Chirurgia skoliozy (Fuzja Kręgosłupa)

Używamy „pamięci postawy” do leczenia całego stanu skoliozy, a nie tylko krzywizny kręgosłupa. Większość przypadków skoliozy to skoliozy idiopatyczne, co oznacza, że nie mają one znanej przyczyny. Ponad 80 procent dzieci ze skoliozą ma skoliozę idiopatyczną, która pojawia się między 10 a 18 rokiem życia. Niektóre dzieci rodzą się ze skoliozą wrodzoną, która rozwija się, gdy są one w łonie matki. Często jest ona trudna do zauważenia po urodzeniu i nie jest wykrywana aż do późnego wieku. U kilkorga dzieci skolioza niemowlęca rozwija się między urodzeniem a trzecim rokiem życia (może się ona sama skorygować). Inne rozwijają skoliozę młodzieńczą w wieku od 3 do 10 lat.

Ważne jest, aby wspomnieć, że większość lekarzy użyje przestarzałego kąta Cobba, aby zmierzyć krzywiznę kręgosłupa Twojego dziecka. Kąt Cobba to ilość bocznego zgięcia widoczna na zdjęciu rentgenowskim. Jest to tylko dwuwymiarowy pomiar, podczas gdy krzywa skoliozy jest problemem trójwymiarowym. Jest to skręcenie i wygięcie, które powoduje powstanie momentu obrotowego, powodującego dalsze skręcenie, wygięcie i wyboczenie kręgosłupa. Nazywamy tę samonapędzającą się pętlę „efektem cewki w dół”. Wystarczy wyobrazić sobie kręgosłup, gdyby był gumową opaską skręcaną od góry i od dołu, aż do utworzenia spirali w środku.

Ćwiczenia Celują w Korzeń Skoliozy

Mimo, że nie znamy dokładnych przyczyn skoliozy idiopatycznej, badania wykazują, że niewłaściwa komunikacja między mózgiem a kręgosłupem powoduje progresję krzywizny. Ośrodki kontroli postawy w mózgu powinny tworzyć automatyczne reakcje i wysyłać sygnał, że ciało nie jest zrównoważone, ale tak nie jest. Tworzy to wadliwą „pamięć posturalną”, którą mózg wykorzystuje do (nieprawidłowego) ustawiania kręgosłupa względem grawitacji.

Używamy opatentowanego sprzętu i ćwiczeń na skoliozę, aby przekwalifikować mózg (i kręgosłup) tak, aby mówił ciału, że ma skorygować brak równowagi i z czasem zacząć pamiętać to jako nową „pamięć posturalną”. Nasze zabiegi zmniejszają również opór tkanek miękkich, aby odblokować kręgosłup. Mózg i ciało dziecka faktycznie uczą się, jak utrzymać kręgosłup w prostszej pozycji. Zabieg ten może zmniejszyć skrzywienie, powstrzymać progresję i zmniejszyć ból u dziecka lub osoby dorosłej. Zatrzymuje efekt postępującego zwijania się w dół. Jeśli rozpoczniemy rehabilitację zanim krzywizna Twojego dziecka osiągnie 30 stopni, prawdopodobnie nie będziesz musiał rozmawiać z lekarzem o operacji. Utrzymanie krzywizny przed pogorszeniem – to nasz pierwszy cel dla każdego pacjenta.

Badania wykazują wiele zagrożeń związanych z operacją skoliozy

Różne badania wykazują, że operacja kręgosłupa jest usiana komplikacjami. Ryzyko to wydaje się nadmierne, ponieważ operacja kręgosłupa nie „leczy skoliozy”, nie zatrzymuje jej progresji (długoterminowo), ani nie poprawia funkcji serca i płuc. Poniższe fragmenty z różnych badań podsycają naszą pasję do niechirurgicznego leczenia kręgosłupa.

