkoholu. W efekcie powstaje spirytus bardziej aromatyczny i smakowity niż koniak, w którym przeprowadza się podwójną destylację. Długie leżakowanie w dębowych beczkach łagodzi smak i powoduje powstawanie bardziej złożonych aromatów oraz brązowego koloru. Starzenie w beczce usuwa część alkoholu i wody przez odparowanie (znane jako part des anges – „anielska danina” lub „udział aniołów”) i pozwala na pojawienie się bardziej złożonych związków aromatycznych w wyniku utleniania, co dodatkowo modyfikuje smak. Ponieważ alkohol paruje szybciej niż woda, jego zawartość w sposób naturalny zmniejsza się średnio o 0,4% rocznie, w zależności od charakterystyki piwnic (średnia temperatura i wilgotność). Kiedy Armagnac uznaje się za dojrzały, przenosi się go do dużych szklanych butelek (zwanych „Dame Jeanne”) w celu przechowywania. Główną różnicą między armaniakiem a innymi napojami spirytusowymi jest to, że ze względu na stosunkowo niską zawartość alkoholu, na ogół nie rozcieńcza się go wodą.

Armagnac jest sprzedawany w kilku klasyfikacjach, najczęściej odnoszących się do wieku brandy składowych. Armagnac może być sprzedawany w ramach roczników. Kiedy Armagnac w różnym wieku zostały zmieszane, wiek na butelce odnosi się do najmłodszego składnika. Trzygwiazdkowy Armagnac (VS) jest mieszanką kilku Armagnac, które leżakowały w drewnie przez co najmniej rok. W przypadku VSOP dojrzewanie trwa co najmniej cztery lata, a w przypadku XO i Hors d’âge – dziesięć lat. Starsze i lepsze Armagnac są często sprzedawane jako roczniki, z butelki zawierające Armagnac z jednego roku, rok jest zauważyć na butelce, w wieku co najmniej 10 lat.

WinogronaEdit

Ten różne odmiany winogron Armagnac są dopuszczone do stosowania w produkcji Armagnac. Spośród nich, cztery są najbardziej powszechne:

• Baco blanc
• Colombard
• Folle blanche
• Ugni blanc

.