Bruzda międzykrętarzowa kości ramiennej: biometria i morfologia 100 suchych kości

Na 100 suchych kościach określono wymiary i morfologię krytycznego obszaru bruzdy międzykrętarzowej (ITS). Na poziomie proksymalnym ITS jest wąski i wykazuje kątowanie. Ścięgno głowy długiej m. biceps brachii (TLBB) jest szczególnie obciążone podczas przechodzenia przez tę krytyczną strefę. Strefa krytyczna rozciąga się od pierwszego wyczuwalnego wgłębienia proksymalnego do dystalnego końca bulwki mniejszej. Jego długość w części proksymalnej wynosiła 12,4 mm (SD=2,23), a w części dystalnej 15,1 mm (SD=3,37). Obie części tworzyły kąt średnio 142° (s.d.=7,87). Długość całkowita wynosiła 28,5 mm (w.r.t.=4,74); średnia głębokość 2,44 mm (w.r.=0,49); średnia szerokość 6,33 mm (w.r.=0,84). Grzbiet nadkłykciowy był jedyną zmianą kostną stwierdzoną w 45% kości w tej serii. Stwierdzone nieprawidłowości kostne były trojakiego rodzaju: (1) zwapnienia na 39% kości, (2) ostrogi boczne na 32% kości i ostrogi przyśrodkowe na 23% kości, (3) zmiany zwyrodnieniowe na 9% kości. Dane biometryczne wykazały, że TLBB jest niestabilny w porównaniu z SIT. Grzbiet nadgrzbietowy może zwiększać niestabilność TLBB i tym samym sprzyjać zaburzeniom TLBB. Nieprawidłowości morfologiczne SIT, które mogą być związane z patologią TLBB, można wykazać na zdjęciach radiologicznych.