• Chirurgia nie poprawia funkcji oddechowych.
  „Podejścia do skoliozy, które naruszają ścianę klatki piersiowej wykazują znaczący spadek funkcji płuc po operacji.” „The effect of surgical approaches on pulmonary function in adolescent idiopathic scoliosis,” Journal of Spinal Disorders & Techniques (2009)

• Ból pleców nie jest eliminowany.
  W badaniu 118 pacjentów w wieku 10-17 lat, którzy przeszli korekcję deformacji kręgosłupa co najmniej pięć lat wcześniej, „wspólne objawy obejmowały sporadyczny ból pleców (90, 76%), ograniczony zakres ruchu (52, 44%), ograniczenia aktywności (54, 46%), brak równowagi w talii (41, 35%), uwypuklenie żeber (28, 24%), problemy z ranami/blizną (18, 15%) i duszność (18, 15%). Stwierdzono dużą częstość występowania sporadycznych bólów pleców i dolegliwości związanych z aktywnością po operacji AIS…”. „Health-related quality-of-life scores, spine-related symptoms, and reoperations in young adults 7 to 17 years after surgical treatment of adolescent idiopathic scoliosis,” American Journal of Orthopedics (2015)

• Twoje dziecko może i wygląda lepiej (dyskontując bliznę w dół całych pleców), ale przy ogromnym ryzyku.
  „Combined anterior and posterior instrumentation and fusion has double the complication rate of either anterior or posterior instrumentation and fusion alone. Łączone instrumentowanie przednie i tylne oraz fuzja ma również znacznie wyższy wskaźnik powikłań neurologicznych niż instrumentowanie przednie lub tylne oraz sama fuzja.” „Complications in spinal fusion for adolescent idiopathic scoliosis in the new millennium,” (2006)
  „W tym przeglądzie dużej wieloośrodkowej bazy danych leczonych operacyjnie skolioz dziecięcych, skolioza nerwowo-mięśniowa miała najwyższą zachorowalność, ale stosunkowo wysokie wskaźniki powikłań występowały we wszystkich grupach.” „Powikłania w leczeniu chirurgicznym 19 360 przypadków skolioz dziecięcych”, (2011)

• Jakość życia nie ulega poprawie.
  „Fuzja kręgosłupa ma izolowany negatywny wpływ na jakość życia pacjentów z AIS . Ogólny pozytywny efekt operacji zależy od indywidualnych efektów fuzji kręgosłupa (niewielkie obniżenie jakości życia) i redukcji deformacji (umiarkowana poprawa jakości życia).” „Dissecting the effects of spinal fusion and deformity magnitude on quality of life in patients with adolescent idiopathic scoliosis,” (2009)

• Surgery damages psychological health.
  „The psychological health status is significantly impaired.” „Quality of Life and Back Pain: Outcome 16.7 Years after Harrington Instrumentation,” (2002)

• Wielu dorosłych z nieleczoną skoliozą funkcjonuje w wysokim stopniu.
  „W przypadku funkcjonowania społecznego, rodzenia dzieci i małżeństwa nie odnotowano żadnych widocznych niekorzystnych efektów w porównaniu ze zdrową populacją. Wniosek jest taki, że większość osób z AIS i umiarkowanym rozmiarem krzywizny w okolicach dojrzałości funkcjonuje dobrze i prowadzi akceptowalne życie zawodowe i rodzinne. Niektórzy pacjenci z większymi krzywiznami mają problemy płucne, ale nie w takim stopniu, aby miało to wpływ na długość życia. Należy to wziąć pod uwagę przy omawianiu operacji …” „Natural history of adolescent idiopathic scoliosis: a tool for guidance in decision of surgery of curves above 50°,” Journal of Children’s Orthopaedics (2013)

Dodatkowe ryzyko operacji zespolenia skoliozy

Podczas normalnego okresu życia, szacuje się, że 40-55 procent pacjentów poddanych operacji zespolenia kręgosłupa będzie cierpieć z powodu długoterminowych powikłań operacji skoliozy. Mogą one obejmować od przewlekłego bólu dolnej części pleców do trwałej niepełnosprawności.

Ryzyko związane z operacją obejmuje:

• Niepowodzenie implantu
• Uszkodzenie nerwów
• Przewlekły ból
• Infekcje
• Przeszczepy kostne
• Uszkodzenie rdzenia kręgowego

.

Historia niepowodzeń operacji skoliozy

Historia operacji skoliozy jest pełna niepowodzeń. Pierwsza operacja skoliozy w 1865 roku – roku zakończenia wojny domowej – miała fatalne wyniki i zakończyła się procesem sądowym Guerin vs. Malgaigne.

Amerykańscy lekarze po raz pierwszy przeprowadzili operację skoliozy w 1914 roku. Do 1941 r. operacje stały się dość rutynowe. Operacja z użyciem pręta Harringtona, w której pręt ze stali nierdzewnej jest wszczepiany wzdłuż kręgosłupa, została stworzona w 1953 roku. Szacuje się, że w ciągu następnych 40 lat milion osób będzie miało przeprowadzoną tego typu operację kręgosłupa.

