Definicja elektroforezy
Elektroforeza jest techniką separacyjną, która opiera się na ruchliwości jonów w polu elektrycznym.
Jony naładowane dodatnio migrują w kierunku elektrody ujemnej, a jony naładowane ujemnie migrują w kierunku elektrody dodatniej.Ze względów bezpieczeństwa jedna elektroda jest zwykle uziemiona, a druga jest spolaryzowana dodatnio lub ujemnie.
Jony mają różne szybkości migracji w zależności od ich całkowitego ładunku, rozmiaru i kształtu, i dlatego mogą być rozdzielane.
Technikę tę stosuje się szczególnie w przypadku makrocząsteczek, takich jak białka. Do tych cząsteczek dodawany jest ładunek ujemny, dzięki czemu poruszają się one w kierunku elektrody dodatniej.
Aparat elektrodowy składa się z zasilacza wysokiego napięcia, elektrod, buforu i podpory dla buforu, takiej jak bibuła filtracyjna, paski octanu celulozy, żel poliakrylamidowy lub rurka kapilarna.
Otwarte rurki kapilarne są stosowane do wielu rodzajów próbek, a inne podpory są zwykle stosowane do próbek biologicznych, takich jak mieszaniny białek lub fragmenty DNA.Po zakończeniu rozdziału podłoże jest barwione w celu uwidocznienia rozdzielonych składników.
Rozdzielczość można znacznie poprawić stosując ogniskowanie izoelektryczne.W tej technice żel podporowy utrzymuje gradient pH.Gdy białko migruje w dół żelu, osiąga pH, które jest równe jego punktowi izoelektrycznemu.Przy tym pH białko jest obojętne i już nie migruje, tzn, Jest ono skupione w ostre pasmo na żelu.
Szczególne techniki elektroforetyczne
- Elektroforeza tarczowa
- Elektroforeza kapilarna
- Elektroforeza żelowa
- Elektroforeza z użyciem żelu elektroforeza