Operacja kręgosłupa z użyciem pręta Harringtona została zastąpiona przez inne operacje kręgosłupa, takie jak eXtreme Lateral Interbody Fusion (XLIF), która może być przeprowadzona samodzielnie lub z Posterior Lumbar Interbody Fusion (PLIF). XLIF jest nazywany mniej inwazyjnym, ponieważ chirurg wykonuje nacięcie z boku pacjenta zamiast długiego nacięcia w dół kręgosłupa. PLIF polega na zespoleniu kręgosłupa przeszczepem kostnym.

Jednak badanie z 2010 roku wykazało, że te operacje kręgosłupa nadal wiążą się ze znacznym ryzykiem.

Systemy śrub pedałowych, opracowane po raz pierwszy przez Cotrela & Dubousseta, mogą skorygować rotację kręgów i zrównoważyć ciało. Mówi się, że ten system śrub wytrzymuje zużycie znacznie lepiej niż stare pręty kręgosłupa. Powikłania w trakcie i po operacji kręgosłupa są jednak nadal ogromnym zagrożeniem. Poważne powikłania to płyn w płucach lub ich okolicach, uszkodzenie rdzenia kręgowego i śmierć. Ból kończyn dolnych, pęknięcie rany lub infekcja i zapalenie płuc należą do mniejszych powikłań i efektów ubocznych operacji.

Tylko rzadka, zagrażająca życiu skolioza uzasadnia operację

Skolioza jest poważna. Wpływa na Ciebie i/lub Twoje dziecko zarówno pod względem fizjologicznym, jak i psychicznym, jednak rzadko stanowi zagrożenie dla życia (w przeciwieństwie do operacji wykonywanych w celu korekcji deformacji krzywizn kręgosłupa). W ScoliSMART Clinics nie oferujemy lekarstw ani szybkich rozwiązań, ale oferujemy realistyczną nadzieję i niechirurgiczne leczenie, które działa. Możemy zatrzymać progresję skoliozy, zmniejszyć krzywizny i zredukować ból. Dzięki interwencyjnemu leczeniu skoliozy we wczesnym stadium, Twoje dziecko może nigdy nie doświadczyć widocznego skrzywienia, ortez czy bólu.

Najczęstsze pytania rodziców & Pacjentów dotyczące operacji skoliozy

Czy operacja skoliozy jest niebezpieczna?

Wszystkie interwencje chirurgiczne są z natury „niebezpieczne” i zawierają ryzyko, które obejmuje krwotok wewnętrzny, udar, przeszczepy krwi, paraliż, infekcje, a nawet śmierć. Podczas gdy współczesna medycyna zmniejszyła i zminimalizowała wszystkie te zagrożenia, ryzyko nigdy nie jest zerowe i powinno być starannie rozważone i dokładnie przedyskutowane z chirurgiem ortopedą przed podjęciem interwencji chirurgicznej w przypadku skoliozy.

Jaki jest najlepszy wiek dla operacji skoliozy?

Jak w przypadku wszystkich schorzeń, które mogą wymagać interwencji chirurgicznej, istnieje wiele indywidualnych zmiennych, które pacjenci (i ich rodzice) powinni rozważyć przed podjęciem decyzji o operacji kręgosłupa. Większość chirurgów ortopedów woli poczekać, aż pacjenci skończą (lub prawie skończą) rosnąć, ponieważ zabiegi chirurgiczne kręgosłupa zaburzają płytki wzrostowe i zapobiegają dalszemu wzrostowi kręgosłupa; jednak większość młodszych dzieci nie ma wystarczającej gęstości kości, aby zapobiec wyrwaniu sprzętu chirurgicznego z kości (potencjalnie wymagającego przeszczepu kości) przed ukończeniem 10 roku życia.

Czy operacja skoliozy jest poważną operacją?

Tak. Kręgosłup ma 24 ruchome segmenty, które współpracują ze sobą w sposób dźwigniowy, aby wytworzyć moment obrotowy do napędzania obręczy miednicznej i barkowej do chodzenia/biegania, elastyczność do zginania i podnoszenia oraz siłę do stabilizacji rdzenia. Wielopoziomowa operacja zespolenia kręgosłupa stosowana w leczeniu skoliozy masywnie zakłóca ten normalny proces biomechaniczny i poważnie ogranicza naturalną zdolność kręgosłupa do wytwarzania momentu obrotowego.

Jaki jest wskaźnik powodzenia operacji skoliozy?

Obecne implanty chirurgiczne typu „haki i śruby” z podwójnymi prętami stalowymi mogą zapewnić doskonałą redukcję krzywizny nawet do 90-100 stopni; jednakże taka ilość wymuszonej „korekcji” wiąże się z kosztami. Badania 15-20 letniej obserwacji pacjentów po operacji skoliozy z bólem od umiarkowanego do ciężkiego wahają się od 40-55%, w przeciwieństwie do 50 letniej obserwacji całkowicie nieleczonych pacjentów ze skoliozą, którzy zgłaszali tylko łagodny do umiarkowanego ból przez większość czasu.

Czy operacja skoliozy jest tego warta?

Operacja jest wskazana głównie dla kosmetycznej poprawy deformacji kręgosłupa i potencjalnie zatrzymania dalszego postępu. Nie wykazano, aby konsekwentnie zmniejszała lub eliminowała ból, poprawiała funkcje serca (serce) lub płuc (płuca), czy też poprawiała samopoczucie psychiczne pacjenta. Podczas gdy większość pacjentów po zabiegu fuzji zgłasza zadowolenie z decyzji o poddaniu się operacji, wielu z tych respondentów udziela sprzecznych odpowiedzi na bardziej szczegółowe pytania dotyczące jakości życia, co sugeruje efekt „dysonansu poznawczego” związany z raportowaniem danych. Decyzja o poddaniu się interwencji chirurgicznej jest decyzją głęboko osobistą i przed jej podjęciem należy wziąć pod uwagę względy krótko- i długoterminowe.

Czy skolioza może powrócić po operacji?

Skolioza wydaje się być przede wszystkim chorobą neurohormonalną z predyspozycjami wariantów genomowych. Skrzywienie kręgosłupa widoczne na zdjęciu rentgenowskim jest tylko najbardziej oczywistym i widocznym objawem ogólnego „stanu skoliozy” – dlatego też interwencja chirurgiczna leczy tylko podstawowy objaw, a nie samo schorzenie. Jak powiedział dr Paul Harrington (wynalazca techniki operacyjnej z użyciem pręta Harringtona, stosowanej od lat 60-tych do połowy lat 80-tych), „Metal nie leczy choroby jaką jest skolioza, która obejmuje znacznie więcej niż tylko kręgosłup.”

Po operacji skoliozy, czy możesz zginać plecy?

Pacjenci z zespolonym kręgosłupem mają ograniczony zakres ruchu w ogóle i brak ruchu w obszarach zespolenia. Podczas gdy może się wydawać, że większość pacjentów po operacji fuzji może i ma normalny zakres ruchu, ruch ten pochodzi z nie zespolonych segmentów, co wymusza większe obciążenie, zużycie i przedwczesne zwyrodnienie – szczególnie w segmentach poniżej obszaru fuzji, ponieważ przenoszą one większy ciężar ciała.

Jaki stopień skrzywienia wymaga operacji?

Towarzystwo Badań nad Skoliozą (SRS) obecnie zaleca interwencję chirurgiczną u pacjentów z krzywizną 50 stopni lub większą (jest to wzrost o 10 stopni w stosunku do poprzednich zaleceń dla pacjentów z krzywizną powyżej 40 stopni); jednakże obecne badania sugerują, że znaczące ograniczenie płuc nie zaczyna się aż do momentu, gdy krzywa osiągnie 80-90 stopni.

Czy operacja skoliozy jest bolesna?

Tak. Jest to jedna z najbardziej rozległych i inwazyjnych procedur ortopedycznych wykonywanych u dzieci lub dorosłych. Polega na przecięciu pięciu warstw mięśni przykręgosłupowych, usunięciu tylnych połączeń kręgów i wprowadzeniu rozległego systemu sprzętu chirurgicznego. Utrata krwi jest na tyle duża, że w wielu przypadkach wymaga transfuzji krwi, przeszczepów kostnych i 4-6 tygodniowego pobytu w szpitalu. Długoterminowe powikłania obejmują przewlekłe skurcze kręgosłupa i potencjalną toksyczność implantu metalowego w wyniku rozpadu sprzętu (co prowadzi do trwałego stanu zapalnego).